بریده‌هایی از کتاب زنی در کیمونوی سفید

می‌گوید: ‌«حقیقت هم زمانی دقیق دارد. اگر زودتر یا دیرتر بیاید، دروغ خواهد بود.»‌

زمان هرگز برای کسی تبعیض قائل نمی‌شود. اهمیتی نمی‌دهد که ما شاد هستیم یا غمگین. نه از سرعت خود می‌کاهد نه به آن می‌افزاید. زمان ماهیتی خطی است که حتی در اوج درد و اندوه نیز روی خطی مستقیم حرکت می‌کند.

‌«حقیقت چیست؟ جز داستانی که ما به خودمان می‌گوییم؟»‌

ایتاداکیماسو - یعنی برای هرآنچه دارم سپاسگزارم -

بردن مهم نیست، اینکه چگونه می‌بری مهم است.

مادربزرگم همیشه می‌گوید روزهای خوب دوستی‌ها را عمیق‌تر می‌کند، اما روزهای بد دوستی‌ها را ثابت می‌کند.»

مادربزرگم همیشه می‌گوید روزهای خوب دوستی‌ها را عمیق‌تر می‌کند، اما روزهای بد دوستی‌ها را ثابت می‌کند.» هاتسو که بین من و جین نشسته، دستش را روی شانه‌هایمان می‌گذارد و می‌گوید: «پس ما بهترین دوست‌ها هستیم. سه میمون رفیق.» به یکدیگر لبخند می‌زنیم. اسم خودمان را سه میمون می‌گذاریم. هاتسو میمونی است که چشم‌هایش را می‌گیرد - زیرا زیاد غم دیده است. من میمونی هستم که گوش‌هایم را می‌گیرم، زیرا از صدای گریهٔ ارواح نوزادان روح‌زده شده‌ام و چیزی نمی‌شنوم. و جین هم میمونی است که دهانش را گرفته است، چون اغلب حرف نمی‌زند و ساکت است.

«زندگی چه با غم چه با شادی می‌گذرد.»

زمان هرگز برای کسی تبعیض قائل نمی‌شود. اهمیتی نمی‌دهد که ما شاد هستیم یا غمگین. نه از سرعت خود می‌کاهد نه به آن می‌افزاید. زمان ماهیتی خطی است که حتی در اوج درد و اندوه نیز روی خطی مستقیم حرکت می‌کند.

زنی در کیمونوی سفید وصیت‌نامه‌ای زیبا در مدح امید است، حتی زمانی که الزامات فرهنگی و انتظارات خانوادگی عرصه را بر انسان بسیار تنگ می‌کنند.

زمان هرگز برای کسی تبعیض قائل نمی‌شود. اهمیتی نمی‌دهد که ما شاد هستیم یا غمگین. نه از سرعت خود می‌کاهد نه به آن می‌افزاید. زمان ماهیتی خطی است که حتی در اوج درد و اندوه نیز روی خطی مستقیم حرکت می‌کند.

زندگی با عشق زیباست. زندگی برای عشق ابلهانه است. زندگی توأم با حسرت عشق طاقت‌فرساست

زندگی با عشق زیباست. زندگی برای عشق ابلهانه است. زندگی توأم با حسرت عشق طاقت‌فرساست

من همیشه رفاه داشتم؛ زیرا پدر می‌خواست که همیشه در رفاه باشم. ما همیشه همه‌چیز داشتیم. وقتی بزرگ‌تر شدم، پدرم همیشه اصرار داشت که با مادرم برای خرید مواد غذایی بروم و هرچیزی می‌خواهم بخرم. ما یک یخچال بزرگ داشتیم که همیشه پر بود، یک فریزر هم در زیرزمین داشتیم که همیشه پر از مواد غذایی مختلف بود

ازدواج بین‌نژادی برای مأموران و مقامات اداری اکیداً ممنوع بوده است. و درصد اندکی از سربازان و مأموران نظامی که اجازهٔ ازدواج خارجی داشتند نیز تحت فشارهای شدید تبعیض‌آمیز قرار می‌گرفتند.

