بریده‌هایی از کتاب موی بافته

«اجازه نده کسی از مسیری که پیش گرفتی، منحرف‌ات کند. باید ایمانت رو حفظ کنی. ارادهٔ تو قوی است. من به قدرت و قابلیت‌های تو ایمان دارم. باید ادامه دهی. زندگی چیزهای فوق‌العاده‌ای رو برات درنظرگرفته.»

او گاهی حس می‌کند زمان در اینجا متوقف شده. در بیرون مسیر خود را ادامه می‌دهد

جولیا دنبال شوهر نمی‌گردد. او به کافه‌ها و باشگاه‌های شبانه‌ای که به‌هرحال پر هستند از هم‌سن و سال‌های خودش نمی‌رود. ماما همیشه می‌گوید: «دخترم یه‌کم سرکشه.» جولیا سکوت خفهٔ کتابخانهٔ کومونل را به هیاهوی دیسکوتک‌ها ترجیح می‌دهد

«کسی که جان یک نفر را نجات می‌دهد، کل دنیا را نجات می‌دهد.»

سارا به خود می‌گوید که در این لحظه حاضر است هر چیزی بدهد تا یک نفر او را در آغوش گیرد.

آن تأثیری است که از سندرم دست و پا ناخوشایندتر و از تهوع یا گیجی که گاهی غرق آن می‌شود وحشتناک‌تر است. عارضه‌ای که او آمادهٔ آن نشده بود و هیچ نسخه‌ای آن را معالجه نخواهد کرد، محرومیتی که همراه بیماری است، کنار گذاشته شدن آرام و دردناکی که او آماج آن قرار گرفته بود.

خدایی در نوک انگشتش... از این ایده هم خوشش می‌آید و هم می‌ترساندش.

او دست کمال را می‌گیرد. به نظرش می‌آید که در آن لحظه آن دو دیگر دو موجود مستقل در مسیرهای اتفاقی، سرگردان در پیچ و خم هستی نیستند، بلکه زن و مردی هستند که هریک به دیگری گره خورده. جولیا می‌اندیشد که مهم نیست که ماما، خانواده‌اش و اهالی محل چه خواهند گفت. او اکنون در کنار این مرد احساس زن بودن می‌کند، مردی که این زن را ساخته بود.

سرطان همه‌چیزش را ازش خواهد گرفت؛ کارش، ظاهرش و زن بودنش.

«آنها نمی‌دانستند که این غیرممکن است، پس انجامش دادند.»

«نمی‌شه سنت رو بدون مجازات تغییر داد.»

یک پدر نمی‌میرد، پدر جاودانه است، او یک صخره است، یک ستون، به‌خصوص پدر خودش.

گاهی اوقات خوب است که فکر کنیم هر چیزی یک پایانی دارد و شدیدترین عذاب‌ها هم ممکن است فردا تمام شود.

برای شجاع بودن نیازی نیست اعیان‌زاده به دنیا بیایی.

تقدیم به اولیویا و زنان شجاع

ساعت زنگ می‌زند و شمارش معکوس آغاز می‌شود. سارا از لحظه‌ای که بیدار می‌شود تا زمانی که می‌خوابد، علیه زمان در جنگ است

همسر سابقش در کار لیمو بودند. نونا مجبور شده بود حتی روز اول ازدواجش برای جمع‌کردن لیموها کار کند. در روستاها زمانی برای بیکاری نیست

«کسی که جان یک نفر را نجات می‌دهد، کل دنیا را نجات می‌دهد.»

بیمار یعنی آسیب‌پذیر، بدحال، مستعدِ فراموش کردن یک پرونده، نپرداختن تمام و کمال به یک قضیه، گرفتن مرخصی طولانی. بیمار یعنی غیرقابل اعتماد، کسی که نمی‌شود روی او حساب کرد. حتی بدتر، ممکن است تا یک ماه یا یک سال دیگر شاهد مُردنش باشی. کسی چه می‌داند؟ سارا روزی این جملهٔ وحشتناک را که داشتند یواشکی در راهرو می‌گفتند، می‌شنود: آری، کسی چه می‌داند؟ بیماری از بارداری بدتر است. حداقل می‌دانیم بارداری چه زمانی تمام می‌شود. سرطان لجوج است، ممکن است برگردد. حضور دارد، مثل شمشیر داموکلس بالای سرتان است، ابری سیاه که همه‌جا همراه شما می‌آید.

برای شجاع بودن نیازی نیست اعیان‌زاده به دنیا بیایی