بریده‌هایی از کتاب تمرین هایی برای اضطراب و آرامش

وقتی با آنچه تو را می‌ترساند مواجه شوی و ببینی که از پسش برمی‌آیی، آن‌گاه می‌توانی از این تجربه، به عنوان شالودهٔ اقدام‌های بعدی‌ات، برای رفع اضطراب استفاده کنی و مبارزه‌ات را پیش ببری. استفاده از سی. بی. تی می‌تواند به تو کمک کند شیوه‌ای که کارها را انجام می‌دهی تغییر دهی، تا متفاوت احساس کنی و متفاوت رفتار کنی و در نتیجه، متفاوت فکر کنی. با متفاوت رفتار کردن هم می‌توانی نحوهٔ فکر کردنت را تغییر دهی. سی. بی. تی می‌تواند کمکت کند روی صندلی راننده بنشینی. ولی این کافی نیست. باید رانندگی بلد شوی، اتوموبیل را روشن کنی و آن را در مسیر پیش ببری. تلاش لازم است، ولی ارزشش را دارد.

«به خاطر سختیِ کارها نیست که جرئت نمی‌کنیم انجامشان دهیم؛ بلکه چون جرئت انجام دادنشان را نداریم، کارها سخت می‌شوند.» سنکا

نوشتن ترس‌هایت، یا به زبان آوردنشان، می‌تواند کمکت کند به خواب پرآرامشی برگردی.

«نمی‌توانی جلوی موج‌ها را بگیری، ولی می‌توانی سواری گرفتن از آن‌ها را یاد بگیری.»

«به خاطر سختیِ کارها نیست که جرئت نمی‌کنیم انجامشان دهیم؛ بلکه چون جرئت انجام دادنشان را نداریم، کارها سخت می‌شوند.»

«بزرگ‌ترین کشف نسل من این است که انسان می‌تواند با تغییرِ طرز فکرش، زندگی‌اش را تغییر دهد.»

سی. بی. تی تو را وامی‌دارد از آنچه مضطربت می‌کند اجتناب نکنی چون، در غیر این صورت، هرگز بر اضطرابت غلبه نخواهی کرد. در حقیقت، با بیشتر فروکردن اضطراب به درون روانت، عادت‌هایت، باورهایت و تصوراتت آن را بدتر هم می‌کنی! به همین دلیل، سی. بی. تی تو را وامی‌دارد ـ به جای فرار از ترست ـ با آن رویارو شوی. تو با همان چیزی رو به رو می‌شوی که مضطربت می‌کند، ولی این کار را به شیوه‌ای گام به گام، با کمک، مساعدت و پشتیبانی، انجام می‌دهی. به این روند، رویارویی (یا مواجهه، یا در معرض قرار گرفتن) گفته می‌شود.

«زندگی ناآزموده، ارزش زیستن ندارد.» سقراط

یک راه غلبه بر اضطراب این است که یاد بگیریم هر بار، یک کار را، انجام دهیم. معنایش این است که یاد بگیری روی آنچه که داری انجام می‌دهی، همان لحظه، تمرکز کنی ـ در عوض این‌که خودت را، با نگرانی در مورد آنچه که انجام نداده‌ای، یا دلهره در مورد آنچه که در ادامه باید انجام دهی، به خطا بیندازی.

«نفهمیدم که ساعت‌ها چگونه گذشتند. روز، گویی در پی کار من، با شتاب پیش می‌رفت؛ صبحگاهان بود،‌ و اینک بنگر که غروب آفتاب است. زمان بی‌آن‌که کاری کنم گذشته و من، در عوضِ آواز خواندن بسان پرندگان، در سکوت به اقبالِ همیشه بلندم لبخند زده‌ام.» هنری دیوید ثورو