بریده‌هایی از کتاب جنایت کنت نوویل

نجیب زاده بودن، پسرم، به این معنا نیست که حقوق بیشتری نسبت به دیگران داریم، به این معناست که ما وظایف بیشتری نسبت به دیگران داریم.

«واقعاً لازم بود جهنم را بیافرینند وقتی بی‌خوابی وجود دارد؟»

با مداد کنار اسم همهٔ آدم‌های منفورش علامت گذاشت. بالاخره به نتیجه رسید و بیست‌وپنج نفر را در گروه فرومایگان قرار داد. این تعداد به نظرش بسیار اندک بود: «من از آنهایی هستم که دوست داشتن را به نفرت ورزیدن ترجیح می‌دهند.» و از اینکه در این موقعیت جمله‌ای از آنتیگونِ سوفوکل به ذهنش آمده بود، از خودش خشنود شد.

باید پذیرفت وقتی کسی اسم دو فرزند بزرگترش را اورست و الکتر می‌گذارد، انگیزه‌اش چنان قوی است که اسم سومی را هرچه بگذارد، فرقی به حال سرنوشت نمی‌کند.

«واقعاً لازم بود جهنم را بیافرینند وقتی بی‌خوابی وجود دارد؟»

چطور می‌توانی اینقدر به تمیزی یک لیوان اهمیت بدهی درحالی‌که می‌دانی فردا قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ ــ یکی از آموزه‌های بوداست: «وقتی ظرف‌ها را می‌شویی فقط ظرف‌ها را بشوی.»

کمتر مردی به اندازهٔ نوویل آنقدر شیدا و شیفتهٔ همسرش بود. چهل سال داشت وقتی برای اولین بار این زن را که بیست سال از او جوان‌تر بود، ملاقات کرد. با همان نگاه اول عاشق این دختر جوان با آن زیبایی خیره‌کننده شد.