بریده‌هایی از کتاب درست داد بزن؛ هنر اختلاف نظر سازنده

اختلاف‌نظر نشانهٔ سلامت گروه است، نه بیماری. فرهنگ‌هایی که اجازه می‌دهند دلخوری به‌صورتی بیان شود که بتوان آن را به‌طور سازنده‌ای برطرف کرد، بیشتر می‌توانند روابط، کسب‌وکار و جامعه‌ای موفق به وجود بیاورند.

وقتی فکر می‌کنیم تمام حرف‌های ما بی‌اثر می‌مانند، می‌بینیم که چیزی نگفتن هم جذاب است؛ چون بدون خرد شدن اعصاب هم به همان نتیجه می‌رسیم.

سرعت کسب‌وکار را بالا ببرید. بسیاری از تصمیم‌ها و اقدام‌ها برگشت‌پذیر هستند و به تحقیق گسترده نیاز ندارند. ما ریسک‌پذیری حساب‌شده را ارزشمند می‌دانیم.

باید بتوانید با ۷۰% از اطلاعاتی که در حالت عادی لازم دارید، اکثر تصمیم‌ها را بگیرید. اگر منتظر ۹۰% از اطلاعات بمانید، احتمالاً خیلی دیر می‌شود... اگر اصلاح مسیر را بلدید، پس شاید اشتباه شما کم‌هزینه‌تر از آنچه فکر می‌کنید تمام شود؛ درصورتی‌که کُند بودن مطمئناً پرهزینه‌تر است.

من موافقم و فکر می‌کنم تصمیم به رأی ندادن نوعی رأی محسوب می‌شود. دلایل خوبی برای شرکت نکردن در انتخابات وجود دارد؛ مثلاً اینکه موضوعات روز را درک نکنی (بی‌اطلاع باشی)، از گزینه‌ها خوشت نیاید یا به تصمیم‌گیری دیگران اعتماد کنی.

این کشور براساس اصل حمایت از افراد درمانده خلق شده و رشد کرده؛ پس اگر مرفه هستی و می‌خواهی در گوشهٔ امن خودت بمانی، مثل این است که آن‌هایی را که از نظر نژاد و درآمد خوش‌شانس نبوده‌اند، به دَرَک حواله بدهی. ما فقط برای خودمان رأی نمی‌دهیم، ما برای جامعه رأی می‌دهیم.

ما می‌دانیم دیدگاه خودمان هیچ‌وقت با یک گفت‌وگو عوض نمی‌شود، پس چرا بقیه باید دیدگاهشان را عوض کنند؟

یکی از راه‌های خروج از اضطراب حل‌نشده و مزمن این است که گناه را گردن کسی یا چیزی غیر از خودمان بیندازیم، از دستش عصبانی شویم و سپس موضوع راکنار بگذاریم.

سخنرانی او درواقع سؤال دشواری از مخاطبانِ تماماً غربی بود: اینکه چرا غرب حاضر است ۵۰۰۰ قتل ناموسی در کشورهایی چون پاکستان، عراق، ترکیه و افغانستان را محکوم کند؛ درحالی‌که طبق آمار ائتلاف سراسری علیه خشونت خانگی، روزانه نزدیک به ۲۰ هزار بار با خط کمک‌رسانی به قربانیان خشونت خانگی در ایالات متحده تماس گرفته می‌شود و یک‌سوم از قتل زنان را همسر یا دوست آن‌ها مرتکب شده است.

برای شناسایی سوگیری خود و تمایل نشان دادن به حل آن، می‌توانیم به الگوی محکوم کردن رفتار دیگران اشاره کنیم، درصورتی‌که همان رفتار را در خود عیب نمی‌دانیم.