بریده‌هایی از کتاب رازهای ده گانه زندگی که هر زنی باید بداند

وقتی مرتکب اشتباه می‌شوی فکر نکن خلقتت اشتباه است.

اگر بر این باورید که هدف زندگی‌تان، داشتن یک رابطه محکم با شخص مورد علاقه، داشتن یک شغل ثابت، نداشتن قرض و داشتن اندام مناسب است، پس طبیعتاً احساس حقارت و شکست می‌کنید. شما خود را سرزنش می‌نمایید و با خود می‌اندیشید ماه «بد» ی را پشت سر گذاشته و در واقع آن را هدر داده‌اید. شما خود را عذاب می‌دهید. به این ترتیب شما احترام به خود را از بین برده‌اید. شما درباره هدف زندگی‌تان دچار سوءتفاهم شده‌اید و خودتان را براساس این سوءتفاهمات ارزیابی کرده‌اید. ولی حقیقت این است که هیچ یک از موارد موجود در فهرست «باید» ها هدف زندگی نیست.

نگذارید افکار شما را انتخاب کنند. شما افکار را انتخاب کنید.

به یاد داشته باشید شما آن چیزی نیستید که در کانالها می‌بینید ــ شما تماشا گرید. شما آن کسی هستید که کنترل تلویزیون را در دست دارد.

در زندگی دو راه برای رشد و تغییر وجود دارد: ۱. شما می‌توانید رشد و تغییر را انتخاب کنید. ۲. شما مجبور به تجربه رشد و تغییر می‌شوید.

ما توسط افکاری که خود خلق کرده‌ایم لگدکوب می‌شویم. ویلیام شکسپیر

هیچ عامل خارجی دلیل بروز ترس و اضطراب نیست. برداشت شما از آن عامل باعث ترس می‌شود. شما قدرت زایل کردن ترس را دارید. مارکوس آورلیوس

ترس ما را از زمان حال خارج می‌کند و به سوی آینده‌ای خیالی می‌کشاند که فکر می‌کنیم ضرر و آسیبی به ما می‌رساند.

افسوس کارهایی که انجام داده‌ایم تسکین‌پذیر، ولی افسوس کارهایی که انجام نداده‌ایم تسکین‌ناپذیر است.

اگر قبل از انجام دادن یک کار جدید منتظرید تا ترس خودش کنار برود، باید تا ابد منتظر بمانید.

قبل از اینکه عشق دیگران را دریافت نمایید و یا عشق خود را نثار آنها کنید باید به خودتان عشق بورزید. عشق ورزیدن به خود آغاز یک داستان عاشقانه طولانی است. اسکار وایلد

حوادثی که در زندگی اتفاق می‌افتند همیشه دست شما نیستند. شما نمی‌توانید مردم یا شرایط را تحت کنترل درآورید، اما می‌توانید واکنش خود نسبت به آنها را کنترل کنید. چگونگی عکس‌العمل شما نسبت به مردم و شرایط دست خود شماست. ممکن است قادر به کنترل وقایعی که برایتان اتفاق می‌افتند نباشید، ولی می‌توانید آنچه را درون‌تان اتفاق می‌افتد کنترل کنید.

گرومای چیدویلاساناندا، معلم تعالیم روحی جدید در یوگای قدیمی هند، می‌گوید: «خدا در عشق زندگی می‌کند. عشق خانه خداست. به خود، به دیگران، به حیوانات، به هوا، به درختان و به گیاهان عشق بورزید. برای تجربه کردن عشق، عشق بورزید. وقتی عشق می‌ورزید، به خدا تقرب می‌جویید و درمی‌یابید که خدا درباره شما و درباره جهان چه احساسی دارد. وقتی عشق می‌ورزید، وارد خانه خدا می‌شوید.»

اگر ما مشکلی نداشتیم، هرگز نمی‌توانستیم استقامت را بیاموزیم. اگر ما جنگ نداشتیم، هرگز نمی‌توانستیم صلح را بیاموزیم. اگر همه امور زندگی سر وقت و به سرعت انجام می‌شدند، هرگز نمی‌توانستیم صبر بیاموزیم. اگر مجبور به مقاومت نمی‌شدیم، هرگز نمی‌توانستیم مداومت بر ادامه راه را بیاموزیم. اگر یأس و ناامیدی نداشتیم، هرگز نمی‌توانستیم ایمان بیاموزیم. اگر درد و رنج نداشتیم، هرگز نمی‌توانستیم شفقت و مهربانی بیاموزیم.

از لحظه‌ای که اولین قصه عشقم را شنیدم. به دنبال تو گشتم. چه کور بودم. نمی‌دانستم دلداده‌ها در بیرون به هم نمی‌رسند. آنها همیشه در درون یکدیگرند.

حالا همان لحظه‌ای است که انتظارش را می‌کشیدید جهنم آن لحظه آغاز می‌شود که خدا پرده‌ای را به روشنی به ما می‌نمایاند و تمام موفقیتهایی را که ممکن بود به دست آوریم ولی نیاوردیم، تمام هدایایی را که از دست داده‌ایم، تمام چیزهایی را که ممکن بود انجام بدهیم ولی ندادیم، نشانمان می‌دهد. جهنم برای من در دو کلمه خلاصه می‌شود: دیرشده. جان کارلو منوتی

وقتی از آنچه اتفاق می‌افتد متنفری بدان که در زندگی‌ات چیزی فوق‌العاده، مهم و دگرگون‌کننده به وقوع پیوسته است.

