بریده‌هایی از کتاب مردن

حسرت خوردن برای کارهایی که انجام نداده‌ام

عجیب است که حضور سایهٔ مرگ در همه‌جا حس می‌شود اما فرصت‌های بسیار کمی برای بحث و گفت‌وگوی عمومی در باب مرگ مهیا می‌شود.

چیزی را که هرگز نداشته‌ای از دست نمی‌دهی.

فکر می‌کنم ما گونه‌هایی هستیم با ادعاهایی خداگونه اما فطرتی حیوانی و به باور من، از تمام حیواناتی که تابه‌حال روی زمین پا گذاشته‌اند خطرناک‌تریم.

مرگ امروزی یعنی ذره‌ذره مُردن؛

اینکه به مرگ خودت فکر کنی شجاعت می‌خواهد و همان‌طور که پیش‌تر هم گفتم، باعث می‌شود بدجوری احساس تنهایی کنی

. عجیب است که حضور سایهٔ مرگ در همه‌جا حس می‌شود اما فرصت‌های بسیار کمی برای بحث و گفت‌وگوی عمومی در باب مرگ مهیا می‌شود

البته غصه خوردن بی‌حاصل است، چون نمی‌توانم اوضاع را تغییر دهم، اما میزان خوشی هرچه بیشتر باشد، تمام که بشود جای خالی هولناک‌تری باقی می‌گذارد.

هلیومش را ببرد بالای قبرستان محله‌اش و خودش را همان‌جا با گاز خفه کند شنیده‌اید؟ ظاهراً فهمیده بوده مردگان متعجب‌بشو نیستند.

غم و غصه‌ها می‌تونن تلنبار بشن. فقدان‌های ناچیز می‌تونن دونه‌دونه روی هم جمع شن.

مرگ ناگهانی تمام مقدمات ناخوشایند مرگ آرام را از بین می‌برد، اما به گمانم چیزهایی که تا ابد مسکوت باقی می‌مانند ندامت اسفناکی را در پی دارند. مرگ آرام، مثل مرگ من، مزیتی دارد. زمان زیادی داری تا حرف بزنی، تا از احساست به بقیه بگویی، تا بکوشی همه‌چیز را درک کنی؛ زندگی‌ای را که هم برای خودت و هم بازماندگان به پایان راهش نزدیک شده درک کنی.

مشکل رؤیابافی این است که همیشه خیال می‌کنی می‌دانی زندگی دیگرت چگونه می‌شده. و زندگی دیگرت همیشه از زندگی فعلی‌ات بهتر است.

«احمقانه است که کُل زندگی مبارزه کنیم و نگران باشیم و کارهایی را که دوست نداریم انجام دهیم؛ هر چه نباشد، زندگی شبیه یک رؤیاست، خیلی کوتاه و ناپایدار.»

بدن من نشان‌دهندهٔ زندگی من است؛ موثق‌ترین مدرک از تمام کارهایی که کرده‌ام و هرآنچه دیده‌ام؛ مقر تمام خوشی‌ها و دل‌شکستگی‌ها، اشتباه‌ها و خردمندی‌های باشکوه.

عجیب است که حضور سایهٔ مرگ در همه‌جا حس می‌شود اما فرصت‌های بسیار کمی برای بحث و گفت‌وگوی عمومی در باب مرگ مهیا می‌شود

عجیب است که حضور سایهٔ مرگ در همه‌جا حس می‌شود اما فرصت‌های بسیار کمی برای بحث و گفت‌وگوی عمومی در باب مرگ مهیا می‌شود

عجیب است که حضور سایهٔ مرگ در همه‌جا حس می‌شود اما فرصت‌های بسیار کمی برای بحث و گفت‌وگوی عمومی در باب مرگ مهیا می‌شود

«احمقانه است که کُل زندگی مبارزه کنیم و نگران باشیم و کارهایی را که دوست نداریم انجام دهیم؛ هر چه نباشد، زندگی شبیه یک رؤیاست، خیلی کوتاه و ناپایدار.»