بریده‌هایی از کتاب خانواده وندربیکر؛ جلد دوم

«اگر یک باغچه و یک کتابخانه داشته باشید، همه‌چیز دارید.»

«اگر یک باغچه و یک کتابخانه داشته باشید، همه‌چیز دارید.»

دوست داری با دوست من که دوست داره با دوست تو دوست بشه، دوست بشی

اگر آدم‌ها هرچه می‌توانستند می‌بخشیدند و آن را حساب‌وکتاب هم نمی‌کردند، دنیا جای بهتری می‌شد.

و نفس‌های لرزان آقای بیدرمن را شنید و با خودش فکر کرد حالا که آقای بیدرمن دوتا از دوست‌داشتنی‌ترین آدم‌های زندگی‌اش را از دست داده، چطور هنوز قلبش می‌تواند بتپد، چطور هنوز ریه‌هایش می‌توانند هوا را تنفس کنند؟

جسی جواب داد: «شاید همین کار رو کردم.» و همین کار را هم کرد. بعداً معلوم شد تمام بچه‌های خانوادهٔ وندربیکر حرفی برای گفتن داشته‌اند.

«خوب که نگاه کنید، می‌بینید تمام دنیا یک باغ است.»

با خودش فکر کرد حالا که آقای بیدرمن دوتا از دوست‌داشتنی‌ترین آدم‌های زندگی‌اش را از دست داده، چطور هنوز قلبش می‌تواند بتپد، چطور هنوز ریه‌هایش می‌توانند هوا را تنفس کنند؟

اگر آدم‌ها هرچه می‌توانستند می‌بخشیدند و آن را حساب‌وکتاب هم نمی‌کردند، دنیا جای بهتری می‌شد

«خواهر داشتن یه موهبته.»

کسی که درختی می‌نشاند، به فردا باور دارد

جسی اول از همه شروع کرد. «از همه‌تون ممنونیم که به اولین جشن برداشت ما اومدین.» اولیور گفت: «ما امروز می‌خوایم این باغ رو تقدیم کنیم...» ایسا پشت‌بندش گفت: «... به همسایه‌های بی‌نظیرمون...» و آخرش هم جسی گفت: «... که آغازگر این مسیر زیبا بودند.»