نوعروسان ژاپنی که در آمریکا مورد تبعیض نژادی شدید قرار داشتند به‌مراتب در کشور خودشان وضعیت بدتری داشتند. آنها ازوطن‌رانده و در غربت‌مانده، هیچ امید و پشتیبانی نداشتند. در دوران جنگ، قبل از آن و بعد از تصرف ژاپن تقریباً بیش از ده‌هزار نوزاد از سربازان آمریکایی و دختران ژاپنی متولد شدند. از این ده‌هزار نوزاد، بیش از هفتصد تن از آنها به یتیم‌خانهٔ الیزابت ساندرز سپرده شدند. یتیم‌خانه‌ای در شهر اویسوی ژاپن که در سال ۱۹۴۸ میکی ساوادا، وارث میتسوبیشی، فقط مخصوص کودکان دورگهٔ رهاشده تأسیس کرده بود.

شادی و غم نمی‌گذرند. آنها روی تک‌تک سلول‌های ما می‌نشینند و به گوشت و پوست و استخوان ما تبدیل می‌شوند. آنها نمی‌گذرند، بلکه این ما هستیم که روی پنجه‌های نابرابر آنها می‌ایستیم و فقط سعی می‌کنیم تعادل خود را حفظ کنیم.

‌«حقیقت هم زمانی دقیق دارد. اگر زودتر یا دیرتر بیاید، دروغ خواهد بود.»‌

انتخاب با من است که با چه کسی ازدواج کنم. البته، حق انتخاب داشتن و انتخاب کردن دو موضوع کاملاً مجزا هستند. این چالش من است. یکی از چالش‌های بسیاری که با آن مواجه هستم.

در نبرد آب و سنگ، درنهایت آب پیروز می‌شود. بنابراین، ازآنجاکه ذهنیت خانواده‌ام مثل سنگ است، من باید مثل آب باشم تا بتوانم آن را تغییر دهم.

سنت مانند تهدیدی با هر نفس مرا خفه می‌کند.

خواب دیده بود پروانه‌ای است بدون هیچ اندیشه‌ای دربارهٔ هویت انسانی پیشین خود.

حق با مادربزرگ است. من دختر ابله و احمقی هستم. اما درعین‌حال من همان دختری هستم که هاجیمه فکر می‌کند باهوش و زیرک است و حرفی برای گفتن دارد، صدایی که تصمیم گرفته‌ام از آن استفاده کنم.

‌«انتخاب مسیر درست یعنی سرنوشت. انتخاب مسیر غلط نیز سرنوشت است. پس باید عشق خود را انتخاب کنی و آماده باشی که به انتخاب خود عشق بورزی.‌»

اگر زن کشتی باشد، مرد دریاست و باید او را برای عمقش، وسعت قلبش و قدرت بیکرانش ستود. مرد در ظاهر فقط مرد است و در عمق میلیون‌ها چیز دیگر. من از اعماق وجود او لذت می‌بردم. خوشبختی را با تمام وجود حس می‌کنم. او کلمهٔ پدر را مثل یک لباس جدید امتحان می‌کند و از اینکه اندازه‌اش است به خود می‌بالد.

برای آنکه راهت را بشناسی باید هم ریشه‌هایت را بشناسی هم محدودیت‌هایت را.

من نمی‌توانم دنیایی را که در آن زندگی می‌کنیم تغییر دهم، اما با قلب شجاع اوکاسان در سینه‌ام، می‌توانم زندگی عده‌ای هرچند اندک را تغییر دهم.

«زندگی چه با غم چه با شادی می‌گذرد.»

«نگرانی روی چیزهای کوچک سایه‌های بزرگ می‌اندازد.»‌

اگر در زندگی من نباشی، دیگر اصلاً اسمش زندگی نخواهد بود.