بریده‌هایی از کتاب مارتا فروید

به خودم فکر می‌کنم. به همه‌ی زنان. به این‌که چه‌طور همه‌شان به آسانی در خدمت عزیزان‌شان قرار می‌گیرند. آیا این عشق است؟ این جان‌نثاری و خدمت‌گزاری خودخواسته! این سوالات مانند قطعات پازل‌ام پیشِ رویم است. از این به بعد فقط به آن‌ها فکر می‌کنم. در باقی‌مانده‌ی عمرم.

من پنجاه‌وسه سال اقتدار و سلطه‌ی زیگموند را بر سر مهم‌ترین مسایل زندگی‌ام پذیرفته بودم. حالا می‌فهمم که بازنده‌ی واقعی معامله بوده‌ام. از خودم هم به اندازه‌ی او کینه دارم که اجازه‌ی این کار را به او دادم.