بریده‌هایی از کتاب خرده عادت ها

«قوانین را به‌خوبی فرابگیر تا بتوانی به راحتی آنها را زیرپا بگذاری.» دالای لاما

حرف دیگر بس است. بیایید وارد عمل شویم.

عادت مخربی که ممکن است فردی داشته باشد این است که معتقد باشد برای اینکه شروع به انجام کاری کند، باید انگیزه داشته باشد. اگر بخواهید که باانگیزه شوید، مشکلی به‌وجود نمی‌آید، مشکل زمانی به‌وجود می‌آید که تا باانگیزه نشده‌اید، کاری را شروع نکنید. این بهترین راهی‌ست که می‌تواند شما را وارد چرخهٔ تنبلی کند.

قسم به مقدسات، زمان ساخت یک عادت جدید ۲۱ یا ۳۰ روز نیست. دوست دارم روی تمام بیلبوردها این جمله را بزنم!

(با گذر عمر، متوجه شدم که امروز همان بعداً دیروز است و بعداً، برنامه‌ریزی بدی است).

درست مثل قوانین فیزیک، بالاترین حد اصطکاک، در ابتدای حرکت به وجود می‌آید. هنگامی که در حرکت هستید، در نتیجهٔ شتاب حرکت (و انگیزهٔ بالارفته)، همه‌چیز برایتان آسان‌تر خواهد شد.

اولین نشانهٔ اینکه توانسته‌اید عادتی بسازید این است که از مقاومتتان در برابر انجام آن کار، کم شود

«اگر ایده‌هایت را اجرا نکنی، می‌میرند.» راجر وان اوچ

«انجام کارها به طور مداوم است که به زندگی‌مان شکل می‌بخشد و نه به‌طور هرازگاه»

دوعامل کلیدی در تغییر عادت، تکرار و پاداش هستند.

«یک سفر هزار مایلی، با اولین قدمی که برمی‌دارید آغاز می‌شود.»

تکرار، زبان ذهن (ناخودآگاه) است.

«مبارزان برنده، ابتدا به پیروزی می‌رسند و سپس وارد میدان نبرد می‌شوند، درحالی‌که مبارزان مغلوب، ابتدا وارد میدان نبرد می‌شوند و سپس در پی پیروزی می‌گردند.»

بسیاری از مردم، بردهٔ بدن خود هستند و به هر احساس و نالهٔ آن واکنش نشان می‌دهند. آنها معتقدند که اگر کاری را در زمان در نظر گرفته شده انجام ندادند، دیگرهیچ‌وقت نمی‌توانند آن کار را انجام دهند.

خرده‌عادت چیست؟ خرده‌عادت، رفتار مثبت فوق‌العاده کوچکی است که هرروز خود را ملزم به انجامش می‌کنید؛ خرده‌عادت به قدری کوچک است که هرگز در انجامش، احساس ناتوانی نخواهید کرد و همین ویژگی، سنگینی بار یک مسئولیت سنگین را از دوش شما برمی‌دارد و این راهکار را به راهکاری قدرتمند و برتر در ساخت عادت تبدیل می‌کند.

اگر ذهنتان را روی فنر تغییرات بزرگ قرار دهید، فوراً به روزمرگی‌هایش بازخواهد گشت اما اگر تغییرات را به‌آرامی و در دوزهای کوچک معرفی کنید، ذهنتان برای کشف بیشترِ آن کنجکاو (و نه وحشت‌زده) خواهد شد.

مردمانی که گمان می‌کنند مشکل از خودشان است که نمی‌توانند تغییری پایدار در خود ایجاد کنند. اما حقیقت آن‌قدرها هم وحشتناک نیست- مشکل از آنها نیست، از روش‌هایی است که به کار می‌گیرند.

