بریده‌هایی از کتاب نیم کیلو باش ولی خودت باش!

«آنچه هستی تو را بهتر معرفی می‌کند تا آنچه می‌گویی.»

«یا چنان نمای که هستی یا چنان باش که می‌نمایی.»

حتی اگر تو را آدمی محترم و ارزشمند تلقی کنند، چیزی به ارزشهای تو اضافه نمی‌شود.

بعضی از کتابها برای ما قصه می‌گویند تا بخوابیم و بعضی دیگر قصه می‌گویند تا ما بیدار شویم!

برای رسیدن به هدف، باید از مرز خستگی گذشت؛ باید نیرومندتر از توان خود بود. (گروتوفسکی)

فردی چند گردو به بهلول داد و گفت: «بشکن و بخور و برای من دعا کن.» بهلول گردوها را شکست و خورد، ولی دعا نکرد. آن مرد گفت: «گردوها را می‌خوری نوش جان، ولی من صدای دعای تو را نشنیدم!» بهلول گفت: «مطمئن باش اگر در راه خدا داده‌ای، خدا خودش صدای شکستن گردوها را شنیده است.»

بعضی از کتابها برای ما قصه می‌گویند تا بخوابیم و بعضی دیگر قصه می‌گویند تا ما بیدار شویم!

«کسی که تو را به خاطر آنچه نداری تحسین کند، آنچه را که داری از تو می‌گیرد.»

پیری برای جمعی سخن می‌راند. لطیفه‌ای برای حضار تعریف کرد، همه دیوانه‌وار خندیدند. بعد از لحظه‌ای، او دوباره همان لطیفه را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند. او مجدد لطیفه را تکرار کرد تا اینکه دیگر کسی در جمیعت به آن لطیفه نخندید. او لبخندی زد و گفت: «وقتی که نمی‌توانید بارها و بارها به لطیفه‌ای یکسان بخندید، پس چرا بارها و بارها به گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله‌ای مشابه ادامه می‌دهید؟» «گذشته را فراموش و به جلو نگاه کنید.»

به جای آنکه جای کسی را بگیرید، تلاش کنید جایگاه واقعی خود را بیابید.

ای نسخه اسرار الهی که تویی وی آینه جمال شاهی که تویی بیرون ز تو نیست آنچه در عالم هست از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی «نجم‌الدین رازی»

اصولا فرق بین انسانها، فرق میان باورهای آنان است.

هیچ‌چیز در زندگی مهم‌تر از خدا و خانواده نیست. زمانی که شایسته عزیزانتان است به آنها اختصاص دهید

بعضی از کتابها برای ما قصه می‌گویند تا بخوابیم و بعضی دیگر قصه می‌گویند تا ما بیدار شویم!

«حکایت‌نویس مباش، چنان باش که از تو حکایت کنند.»

«این تمام چیزی است که می‌توانستیم، نه تمام چیزی که می‌خواستیم!»

نکته: اگر هدف خداوند از آفرینش انسان این بود که بیشترین حجم غذا را بخورد، نهنگ را قبلا برای این منظور آفریده بود. اگر هدفش این بود که موجودی داشته باشد که بیشترین زاد و ولد را انجام دهد، موش را قبلا آفریده بود! ما به دنیا آمده‌ایم تا زندگی کنیم، زندگی یک بوم نقاشی است که در آن از پاک‌کن خبری نیست.

«فقر در جامعه متمدن انسانی جایی ندارد، بلکه به موزه‌ها متعلق است. همه انسانها مهارتی ذاتی دارند و آن مهارت زنده ماندن است. ما نباید به فقرا نحوه زنده ماندن را بیاموزیم، آنها خود چنین مهارتی را دارند.»

روزگار، دریایی است که کشتی زندگی ما بر روی آن به طرف ساحل مقصود می‌رود. این دریای بزرگ همیشه در جزر و مد است؛ اگر امروز آرام باشد، فردا به طور حتم توفانی خواهد شد. بنابراین، وقتی آرام است، باید فرصتها را غنیمت شماریم و از آن به بهترین شکل استفاده کنیم!