بریده‌هایی از کتاب اندامی زیبا با رژیم غذایی

اشتباه شماره یک: « فلان غذا چاق‌کننده است ». هیچ غذایی به خودی خود چاق‌کننده نیست! ممکن است غذایی پرکالری یا کم‌کالری باشد، اما اگر در مصرف پرکالری‌ترین غذا، تعادل، تناسب و مقدار را با توجه به نیازهای روزانه بدن خود، رعایت کنیم، موجب چاقی ما نخواهند شد.

کاهش وزن باید تدریجی و باحوصله انجام شود، برای خود زمان مناسبی را در نظر بگیرید. یک کیلوگرم کاهش وزن در هفته،‌ حداکثر مقداری است که از لحاظ پزشکی بلامانع است و بیش از آن باید منتظر بروز عوارض یا لااقل عادت کردن سریع بدن به کمبود کالری و در نتیجه توقف روند کاهش وزن بود.

باید دانست که کاهش سریع وزن عوارضی به دنبال دارد که گاهاً از خود اضافه وزن بیشتر است و هر چه روند کاهش وزن کندتر و کنترل شده‌تر صورت گیرد، عوارض به صفر نزدیک‌تر می‌شوند.

اگر فعالیت ورزشی نداشته باشیم، عضلات بدن به تدریج تحلیل می‌روند و نیاز بدن ما به کالری کاهش می‌یابد، ضمناً ما معمولاً باافزایش سن همان طور که قبلاً می‌خوردیم، می‌خوریم. بنابراین با انجام منظم و مداوم فعالیت ورزشی، از هر نوعی که مورد علاقه‌تان است، از کوره‌های کالری‌سوز بدن خود مراقبت کنید و آتش آنها را دائم روشن نگه دارید.

محال است کسی میزان کالری‌ای که به بدن خود می‌رساند، بیش از میزان مورد نیاز بدنش برای فعالیت‌های روزانه باشد و آن وقت با خوردن ترکیبات و معجون‌های خاص، مقداری ماساژ و چربی‌سوز لاغر شود.

اگر نمی‌توانید رژیم بگیرید و ورزش کنید، به عمل جراحی تن در دهید، لااقل این کار علمی است!

ساده‌ترین راه کم کردن عدد ۱۰۰ از مقدار قد به سانتیمتر برای آقایان و عدد ۱۰۵ از قد بانوان است. به طور مثال مردی که ۱۷۴ سانتیمتر قد دارد، وزن مناسبش تقریباً ۷۴ کیلو است (۷۴ = ۱۰۰-۱۷۴) و خانمی که قدش ۱۶۸ سانتیمتر است، وزن مناسبش تغریباً ۶۳ کیلو (۶۳ = ۱۰۵-۱۶۸).

هر غذایی که حاوی قند، چربی و پروتئین باشد، اگر در مصرف آن تعادل، تناسب، مقدار و نیازهای روزانه بدن خود، را رعایت نکنیم، می‌تواند موجب چاقی بشود، حال چه طبیعی باشد، چه مصنوعی و شیمیایی. درست است که خرما، عسل یا موز سالم‌تر و مغذی‌تر از شکر هستند و به همین دلیل هم بهتر است آنها را جایگزین شکر و قند کنیم، اما طبیعی بودن یک ماده غذایی ربطی به چاق‌کنندگی و لاغرکنندگی آن ندارد.

به طور مثال اگر کسی مایل باشد، در دو هفته، ده کیلو از وزن خود کم کند،‌ از دو حال خارج نیست، یا موفق نمی‌شود (که احتمالش هم زیاد است) و این موضوع اراده و انگیزه وی را خدشه‌دار کرده و اعتمادش را نسبت به رژیم و فعالیت ورزشی کم می‌کند. یا این که موفق می‌شود و عوارض جسمانی دیر یا زود گریبان‌گیرش می‌شود.

روش سنجش BMI فرد به شرح زیر خواهد بود: (میزان قد فرد به توان ۲) ۲.۸۹= ۱.۷ × ۱.۷ (میزان BMI) ۳۴.۶ = ۲.۸۹÷ ۱۰۰ ‫BMI بین ۲۰ - ۲۵ نشان‌دهنده وزن متناسب، ۲۵ - ۳۰ معرف مقداری اضافه وزن، بیش از ۳۰ مشخصه چاقی و در حدود ۴۰ نشان‌دهنده چاقی شدید است.