بریده‌هایی از کتاب رامپ

وقتی به خانه رسیدم، به مامان‌بزرگ گفتم که مادربزرگِ قرمزی سلام گرمی برایش فرستاد ولی قسمت «پیر لق‌لقوی داغون» را جا انداختم. مامان‌بزرگ هم گفت: «پوف! پیر لق‌لقوی داغون.» شاید همهٔ پیرزن‌ها چنین فکری دربارهٔ همدیگر می‌کنند.

اگر به خودم نمی‌خندیدم که دیگر زندگی به‌شدت برایم نکبت‌بار و غم‌انگیز می‌شد.

بوی دردسر می‌ده.» لبخند زدم. «احتمالاً همین‌طوره. ولی سرنوشتِ بدون دردسر به چه دردی می‌خوره؟»