بریده‌هایی از کتاب سایه

بعضی‌وقت‌ها بهتر است آدم ساکت بماند تا باعث دردسر نشود.

پسر جون، همیشه به غریزه‌ت اعتماد کن، هیچ‌وقت نشین ببین بقیه چی می‌گن.

زندگی برام تبدیل شده به یه مسیر اجباری به‌سمت ناراحتی و عذاب. ما بدون اینکه خودمون خواسته باشیم به دنیا می‌آیم و همین‌طور هم به‌سمت مرگ قدم برمی‌داریم. حالا دیگه نیازی هم نیست این دوران رو با بدبختی بگذرونیم.

چیزهایی در زندگی هست که به‌هیچ‌عنوان در آنها نقشی نداریم.

آب همیشه رنگ آسمان را می‌گیرد. درواقع آب هیچ رنگی ندارد، مگر رنگی که به آن می‌بخشیم.

از وقتی که احساس کرد او به‌خوبی می‌تواند مراقبش باشد، دیگر او را به چشم یک دارو می‌دید؛ دارویی که به‌شدت به آن وابسته شده بود.

اجازه می‌دهد که همهٔ مشکلات، به‌صورت اشک از بدنش خارج شوند. همهٔ چیزهایی که برای پوشاندن و پنهان‌کردنشان، کوشیده بود. هرچیزی که لبخند می‌زد تا پنهانش کند؛

هیچ‌وقت یک مرد این مسئله را قبول نمی‌کند که زنی به همین آسانی‌ها جایش را بگیرد؛ آن‌هم زنی جوان‌تر و با تجربه‌ای کمتر.

مردم وقتی که به نفعشون باشه، می‌تونن حافظهٔ خیلی ضعیفی داشته باشن.

زن که باشی باید چند برابر یک مرد برای رسیدن به موفقیت شغلی تلاش کنی، باید انگیزهٔ بالایی داشته باشی و توانایی‌های خودت را به اثبات برسانی.

او هنوز هم همان‌جاست، در کنارت؛ بدون اسم، بدون صورت، بدون حرکت. آیا شیطان است که به‌سراغت آمده است؟

بعضی‌وقت‌ها یک نگاه ساده از ساعت‌ها توضیح بهتر است.

«مردم وقتی که به نفعشون باشه، می‌تونن حافظهٔ خیلی ضعیفی داشته باشن.»

هرچند نه! نمی‌شود گفت کاملاً تنهاست! ترس در وجودش رخنه کرده است.

‫دائم حرکت می‌کند. مثل اینکه حرکت‌کردن باعث می‌شود ذهنش خیلی درگیر نباشد. کلوئه هم با این مسئله آشناست. خودش هم همین کار را می‌کند. می‌دود تا ذهنش خیلی درگیر نباشد. می‌دود تا سایه‌های زندگی‌اش او را درسته نبلعند. باید همیشه موفقیت کسب کند تا شکست سختی را که یک روز خورده بود فراموش کند.

آن سایه همچنان دنبالت است. یا فقط در سرت حضور دارد؟ زمانی به راز اصلی پی خواهی برد که دیگر خیلی دیر شده است...

سرنوشت من این است: اینکه ساعت ۲ صبح در تاریکی مطلق بمیرم؛ آن‌هم به‌تنهایی و به دست یک قاتل روانی.

کلوئه به‌دقت نشان سه‌رنگ را بررسی می‌کند؛ آبی، سفید و قرمز. دستگیری، قضاوت و زندان؛

زن که باشی باید چند برابر یک مرد برای رسیدن به موفقیت شغلی تلاش کنی، باید انگیزهٔ بالایی داشته باشی و توانایی‌های خودت را به اثبات برسانی.

وقتی کسی توانایی صحبت‌کردن را از دست بدهد، یعنی اتفاق بسیار بدی برایش افتاده است