بریده‌هایی از کتاب نمک گیر

ای خدا! با خر می‌شه زندگی کرد، با آدم خر نمی‌شه!

از قدیم گفتن از هر باغی یه گل بچین

مرد با سر مسیری که آن دو رفتند نشان داد و گفت: ــ بفرما، شاهد از غیب رسید! وقتی می‌گم این جنسای مونث خصلت ذاتیشونه که دنبال توجه و دیده شدن هستن، منظورم اینه!... با اون مرد اومد داخل، هر چی گفت و خواست، اون نفهمید و توالت رفتنش واجب‌تر بود! اون مرد شاید خیلی دوستش داشته باشه، اما توجه بهش نداشت!... هواشو نداشت!... دل به دلش نداد!... این‌جوری مثل این مرد هوای زنتو نداشته باشی و قدرشو ندونی، یه تازه‌نفس می‌آد از راه که هم هواشو داره و هم قدرش می‌دونه... دل به دل زنت بده، بذار بمونه برات.

ای خدا! با خر می‌شه زندگی کرد، با آدم خر نمی‌شه!

یه شب پامو خطا گذاشتم توی شیان و بعدش افتادم به جنگ با خودم که نکنه این دخترو از سر هوس می‌خوای!... خیلی زود فهمیدم از سر هوس نیستی! هوس بودی از سر می‌افتادی!... از سر نفسی!...

کاکل‌زری من، دوره زمونه عوض شده! دیگه مثل قدیما نیست که زنا رو بنشونیمشون توی خونه و نذاریم نفس بکشن!... دختره بیچاره گناه نکرده به عقدت دراومده تی جان قربان! باید هوای دلشو داشته باشی! پا به پاش باش! کنارش، نه جلوش نه پشت سرش!... دختر مردمو نیاوردی اسیری که! موقع عشق و عاشقی براش در باغ سبز نشون می‌دادی، همین که خیالت راحت شد توی شناسنامه مال خودته، همه چیز تموم شد؟... بچه‌جان، تا وقتی دلش بات نباشه، نه شناسنامه مهمه نه اون خطبه... یه زمانی دلش بات بوده، اما قرار نیست تا آخر زمونم پات بمونه