بریده‌هایی از کتاب اتوبوس انرژی (متن کامل)

۱۰ قانون برای سفر زندگی ۱. تو، راننده اتوبوست هستی. ۲. اشتیاق، چشم‌انداز و تمرکز، اتوبوس تو را در جهت درست هدایت می‌کند. ۳. به اتوبوس زندگی‌ات، سوخت انرژی مثبت بزن. ۴. افراد را به اتوبوست دعوت کن و چشم‌اندازت از جاده پیش رو را با آن‌ها در میان بگذار. ۵. انرژی‌ات را برای افرادی که سوار اتوبوست نمی‌شوند، هدر نده. ۶. تابلو «وررود انرژی‌خوارها ممنوع» را در اتوبوس خود نصب کن. ۷. شور و اشتیاق، مسافران بیشتری را جذب کرده و در طول سفر، به آن‌ها انرژی می‌دهد. ۸. به مسافرانت عشق بورز. ۹. هدفمند رانندگی کن. ۱۰. خوش بگذارن و از رانندگی لذت ببر.

اگر دلت چیزی بخواهد، پس قدرتش خلقش را داری.

سؤالات، سه بخش بود و بین هر یک‌فاصله‌ای وجود داشت که جُورج باید جواب‌های خود را در آنجا می‌نوشت. سؤالات به شرح زیر بودند: ۱. چشم‌انداز من از زندگی (به‌جز سلامتی) ۲. چشم‌انداز من از شغل، حرفه و تیمم ۳. چشم‌انداز من از روابط و خانواده‌ام

زندگی خیلی ساده است، ولی ما با کارهایمان آن را پیچیده می‌کنیم

«افکار، انرژی دارند. بنابراین خیلی مهم است که زمان خود را صرف فکر کردن در مورد چیزهایی کنی که می‌خواهی، نه چیزهایی که نمی‌خواهی. باید تمرکز کنی. جُورج، افرادی را که همیشه از همه‌چیز شاکی هستند دیده‌ای؟ آن‌ها فقط روی چیزهایی تمرکز می‌کنند که نمی‌خواهند، دوست ندارند و ندارند.»

وقتی خودت شاد هستی، از روی غنا می‌بخشی. ولی وقتی احساس بدی داری و سعی می‌کنی با راضی و خوشحال نگه‌داشتن دیگران، حالت را خوب کنی، تنها نیرو و توانت را از دست می‌دهی و این مسئله باعث ضعیف‌تر شدنت می‌شود

«ما در میدان انرژی رویاها زندگی می‌کنیم! اگر چیزی را در ذهنت بسازی، روی تجسم آن متمرکز شوی، و دست به عمل بزنی، به موفقیت دست خواهی یافت.»

اگر به همین مسیر زندگی‌ات ادامه دهی، قطعاً به سرنوشت افراد ساعت ۹ صبح دوشنبه دچار خواهی شد. خُب جُورجِ کاری که حالا باید انجام دهی، این است که فرمان را به دست بگیری و تغییر مسیر دهی. شاید در گذشته فکر می‌کردی که راه دیگری نداری، ولی اگر از همین حالا شروع کنی، متوجه خواهی شد که انتخاب، یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های زندگی‌ات است. وقتی توان و قدرت خود را به دست آوری، همه‌چیز، منظورم این است که همه‌چیز، شروع به تغییر خواهد کرد. جُورج، هیچ‌کس نمی‌تواند نگرش تو را به زندگی تعیین کند. جز خودت، کس دیگری نمی‌تواند انرژی‌ات را انتخاب کند.

اگر بخواهی شرایطت را تغییر دهی، اول باید افکارت را تغییر دهی. چون اگر همچنان به چیزهایی فکر کنی که قبلاً فکر می‌کردی، همان چیزهایی را به دست خواهی آورد که قبلاً به دست آورده‌ای.

هیچ‌وقت به چیزی که می‌تواند زندگی‌ات را برای همیشه تغییر دهد، پشت نکن

انتخاب، یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های زندگی‌ات است.

ریچارد باخ (Richard Bach) می‌گوید، هر مشکلی، هدیه‌ای برای تو دارد. می‌توانی به آن مشکل فکر کنی یا به آن هدیه. و این انتخاب، مشخص می‌کند که آیا زندگی شما، داستانی موفقیت‌آمیز است یا سریال آبکی. من بااینکه سریال‌های آبکی را دوست دارم، ولی دلم نمی‌خواهد که ببینم زندگی آدم‌های واقعی هم مثل زندگی شخصیت‌های این سریال‌هاست. باید بگویم که از نگاهت، مشخص است که انتخاب درستی نکرده‌ای. پس، عاقلانه انتخاب کن.»

عجیب است که افرادی که بیش از همه به کمک نیاز دارند، اغلب از دریافت آن امتناع می‌کنند.

«همیشه به یاد داشته باشد که تو، راننده اتوبوس خودت هستی. این قانون، مهم‌ترین قانون است. چون اگر مسئولیت زندگی خودت و کنترل اتوبوست را بر عهده نگیری، در این صورت، نمی‌توانی آن را به سمتی که می‌خواهی هدایت کنی. اگر راننده زندگی‌ات نباشی، در این صورت، همیشه با برنامه سفر دیگران همراه خواهی شد.»

جورج پرسید: «پس حمایت دیگران چه؟» «البته می‌توانی در طول مسیر، جهت را بپرسی و راهنمایی بگیری. ولی یادت باشد که این اتوبوس و سفر توست. همه ما سوار اتوبوس همدیگر هستیم، ولی هر یک از ما اتوبوس خود را دارد. امروزه مسئله‌ای که وجود دارد این است که افراد نمی‌دانند مقصد اتوبوسشان کجاست یا اینکه چگونه باید به مقصد برسند.»

