بریده‌هایی از کتاب چراغ سبزها

گاهی به نصیحت نیازی نداریم. گاهی فقط نیاز داریم بشنویم که در تحملِ رنجِ زندگی تنها نیستیم.

«تغییر کنی بهتره تا این‌که متأسف باشی.»

همیشه می‌نوشتم تا بتوانم فراموش کنم.

اگر هر آن‌چه می‌خواهم انجام دهم، نشستن و حرف‌زدن با تو باشد... گوش می‌کنی؟

همه‌مان باید اول بتوانیم به خودمان ایمان داشته باشیم و بعد راه بیفتیم دنبال ایمان به دیگران.

حقیقت فقط زمانی ناراحت‌کننده است که دروغ می‌گوییم.

گاهی به نصیحت نیازی نداریم. گاهی فقط نیاز داریم بشنویم که در تحملِ رنجِ زندگی تنها نیستیم.

امیدِ برآورده‌شده بیش از انتظارِ برآورده‌شده ما را خوشحال می‌کند.

اگر هر آن‌چه می‌خواهم انجام دهم، نشستن و حرف‌زدن با تو باشد... گوش می‌کنی؟

گاهی به نصیحت نیازی نداریم. گاهی فقط نیاز داریم بشنویم که در تحملِ رنجِ زندگی تنها نیستیم.

چراغ‌سبزها به رنگ‌های زرد و قرمز هم درمی‌آیند.

من بی‌نقص نیستم؛ نه، همیشهٔ خدا پا توی لجن می‌گذارم و تازه وقتی به کثافت کشیده شدم می‌فهمم! اما یک چیزی را خوب یاد گرفته‌ام، و آن این است که چطور کفش‌هایم را پاک کنم و به راهم ادامه بدهم.

الههٔ شانسْ اقبال است، اقبال خواهرِ سرنوشت است، سرنوشت همان نظم الهی‌ست، و نظم الهی همان خداست. پس تاجایی‌که به من مربوط است، اگر به شانس معتقدی، به خدا هم هستی.

یک بار که فهمیدی سیاه است، دیگر مثل قبل تاریک نخواهد بود!

«موضوع درست یا غلط‌بودنِ حرفِ یکی از ما نیست! موضوع اینه که "می‌فهمی؟"»

زندگی داستانِ ماست؛ داستانی که خودمان تعریف‌اش می‌کنیم، و با انتخاب‌هامان فصل‌هایش را می‌سازیم.

«اشتهای یک نفر سوءهاضمهٔ دیگری‌ست.»

ما نیامده‌ایم این‌جا که تفاوت‌های هم را تحمل کنیم، آمده‌ایم که تفاوت‌های هم را بپذیریم. نیامده‌ایم که برابری‌هامان را جشن بگیریم، آمده‌ایم تا تمایزهامان را تصدیق کنیم. با شرایط یکسان یا توانایی‌های برابر به دنیا نیامده‌ایم، اما بایستی فرصت‌های برابر داشته باشیم. به‌عنوان انسان، ارزش‌هامان است که متحدمان می‌کند. این‌را جشن بگیرید.

در این گاوبازیِ انسانیت چندتایی زخم برداشته‌ام.

داستان‌های جالبِ زیادی برایم خلق کرده.

چیزی را که نیازم بود، می‌خواستم. و به چیزی‌که می‌خواستم، نیاز داشتم.

سفر و انسانیت بزرگ‌ترین معلم‌های من بوده‌اند.

جوری واردِ یه جا نشین که انگار می‌خواین بخرینش، جوری وارد شین که انگار صاحبش‌این.

معتقدم هر کاری که در زندگی انجام می‌دهیم بخشی از یک نقشه است.

تفکر باید باعث ساده‌ترشدنِ مسائل شود، نه این‌که آن‌ها را پیچیده‌تر کند.

برای همین دفترهای خاطراتم را جمع کردم و بلیتی یک‌طرفه به حصر انفرادی در بیابان گرفتم و در آن‌جا نوشتنِ چیزی را شروع کردم که حالا در دست دارید: یک آلبوم، یک مدرک ضبط‌شده، داستانی از ابتدای زندگی‌ام تا به این‌جا.

محروم‌کردنِ آن‌که معتاد ایده است، به او کمک می‌کند. آن‌که معتاد حقیقت است را باید پرورش داد.

گاهی بعضی چیزها را داری. گاهی بعضی چیزها تو را دارند.

اصلاً هم شوخی نداشت

انتظاری که برآورده نشود بیش از امیدی که برآورده نشود آسیب‌رسان است، درحالی‌که امیدِ برآورده‌شده بیش از انتظارِ برآورده‌شده ما را خوشحال می‌کند. امید بیش از انتظار سود می‌رساند و نقضِ آن کم‌تر آسیب‌زاست، چون در حد انتظار قابل‌اندازه‌گیری نیست.