بریده‌هایی از کتاب قدرت حال

بخشیدن به معنی دست برداشتن از شکایت و گذراندن دورهٔ سوگ است

زمانی که چند دقیقه بی‌کار هستید، خصوصاً شبها قبل از خواب رفتن و صبحها قبل از بیدار شدن، بدنتان را در هوشیاری غرق کنید. چشمانتان را ببندید. طاقباز دراز بکشید. ابتدا به قسمتهای مختلف بدنتان تمرکز کنید. انرژی حیاتی درون آنها را هرچه می توانید بیشتر احساس کنید. در هر قسمت، ۲۵ ثانیه بمانید. سپس اجازه دهید توجهتان درطول بدن از سر تا به پا و بالعکس حرکت کند. این کار فقط چند دقیقه طول می‌کشد. سپس بدن درونی را به طور کلی و به عنوان یک حوزهٔ انرژی حس نمائید. این احساس را برای چند دقیقه نگه دارید. در این زمان به شدت حاضر باشید. در هر یک از سلولهای بدنتان حاضر باشید. اگر گاهی فکر در منحرف کردن توجهتان از بدن موفق می‌شود و شما، خودتان را در افکارتان گم می‌کنید، اهمیتی ندارد.

شما معتقدید که ذهنتان همه وجود شماست، این اعتقاد هذیان است و وسیله جای شما را گرفته است.

اگر شما نسبت به این الگوهای رفتاری واقعاً هوشیار شوید، آنها خود به خود برطرف می‌شوند، زیرا درد بیشتر خواستن، دیوانگی است و هیچ کس هشیارانه دیوانه نیست.

وقتی به یک فکر گوش می‌دهید، نه تنها از وجود آن آگاه می‌شوید بلکه از وجود خودتان نیز به عنوان شاهد آن فکر با خبر می‌گردید و در این حال، بُعد جدیدی از هوشیاری جلوه‌گر می‌شود. وقتی به فکری گوش می‌دهید، حضوری هوشیار را احساس می‌کنید که در پس فکر قراردارد. در این هنگام فکر تسلط بر شما را از دست داده و سرکوب می‌شود زیرا شما از تقویت ذهن بوسیله همانند پنداری با آن دست برداشته‌اید و این نقطه پایان تفکر اجباری است.

لازم است به شما یادآور شوم‌که ۹۰% ـ ۸۰% افکار انسانها، تکراری و بی فایده است و به علت داشتن محتوی منفی و مختل کننده، مضر نیز می‌باشد و سبب هدر رفتن انرژی حیاتی می‌گردد.

هستی، هدف و نتیجه سفر درونی شما به سوی خودتان است.

آینده بهتر یا بدتر از زمان حال تصور می‌شود، اگر آینده تصوری بهتر باشد، انتظاری لذت بخش و امیدوارکننده به شما می‌دهد و اگر بدتر باشد، اضطراب ایجاد می‌کند که هر دو مورد توهم است.

هر وقت نیاز به پاسخ، راه‌حل یا فکر خلاقانه داشتید، فکرتان را با تمرکز بر حوزهٔ انرژی درونی متوقف کنید و از سکون آگاه گردید. وقتی فکرتان را جمع نمودید، تازه و خلاق می‌گردد.

هدف خارجی، مسیری افقی در زمان و مکان است و هدف داخلی مسیری عمودی در حال بی‌زمان و در جهت تعمیق هستی شماست. سفر خارجی شما ممکن است میلیونها قدم داشته باشد ولی سفر درونی تنها یک قدم دارد و آن قدمی است که اکنون در حال برداشتن آن هستید.

اگر از همانند پنداری با فکر دست بردارید، غلط یا درست بودن نظرتان به هوشتان ربطی ندارد و لذا نیاز اجباری، قوی و ناهوشیار به حق به جانب بودن که نوعی خشونت را با خود همراه دارد، از بین می‌رود. شما می‌توانید صریح و محکم احساس و فکرتان را بیان نمائید و نیازی به موضع دفاعی یا تهاجمی نیست. در این حالت هویت شما از جایی واقعی‌تر و عمیق‌تر از وجودتان منشاء می‌گیرد و سرچشمه آن فکر شما نیست

نور جدا از شما نیست بلکه تشکیل دهندهٔ اساس وجود شماست.

تقویت قابل توجه سیستم ایمنی به علت سکونت شما در بدن است. هرچه هوشیاری بیشتری به بدن بیاورید، سیستم ایمنی قوی‌تر می‌شود. انگار همه سلولهای بدن بیدار شده و به وجد آمده‌اند. بدن، توجه شما را دوست دارد و توانایی قابل توجه برای درمان خود دارد.

اگر در بدن درونی ساکن شوید، بدن خارجی کندتر پیر می‌شود و حتی در صورت پیر شدن، حقیقت فاقد زمان در آن می‌درخشد و لذا ظاهر فرد پیر را به شما نمی‌دهد.

بخشش به معنی عدم مقاومت در برابر زندگی و اجازه دادن به حیات برای زندگی در «شما» است

زمانی که هوشیارانه با بدن درونی تماس دارید، مثل درختی هستید که ریشه‌هایش در عمق زمین است و همچون ساختمانی هستید که پایه‌های محکمی دارد.

از بدن رو مگردانید زیرا در درون این سمبل فناپذیری، محدودیت و مرگ، شکوه و جلال حقیقت اصیل و فناناپذیر شما پنهان شده است.

تا هنگامی که فکر، تمام توجه شما را می‌گیرد، از هستی جدا هستید

بدانید که تکه‌ای بی‌معنا در جهانی منحرف نیستید که بین مرگ و زندگی آویزانید و فقط برخی لذتهای زودگذر نصیب شما گشته و بعد درد و نابودی نهایی سراغتان می‌آید

فکر ایگویی مثل کشتی است که در حال غرق شدن است و اگر از آن خارج نشوید، با آن غرق خواهید شد.