انگار خدا فریاد «از این وضع متنفرم» را شنید و به نظر می‌رسید که پاسخ می‌دهد: «تو از این وضع متنفری؟ عجب. از شنیدن این حرف خوشحالم. این وضعیت نشانگر این است که امر مهمی به وقوع می‌پیوندد. تو در حال فراگیری درسهای مهمی هستی. اگر از وضع خود اظهار تنفر نمی‌کردی، نگرانت می‌شدم.»

«اگر ما از چالشها فرار کنیم، خود را از رشد محروم ساخته‌ایم. شاید با خود فکر کنیم که از درد گریخته‌ایم، اما حقیقت این است که بیداری را پس رانده‌ایم. درد از یک شخص، یک مکان یا یک واقعه ناشی نمی‌شود. درد در ذهن ما خلق می‌گردد. تا وقتی از یک مشکل می‌گریزیم، درد هم در ذهن ما باقی می‌ماند. تنها از طریق مواجهه با آن مشکل می‌توانیم فرصتی برای آزادی خود به دست آوریم.»

موانع تا زمانی که درس مخصوص خود را نداده باشند از زندگی شما محو نمی‌شوند.

ذهن شما تجربه شما از واقعیت را خلق می‌کند. پس با ذهنتان دوست باشید ما خود را یا ناتوان می‌کنیم یا توانگر. نیرویی که در انجام هر دو کار مصرف می‌کنیم یکی است. کارلوس کاستاندا

سوپرمارکت می‌روید، به دقت به قفسه‌ها نگاه می‌کنید تا مواد مورد نیاز خود را بخرید. اینطور نیست که هرچه را می‌بینید خریداری نمایید. و به همین روش مجبور نیستید خریدار هر آن چیزی باشید که ذهن‌تان بر شما عرضه می‌دارد. یکی از این دو روش را می‌توانید انتخاب کنید: ۱. می‌توانید خود را به دست افکارتان بسپارید تا شما را هر آنجا که می‌خواهند ببرند. ۲. می‌توانید انتخاب کنید و بگویید: نه، متشکرم. حالا علاقه‌ای به رفتن به آنجا ندارم. مجبور نیستید به هر آنچه به ذهن‌تان می‌رسد توجه کنید. یکی از دلایل گرفتاریهای ما این است: ما اجازه می‌دهیم هر یک از افکارمان بدون اینکه نظرمان را جویا شوند ما را به هر جایی که می‌خواهند ببرند. این کار به آن می‌ماند که هر بار اتومبیلی از کنار خانه‌تان رد شود بیرون بدوید، روی صندلی عقب بپرید و به هر جا که راننده می‌رود بروید، بعد راه خانه را پیش بگیرید و دوباره همان آش و همان کاسه. وقتی متوجه می‌شوید ذهن‌تان در مسیر خاصی می‌رود، از خود بپرسید: «آیا دلم می‌خواهد با این فکر همسفر شوم یا نه؟» این فکر مرا به کجا می‌برد؟ به لذت؟ به اندوه؟ به قدرت؟ به ترس؟ به جدایی؟ به عشق؟ آیا می‌خواهم با آن همسفر شوم؟

وقتی شما به موانع زندگی به چشم نقمت و بلا می‌نگرید خود را از درسهای نهفته در بطن آنها محروم می‌نمایید. به خاطر داشته باشید: زمین یک کلاس درس بزرگ به حساب می‌آید. آنچه می‌خواهم در این فصل بگویم این است که هدف زندگی رشد و تغییر اجتناب‌ناپذیر است. نباید انتظار داشته باشید که همه چیز خوب، عالی و بدون مشکل پیش برود. موانع بخشی از زندگی هستند. به اعتقاد من یکی از خصایصی که ما را به عنوان بشر تعریف می‌کند چگونگی مواجهه ما با موانع و چالشهای زندگی است.

وقتی به آنچه می‌خواهیم نمی‌رسیم، رنج می‌بریم، احساس ناامیدی، خشم، آزردگی، نگرانی، ناامنی، سردرگمی، مورد خیانت قرارگرفتن و یا هر احساس دیگری به غیر از شادی می‌کنیم

جهنم برای من در دو کلمه خلاصه می‌شود: دیرشده. جان کارلو منوتی

راز شماره یک: مایه تمام خوشی‌ها در وجود خودتان نهفته است تنها خودتان می‌توانید به خود آرامش هدیه کنید. رالف والدو امرسون

هرگز کسی شور و نشاط شما را نمی‌رباید. خود شما با متکی کردن نشاط خود به دیگران آن را از خود می‌ربایید.

«منطقه آرامش» دیگر چه صیغه‌ای است؟ هر مکانی که تا به حال در آن بوده‌اید؛ چیزی که به آن عادت کرده‌اید؛ محفظه کوچک داخل تنگ ماهی است، خانه است ــ و خلاصه تلفیقی است از شرایط و موقعیتهایی که برطبق فهرست «بایدها» ی خود استوار کرده‌اید

وقتی شما به موانع زندگی به چشم نقمت و بلا می‌نگرید خود را از درسهای نهفته در بطن آنها محروم می‌نمایید.

ما در سختیها رشد می‌کنیم نه در خوشیها.