کتاب چراغ سبزها

اگر هر آن‌چه می‌خواهم انجام دهم، نشستن و حرف‌زدن با تو باشد... گوش می‌کنی؟

گاهی به نصیحت نیازی نداریم. گاهی فقط نیاز داریم بشنویم که در تحملِ رنجِ زندگی تنها نیستیم.

چراغ‌سبزها به رنگ‌های زرد و قرمز هم درمی‌آیند.

من بی‌نقص نیستم؛ نه، همیشهٔ خدا پا توی لجن می‌گذارم و تازه وقتی به کثافت کشیده شدم می‌فهمم! اما یک چیزی را خوب یاد گرفته‌ام، و آن این است که چطور کفش‌هایم را پاک کنم و به راهم ادامه بدهم.

یک بار که فهمیدی سیاه است، دیگر مثل قبل تاریک نخواهد بود!

الههٔ شانسْ اقبال است، اقبال خواهرِ سرنوشت است، سرنوشت همان نظم الهی‌ست، و نظم الهی همان خداست. پس تاجایی‌که به من مربوط است، اگر به شانس معتقدی، به خدا هم هستی.

«موضوع درست یا غلط‌بودنِ حرفِ یکی از ما نیست! موضوع اینه که "می‌فهمی؟"»

زندگی داستانِ ماست؛ داستانی که خودمان تعریف‌اش می‌کنیم، و با انتخاب‌هامان فصل‌هایش را می‌سازیم.

«اشتهای یک نفر سوءهاضمهٔ دیگری‌ست.»

در این گاوبازیِ انسانیت چندتایی زخم برداشته‌ام.