بریده‌هایی از کتاب کار عمیق

قاعدهٔ کمترین مقاومت: در یک محیط اقتصادی که بازخورد شفافی در آن از تاثیر انجام بسیاری از رفتارها بر برآیند کار وجود ندارد، گرایش افراد به انجام رفتارهایی است که در لحظه آسانترین کارها هستند.

برای خیلی‌ها این جلسات سرپایی تبدیل به نوعی ساده از نظم و ترتیب شخصی شده است. افراد به جای مدیریت کردن زمان و وظایف‌شان، اجازه می‌دهند که این جلسات هر هفته آن‌ها را مجبور به انجام اقداماتی در مورد یک پروژه بکند که در ظاهر پیشرفت بیشتری برایشان به بار می‌آورد.

کاشف به عمل آمد که با سه چهار ساعت تمرکز یکپارچه و بدون وقفه در پنج روز کاریِ هفته می‌توان به نتایج چشم‌گیری دست یافت.

در این اقتصاد جدید، سه گروه از سود و منفعت ویژه‌ای برخوردار خواهند بود: کسانی که بتوانند خوب و خلاقانه با ماشین‌های هوشمند کار کنند؛ کسانی که در کارشان بهترین هستند؛ و کسانی که سرمایه دارند

کار سطحی: کارهایی هستند که از نظر شناختی چالش برانگیز نیستند و در زمان عدم تمرکز انجام می‌شوند. معمولاً این گونه کارها، ارزش‌های جدیدی در جهان ایجاد نمی‌کنند و به راحتی تکرار و جایگزین می‌شوند.

ابزارهای شبکه‌ای تمرکز ما را برای انجام کارهایی که تعمق بی‌خدشه‌ای را می‌طلبد از بین می‌برند و در عین حال، ظرفیت ما را برای متمرکز ماندن مدام کاهش می‌دهند.

تولید در سطح عالی= زمان اختصاص داده شده به کار X شدت تمرکز