بریده‌هایی از کتاب ازدواج (کتاب اول)

مرد و زنی که همهٔ مطلوب‌هایشان فراهم باشد و آنگاه پا به عرصهٔ تشکیل زندگی مشترک بگذارند، آیا انگیزه و زمینه‌ای برای حرکت‌کردن دارند؟!

دارای چند اِشکال اساسی است که مانع کسب شناخت درست می‌شود و امکان تشخیص مناسب را از بین می‌برد

واکنش‌هایی بین زن و مرد جابه‌جامی‌شود و آثاری را بر احساس و دریافت و وجود آنها وارد می‌کند

ازدواج از کلمهٔ «زوجیت» به معنی آمیختگی و ممزوج‌شدن اخذ گردیده است. برای شناخت بهترِ زوجیت به این مثال دقت کنید: اگر حبّهٔ قندی را در لیوان آبی قرار بدهیم، به علت وجود قابلیت زوجیت در این دو ماده، با کمی هم‌زدن، شربتی حاصل می‌شود که از جمع قند و آب فراهم گردیده است و چنانچه قطره‌ای از آن را بررسی کنید، هم واجد آب است و هم واجد قند، درحالی‌که نه می‌شود به آن آب گفت و نه می‌شود آن را قند محسوب کرد. در چنین وضعیتی می‌توان از واژهٔ ممزوج‌شدگی و آمیختگی استفاده کرد. به عبارت دیگر بین این دو ماده ازدواج شکل گرفته است. چنین زوجیتی مستلزم این است که قند؛ شکل، رنگ، حجم و سایر مشخصات پیش از آمیختگی‌اش را رها کند، و آب با مولکول‌های قند پیوند تازه‌ای پیدا کند

درحالی‌که اگر به‌جای قند، یک مشت خاک را در لیوان آب می‌ریختیم، هر قدر هم آنها را هم‌بزنیم و قصد آمیختگی‌شان را داشته باشیم، به علت عدم قابلیت زوجیت در این دو ماده، نمی‌توان به ترکیب تازه‌ای دست یافت و چنانچه هم‌زدن را رها کنیم،‌ بعد از مدت کوتاهی خاک از آب جدا شده، در پایین لیوان ته‌نشین می‌شود، آب هم با مختصری کِدِرشدن نسبت به رنگ اولیه‌اش، بالای خاک قرار می‌گیرد. یعنی اگر چه خاک، گِل شد و آب، کِدِر ولی آمیختگی و زوجیتی شکل نگرفت.