بریده‌هایی از کتاب رئیس زندگی خودت باش!

«اگه واقعاً می‌خواید کاری رو انجام بدید، نباید برنامهٔ دومی برای خودتون داشته باشید. برنامهٔ دوم یعنی انتظار دارید برنامهٔ اول شکست بخوره و این کار درستی نیست.»

بلکه از فکر ادامه تحصیل در آن رشته وحشت کردم، چون نمی‌توانستم تصور کنم دو سال دیگر هم به دانشگاه بروم.

تقدیم به کسی که شش سال پیش بودم. به تو گفتم که باید ادامه بدهی! ممنون که گوش کردی!

تنها شخصی که باید کنترلش می‌کردم، همان کسی بود که می‌توانستم کنترلش کنم، یعنی خودم.

اگر نمی‌توانید آدم‌ها را کنترل کنید باید واکنش خودتان را نسبت به آن‌ها کنترل کنید. اگر نمی‌توانید موقعیتی را کنترل کنید، پس خود را برای رویارویی با آن آماده کنید.

پشت هر آدم موفقی، اخلاق کاری سرسختانه ای وجود دارد. چنین فردی می‌تواند جلو حواس‌پرتی‌ها را بگیرد و خیلی خوب خودش را کنترل کند.

وقتی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم و مدرکم را گرفتم، فکر می‌کردم دیگر هیچ وقت در مقام دانش‌آموز یا دانشجو قرار نخواهم گرفت. نمی‌دانستم باید تا آخر عمرم دانش‌آموز باشم، چون یادگیری هیچ وقت تمام نمی‌شود.

دهم شما ذهن‌تان را کنترل می‌کنید نه برعکس.

«لی‌لی، اگه چیزی برای تو مهمه، دلیل نمی‌شه برای بقیه هم مهم باشه.»

اگر مغزمان را درک کنیم، می‌توانیم افکارمان را فتح کنیم. فتح افکار یعنی چه؟ اولاً یعنی باید لباس رزم فوق‌العاده‌ای بپوشید. همچنین باید بفهمید چرا فلان حس به سراغ‌تان آمده، چه چیزی باعث شده به فلان کار دست بزنید، چه چیزی منجر به آن واکنش‌های خاص شده و چه شرایطی شما را به سوی آن تصمیم ناخوشایند کشانده است. وقتی تمام زیر و بم ذهن‌تان را کشف کردید، اساساً کد تقلب بازی زندگی‌تان را در دست دارید. فقط باید از این داده‌ها استفاده کنید تا به یک سلاح ذهنی اضافه، حمایتی قوی‌تر و گذرگاه‌های جدید دسترسی داشته باشید. توجه داشته باشید که گفتم بازی زندگی خودتان. چون ذهن هرکس متفاوت است. کدهای تلقبی که برای ذهن خودتان کشف کردید برای همهٔ انسان‌ها قابل استفاده نیست. می‌خواهم آرایش روان‌شناختی خاص خودتان را بررسی کنید.

رئیس زندگی اجازه نمی‌دهد چیزی مانع هدف‌گذاری‌های متعالی او شود. هنوز تلاش نکرده، تسلیم نشوید. تا خودم با جواب منفی رک و راستی روبه‌رو نشوم، قبول نمی‌کنم فلان کار غیرممکن است. راستش گاهی جواب منفی هم می‌گیرم، ولی باز باورم نمی‌شود فلان کار شدنی نیست. چرا؟ چون خیلی مصمم هستم و این ویژگی، نتایج خیلی خوبی برایم داشته است. مادامی که جذاب و مؤدب باشید، می‌توانید برای خواسته‌های‌تان بجنگید.

هرچه مردم بیش‌تر درباره‌ات بدانند، ضعیف‌تر می‌شوی

«هرچه می‌خواهی خارج از حاشیهٔ امن زندگی‌ات است.»

