بریده‌هایی از کتاب آخرین کلکسیون

لباس فقط پوشش نیست؛ حالات، امیال، شرایط روحی و رؤیاهایمان را نشان می‌دهد.

عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

من قهرمان نیستم؛ اما خودم انتخاب کرده‌ام که چه کسی باشم و همان هستم. متأسفم اگر دوستم ندارند یا شخص خوشایندی نیستم.

«صحبت نکردن مردم دربارهٔ تو بدتر از اظهارنظرشونه. اسکاروایلد.»

ما همیشه در طول زندگی خود، کودکی‌مان را به همراه داریم، فرقی نمی‌کند چقدر بزرگ شده باشیم یا پیر باشیم.

خیال‌بافی گلی نیست که در رخوت شکوفا شود. برای شکوفایی آن به جدیت نیاز داریم. السا اسکیاپارلی

هنر می‌تواند گذشتهٔ ما را به بهترین شکل نگه‌داری کند.

پدرش، که تاریخ قرون‌وسطا را خوب می‌دانست، نصیحتی به او کرد: «اگه به دشمن بالقوه‌ت به اندازهٔ دوستت توجه نکنی، جنگ رو می‌بازی.»

آدم‌های پولدارتر از تصور من به تغییر بیش از حد قیافهٔ خود علاقه دارند که هیچ توضیحی برایش نیست. هرچه وضع اقتصادی بدتر می‌شد ـ‌که در اروپا و آمریکا روزبه‌روز بدتر می‌شدــ این مهمانی‌ها پرتجمل‌تر می‌شد. وقت قصهٔ پریان بود تا واقعیت نادیده گرفته شود.

نبود. زمان تیری است که جلو می‌رود، نه عقب.

پوشش کیمیاگری است؛ سنگ جادوست. هنری تغییرشکل‌یافته که ما آن را حمل می‌کنیم، پوست دوم ما و پوستی است که خودمان انتخاب کرده‌ایم.

مد یعنی بازگرداندن جهان به شکوه قبل یا دست‌کم به وضعیت عادی.

عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

دوستانت را نزدیک و دشمنانت را نزدیک‌تر نگه دار.

اسکیاپ لباس بلند قرمز و نارنجی ابریشمی‌ای به تن داشت و توربانی روی سرش بود؛ غیر از حلقه‌های کبود ناشی از نگرانی که دور چشمش بود، اثری از زنی که در انتظار جنگ و یورش باشد اصلا دیده نمی‌شد. شاید هدف از مد و طراحی همین بود. این قسمتی از جریان اصلی تاریخ است، با این حال می‌تواند تا حدی ما را از آن تاریخ محافظت کند. خوب لباس پوشیدن غرور، انتقام و مقاومت بود، نوعی کنترل بر نیروهایی که سعی در تحت سلطه گرفتن ما داشتند. به همین دلیل وقتی زندانی می‌شوی، اولین کاری که دشمن انجام می‌دهد، لایهٔ خارجی هویت و استقلال تو را، یعنی لباست را می‌گیرد و همهٔ زندانیان لباس یک‌شکل می‌پوشند. آن‌ها دیگر به صورت فردی مستقل وجود ندارند.

از بین سه رنگ اصلی آبی بیشترین تضاد را به نمایش می‌گذارد: رنگ اشتیاق و غم و درعین‌حال رنگ شادی و رضایت. شب‌هنگام در یک کشتی، آبی دریا در آبی آسمان ادغام می‌شود. آبی رنگ فضاهای بی‌مرز و بی‌انتهاست.

مد یعنی بازگرداندن جهان به شکوه قبل یا دست‌کم به وضعیت عادی. این درسی بود از اسکیاپ. لباس فقط پوشش نیست؛ حالات، امیال، شرایط روحی و رؤیاهایمان را نشان می‌دهد. رؤیاها و آرزوهای یک نسل فرم بدن زنان را تغییر می‌دهد. دوستم، اسکیاپ، می‌گوید پوشش کیمیاگری است؛ سنگ جادوست. هنری تغییرشکل‌یافته که ما آن را حمل می‌کنیم، پوست دوم ما و پوستی است که خودمان انتخاب کرده‌ایم.