«یک سفر هزار مایلی، با اولین قدمی که برمی‌دارید آغاز می‌شود.» لائو تزو

«انجام کارها به طور مداوم است که به زندگی‌مان شکل می‌بخشد و نه به‌طور هرازگاه» راهکار خرده‌عادت‌ها شما را مجبور می‌کند که هرروز یک تا چهار کار راهبردی «به طرز احمقانه‌ای کوچک» را انجام دهید. این کارها به‌قدری کوچک‌اند که غیرممکن است نتوانید انجامشان داده یا اینکه بنا به موقعیت‌های خاصی نادیده بگیریدشان. آنها دو منظوره‌اند- تحریکتان می‌کنند که کار بیشتری انجام دهید و اینکه بتوانید آنها را تبدیل به (خرده) عادت کنید.

خرده‌عادت‌ها سیستمی است که باعث می‌شود همواره حس کنید برنده‌اید، زیرا افرادی که حس برنده بودن دارند، مانند برنده‌ها هم عمل می‌کنند.

شاد بودن ازپیشرفت‌های کوچک، متفاوت از داشتن استانداردهایی پایین است. گفتهٔ بروس لی می‌تواند حرف مرا تأیید کند: «شادمان باش، اما هرگز قانع نباش».

دیکشنری مریام وبستر کلمهٔ عادت را «رفتاری معمول: کاری که فرد، اغلب به‌طور مرتب و پی‌درپی انجام می‌دهد.»، تعریف کرده است و از آنجا که من مقاومت و اراده را مدّنظر دارم، عادت را به این‌صورت تعریف می‌کنم: «رفتاری است که انجام دادنش آسان‌تر از انجام ندادن آن است.»

دو نوع هدف وجود دارند؛ ذهنی و عینی. هدف ذهنی مانند این است که «می‌خواهم ثروتمند شوم» و هدف عینی اینکه «می‌خواهم با فروش لموناد در ساعت ۳ بعدازظهر امروز، ۱۵ دلار درآورم.»

لحظاتی در زندگی هست که هیچ انگیزه‌ای برای باانگیزه‌شدن ندارید.

اگر با چندبار استفاده از راهکاری خاص، به نتیجه‌ای نرسیدید، باید راهکار دیگری را امتحان کنید. مهم نیست اگر برای دیگران جواب می‌دهد اما برای شما جواب نمی‌دهد!

استفان گایز «گام‌هایی کوچک (خرده‌عادت‌ها) و حدِ کمی از اراده» را رمز ساخت عادت‌هایی پایدار و عامل موفقیت شما می‌داند و نه صرفاً «انگیزه و حدِ زیادی از اراده» را، چراکه تکیه بر انگیزه و احساسات، بی‌ثبات‌ترین بنیانی است که می‌توان برای «ساخت عادت» در نظر گرفت و داشتن انتظاراتی سطح بالا که ارادهٔ بسیاری می‌طلبند، فقط شما را بر روی ابرها نگه خواهد داشت.

پروفسور وندی وود بر اساس نتایج تحقیقاتش که در مجلهٔ شخصیت و روانشناسی اجتماعی به چاپ رسیده است، می‌گوید: «هنگامی‌که فردی استرس دارد، به دلیل آنکه اراده‌اش پایین آمده و احساس درماندگی می‌کند، نمی‌تواند به راحتی تصمیم‌گیری کند. وقتی شما آن‌قدر بی‌حوصله‌اید که نمی‌توانید تصمیمی بگیرید، تمایل پیدا می‌کنید که همان کاری را که همیشه انجام می‌دادید را تکرار کنید»

«من یک مغز هستم، واتسون. بقیه فقط اعضایی اضافی هستند.» آرتورکنان دویل

حس استقلال، کنترل بر امور و آزاد بودن در تصمیم‌گیری‌های مربوط به کار، همان عامل اصلی در رضایت شغلی محسوب می‌شود

پرهیجان بودن، واقعاً خوب است اما بیایید چنین طرز فکری را به عنوان یک امتیاز اضافی در نظر بگیریم و نه کلیدی برای شروع کار.