من مثل یک معلم با بازخوردها رفتار می‌کنم: بالاترین و پایین‌ترین نمرات را کنار می‌گذارم و اجازه نمی‌دهم بر امتیاز کلی اثر بگذارند. بهترین و بدترین بازخوردها به یک اندازه خطرناکند. درواقع تعریف و تمجیدِ زیاد به جاه‌طلبی و تلاش فرد آسیب می‌زند

اگر نمی‌توانید آدم‌ها را کنترل کنید باید واکنش خودتان را نسبت به آن‌ها کنترل کنید.

«هرچه مردم بیش‌تر درباره‌ات بدانند، ضعیف‌تر می‌شوی.»

بهترین معلم‌های دنیا کسانی هستند که خودشان هنوز دانش‌آموزند.

ولی رئیس زندگی می‌داند برای رسیدن به موفقیت هیچ راه میان‌بری وجود ندارد.

از این‌که چیزی بخواهید نترسید. نهایتش این است که جواب منفی می‌گیرید. فقط یادتان باشد لبخند بزنید و شجاع و تحسین‌برانگیز باشید.

مردم همیشه می‌گن اگه باهوش‌ترین آدم یک جمع هستید، پس جمعیت اشتباهی رو انتخاب کردید.

دفعهٔ بعد که ایده‌ای در ذهن دارید، یادتان باشد این ایده، بچهٔ شماست و اگر به‌خوبی از آن مراقبت کنید، به رویداد، محصول یا کارزاری فوق‌العاده تبدیل می‌شود. این کودک می‌تواند دنیا را تغییر دهد، ولی اول باید قول دهید از آن محافظت می‌کنید. همیشه باید پذیرای بازخوردها باشید و به پیشنهادهایی که به کودک‌تان کمک می‌کنند، فکر کنید. ولی اگر صدایی از ته ذهن‌تان شروع به اعتراض کرد، سریع خفه‌اش کنید.

یک رئیس واقعی درک می‌کند که چیزهای غیرقابل کنترل زیادی در زندگی وجود دارد و عصبانیت، هیچ فایده‌ای ندارد.

چیزهای غیرقابل کنترل زیادی در زندگی وجود دارد و عصبانیت، هیچ فایده‌ای ندارد. ناتوانی درکنترل افراد و موقعیت‌ها از شما فردی ضعیف نمی‌سازد، بلکه کاری می‌کند به شیوه‌ای دیگر قدرت‌تان را پرورش دهید. اگر نمی‌توانید آدم‌ها را کنترل کنید باید واکنش خودتان را نسبت به آن‌ها کنترل کنید.

حرف من این نیست که به ماشین تبدیل شوید و قلب‌تان را خاموش کنید. در اصل شما باید به مغزتان یاد بدهید که موقع انجام کار، کم‌تر بر عواطف تمرکز کند و بیش‌تر به بهره‌وری بیندیشد

صدایی آرام در وجود تک‌تک ماست که به دنبال لذت آنی است و ما را قانع می‌کند همه چیز را به بعداً موکول کنیم. در نتیجه، تا آخرین لحظه صبر می‌کنیم و بعد به سراغ تکالیف‌مان می‌رویم ی

درد خوب است. اندوه خوب است. آن‌ها دانشی به شما می‌دهند تا با آن رشد کنید و با سختی‌های آینده روبه‌رو شوید.

از بچگی ایده‌های خیلی بزرگی در سر داشتم. هیچ وقت با چیزهای ساده یا متوسط قانع نمی‌شدم، در نتیجه وقتی سراغ کاری می‌رفتم دلم می‌خواست بهترین‌ها و بزرگ‌ترین‌ها را خلق کنم. شرکت‌های خیلی زیادی دور و برمان بود و دلم نمی‌خواست فقط نام شرکتم به این فهرست طولانی اضافه شود. زمانم را صرف تغییر شرکت کردم، به این امید که امپراطوری‌ای بسازم که بتواند دنیا را فتح کند.

یک بار آدم عاقلی به من گفت: «هرچه می‌خواهی خارج از حاشیهٔ امن زندگی‌ات است.»

رئیس زندگی، هم در محیط‌های شخصی کارش را بلد است و هم در محیط‌های حرفه‌ای

فقط در صورتی می‌توانید بی‌امان روی چیزی کار کنید که از انجامش لذت ببرید