از زمان تصادف و مرگ آلن نقاشی نکرده بودم. رنگ‌ها از من دوری می‌کردند. خود واقعی‌شان را نشان نمی‌دادند. سعی کردم با آبی امتحان کنم، ولی وقتی خشک شد، به رنگ خاکستری درآمد، فقط خاکستری؛ نمی‌دانستم نگاه من تغییر کرده بود یا رنگ‌ها. مثل آوازه‌خوانی که صدایش را از دست بدهد؛ نت‌ها را بلد باشد، اما نتواند صدایشان را دربیاورد. مرگ قادر است واقعیت را به آبی تبدیل کند که از میان انگشتان جاری می‌شود.

عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

زمان تیری است که جلو می‌رود، نه عقب.

عشق در یک نگاه، آن‌طور می‌گویند یا به قول فرانسوی‌ها، برق‌گرفتگی. عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

«شما آمریکایی‌ها خیلی بانمک هستین و خیلی به آزادی اعتقاد دارین، ولی اینجا فرق می‌کنه. ما با کسی ازدواج می‌کنیم که مناسب خونواده باشه.» «بعد با کس دیگه‌ای ارتباط برقرار می‌کنین. فکر نکنم از زوج‌هایی که در طول هفتهٔ گذشته دیدم، حتی یکی‌شون با هم مزدوج بوده باشن.» «این خیلی وحشتناکه؟ اگه همه خوشحال باشن چی؟»

مردانی که فکر می‌کنند زنان موجوداتی لطیف و احساساتی هستند هیچ‌وقت در دنیای مد کار نکرده‌ان

در اتاق‌های پرو بوتیک‌ها و سالن‌های مد زنان بیشتر اعتراف می‌کردند تا پیش کشیش، بعضی از آن‌ها از همه‌چیز و همه‌کس خبر داشتند. رانندگان شخصی به خدمتکاران می‌گفتند، سبزی‌فروش‌ها به آشپزها، منشی‌ها و متصدیان پذیرش، بارهاوبارها شایعات را موقع نوشیدن قهوه تکرار می‌کردند.

هرچه بپوشیم عقاید، ترس‌ها و آرزوهایمان را نشان می‌دهد؛ از شلوار جین آبی معمولی جوانان عاصی تا لباس رسمی زنان که پوشیدنش در دههٔ ۷۰ ضروری بود. زمانی که لباس ما را شخص دیگری انتخاب می‌کند، بخشی از هویتمان تهدید می‌شود و آزادی‌مان از بین می‌رود.

لباس فقط پوشش نیست؛ حالات، امیال، شرایط روحی و رؤیاهایمان را نشان می‌دهد. رؤیاها و آرزوهای یک نسل فرم بدن زنان را تغییر می‌دهد.

هنر می‌تواند گذشتهٔ ما را به بهترین شکل نگه‌داری کند.

آبی رنگی است که صورتی جسورانهٔ اسکیاپارلی را رنگی ویژه می‌کند. صورتی‌ای که با آبی جان می‌گیرد، سرخی سنگین و موقر را به برقی درخشان تبدیل می‌کند. اسکیاپارلی با اضافه کردن کمی آبی به صورتی دخترانه رنگی اغواگر می‌سازد. و آسمان پاریس همیشه در ماه ژوئن آبی است. گوش کن. می‌خواهم قصه‌ای دربارهٔ مد و سیاست بگویم و البته عشق؛ سه رکن، مانند سه رنگ اصلی.

من قهرمان نیستم؛ اما خودم انتخاب کرده‌ام که چه کسی باشم و همان هستم. متأسفم اگر دوستم ندارند یا شخص خوشایندی نیستم. کوکو شنل