تو نباید مثل بیشتر ِافرادِ غمگینی که زندگی را رها کرده‌اند، دست روی دست بگذاری. می‌توانی فرمان زندگی‌ات را به دست بگیری و زندگی خودت را خلق کنی، یک فکر، یک باور، یک اقدام و یک انتخاب. این اتوبوس، مال توست و تو راننده آن هستی و این تو هستی که مقصد و شیوه رانندگی را انتخاب می‌کنی.»

«می‌بینی جُورج، تو انتخاب کردی که بخندی و با این انتخاب، انرژی‌ات را تغییر دادی. خنده، احساست، نحوه تفکرت و نحوه تعاملت با دیگران را تغییر می‌دهد. انرژی که اتوبوس زندگی‌ات را با آن شارژ می‌کنی، کاملاً به خودت بستگی دارد. و به‌عنوان راننده، تو تنها کسی هستی که باید مقصد را انتخاب کنی. تو بهترین صندلی و بهترین نمای اتوبوس زندگی‌ات را داری، پس همه‌چیز به خودت بستگی دارد. تو بهترین چشم‌انداز را داری.

می‌دانی، زندگی خیلی ساده است، ولی ما با کارهایمان آن را پیچیده می‌کنیم و چشم‌هایمان را به روی حقایق ساده می‌بندیم. ولی ساده‌ترین درس‌های زندگی، اغلب عمیق و پر از معنا هستند

«جُورج، اول، تصمیم بگیر که چه می‌خواهی. بعد، می‌توانی شروع به خلق آن کنی. اجازه نده دنیا تو را بسازد. تو، دنیا را بساز. به این سؤال‌ها، پاسخ بده. فردا در اتوبوس در مورد آن‌ها حرف خواهیم زد.» سؤالات، سه بخش بود و بین هر یک‌فاصله‌ای وجود داشت که جُورج باید جواب‌های خود را در آنجا می‌نوشت. سؤالات به شرح زیر بودند: ۱. چشم‌انداز من از زندگی (به‌جز سلامتی) ۲. چشم‌انداز من از شغل، حرفه و تیمم ۳. چشم‌انداز من از روابط و خانواده‌ام

جهانی که در آن زندگی می‌کنیم و هر چیزی که در اطرافمان آست، انرژی هستند. ولی نیازی نیست که عمیق شویم و همه‌چیز را در مورد علم بدانیم تا درک کنیم که زندگی، تماماً انرژی است. تنها کاری که باید بکنیم این است که در مورد زندگی خودمان فکر کنیم. به افرادی فکر کن که به تو انرژی می‌دهند و آن‌هایی که انرژی‌ات را می‌گیرند. به غذاهایی که فکر کن که با خوردن آن‌ها انرژی می‌گیری و غذایی که باعث خواب‌آلودگی‌ات می‌شوند. به پروژه‌های کاری فکر کن که تو را سرشار از انرژی می‌کنند و پروژه‌هایی که تو را از پا در می‌آورند. همه‌چیز انرژی است: افکار ما، کلماتی که بکار می‌بریم، موسیقی که گوش می‌دهیم، و افراد که در اطرافمان هستند.

جُوی گفت: «انرژی فکر. تفکرات ما، قدرتمند هستند چون سرشار از انرژی هستند. به همین خاطر است که از تو خواستم چشم‌اندازت به زندگی را بنویسی. فکر کردن، انرژی دارد و وقتی بفهمی چه چیزی می‌خواهی و آن را روی کاغذ بیاوری، فرایند به حرکت درآوردن انرژی و خلق زندگی که می‌خواهی، آغاز می‌شود. آخر، بدون تصویر ذهنی از مقصدت، نمی‌توانی جایی بروی. مثل این می‌ماند که بخواهی بدون هیچ نقشه و تصویری از خانه‌ای که می‌خواهی، شروع به ساختن آن بکنی. مثل این‌که من بدون ذهنیتی از مقصد، این اتوبوس را برانم. پس، جُورج، لطفاً بگو که برای آینده زندگی‌ات چشم‌اندازی داری. امیدوارم که به سؤالاتی که دیروز به تو دادم، جواب داده باشی.»

«بیشتر عمرم را آن‌طوری زندگی کرده‌ام که دیگران می‌خواستند. در واقع فکر کردن در مورد چیزی که خودم می‌خواهم، برایم عجیب بود. ولی وقتی شروع به نوشتن کردم، احساس خیلی خوبی داشتم.»

این بحران زندگی توست، ولی می‌تواند به فرصت تبدیل شود. هر بحرانی، فرصتی برای قوی‌تر و آگاه‌تر شدن است؛ فرصتی برای رفتن به اعماق درون خودت و کشف خود بهترت که می‌تواند نتیجه بهتری در برداشته باشد.» «بنابراین، درحالی‌که این مسئله، بحران زندگی توست، ولی مهم این است که تو چه برخوردی با آن می‌کنی.

بر اساس این قانون، هر چه بیشتری روی چیزی تمرکز کنیم، بیشتر به آن فکر می‌کنیم و بیشتر شاهد آن در زندگی‌تان هستیم. برای مثال، شرط می‌بندم هر وقت که ماشین جدیدی می‌خری، نمونه آن را در همه خیابان‌ها می‌بینی.» جُورج به نشانه تأیید، سر تکان داد. جُوی بلافاصله پرسید: «تا حالا فکر کرده‌ای چرا این اتفاق می‌افتد؟» ولی قبل از اینکه جُورج جوابی بدهد، گفت: «چون افکار ما، مثل آهن‌ربا هستند. در مورد هر چیزی فکر کنیم، آن را جذب می‌کنیم. در مورد هر چیزی که فکر کنیم،