بریده‌هایی از کتاب قدرت سکوت ذهن

پرسشی که باید از خودمان بپرسیم همان است که مسیح از حواریون پرسید: «برای انسان چه سودی دارد که کلّ جهان را به‌دست آورد، اما روحش را ببازد؟» خیانت و دروغ هرگز در درازمدت به کسی کمک نکرده است، خواه در زمینهٔ کار باشد یا مسائل خانوادگی

برای تسلط کامل بر زندگی شخصی، برای زنده ماندن و رشد کردن در هر شرایطی، بدون توجه به شلوغی و همهمهٔ محیط، سکوت ذهن ضروری است.

به آینده، هرچند نویدبخش، دل مبند، و بگذار گذشتهٔ معدوم به خاک سپرده شود؛ زندگی کن، در زمانِ حالی که نقد است، با دلی امیدوار و توکل به آفریدگار. ـ هنری وادزورث لانگ‌فلو

داشتنِ هیچ‌چیزِ ارزشمندی لذت‌بخش نیست، مگر اینکه کسی را داشته باشید تا این لذت را با او تقسیم کنید. ـ سنکا

کمانگیرهای ماهر می‌گویند: «کُندیْ آرامش است و آرامشْ سرعت به‌همراه دارد.

تنهایی مدرسهٔ افرادِ باهوش باشد، پس دنیای شلوغْ ندامتگاهِ احمق‌هاست. آیا آرامشی بیشتر از آرامش صبحگاه وجود دارد، قبل‌از اینکه دیگران بیدار شوند،

سکوت ذهن باعث می‌شود تا ثابت‌قدم بمانیم و پیشرفت کنیم، راهکاری برای دستیابی به بینش هوشمندانه است و به ما قدرتِ درکِ این بینش‌ها را می‌بخشد.

هرقدر انرژی کمتری برای تأسف خوردن بر گذشته و نگرانی از آینده صرف کنیم، برای آنچه درمقابلمان قرار دارد، انرژی بیشتری خواهیم داشت.

اپیکور درست می‌گفت که اگر خدا یا خدایان وجود دارند، چرا باید از شما خواسته شود که از آنها بترسید و چرا آنها به لباسی که می‌پوشید و تعداد دفعاتی که در روز از آنها سپاس‌گزاری می‌کنید، اهمیت می‌دهند و چه علاقه‌ای به بناهای تاریخی و خواهش‌های آمیخته با ترس برای بخشش دارند! تنها چیزی که برای هر پدر و مادر یا خالقِ پاک‌نهادی مهم است این است که فرزندانشان در آرامش باشند، مفهوم زندگی را دریابند و هدفمند شوند، و مطمئناً ما را روی این سیاره برای قضاوت کردن و کنترل کردن و کشتنِ یکدیگر نیاورده‌اند.

فردی که اسیر امیالش شده است آزاد نیست

: «همه‌جا به‌دنبال آرامش بودم و نیافتمش، جز گوشه‌ای با یک کتاب.

کسی نمی‌تواند شما را از دانستنِ آنچه درست است بازدارد؛ بین شما و درستی، مانعی جز خودِ شما وجود ندارد.

زندگی بدون خطر کردن ممکن نیست و درواقع زندگی خطر کردن است.

به آینده، هرچند نویدبخش، دل مبند، و بگذار گذشتهٔ معدوم به خاک سپرده شود؛ زندگی کن، در زمانِ حالی که نقد است، با دلی امیدوار و توکل به آفریدگار. ـ هنری وادزورث لانگ‌فلو

نقش یک کتابدار را بازی کنید، کتابداری که در کتابخانه، بچه‌های شلوغ را به سکوت دعوت می‌کند یا از آن آدم بی‌فکری که با تلفن همراهش حرف می‌زند، می‌خواهد خارج از کتابخانه صحبت کند، زیرا این کتابخانه، یعنی ذهن، یک مکان مهم و مقدس است. پس آن را پاکیزه و خلوت نگه دارید.

«همه‌چیز ازبین می‌رود. بنابراین باجدیت به‌دنبال رهایی خود باشید.»

کاغذها از انسان‌ها صبورترند...

اعتماد به نفس یعنی داشتنِ آزادی برای برقراریِ معیارهای خودتان، یعنی رهانیدنِ خود از نیاز به اثبات کردن.

اگر به‌دنبال پیشرفت هستید، به کودن بودن و احمق فرض شدن نسبت به مسائل بی‌اهمیت، رضایت دهید. (اپیکتتوس)

اگر می‌خواهیم به سکوت ذهن برسیم، روح باید به همان اندازهٔ ذهن، خوب باشد و در هماهنگیِ ذهن و روح با یکدیگر است که به تعالی می‌رسیم و آرامشی ناگسستنی می‌یابیم. با قلب و روح است که می‌توانیم به مسائل مهمی پی ببریم

تنها با قلب است که به‌درستی می‌توان دید، همان چیزهایی را که باید دید و از چشم پنهان‌اند.»

خردمندان در زندگی سه کار انجام می‌دهند؛ آثار مکتوب از خود به‌جای می‌گذارند، از نظر مالی محتاط‌اند و آینده را تأمین می‌کنند، و زندگی در طبیعت را ارج می‌نهند. به این معنا که خردمند انسانی است اندیشمند، مسئولیت‌پذیر، و میانه‌رو که برای استراحت به طبیعت پناه می‌برد.

فضیلت چگونه زیستن ماست؛ کاری که انجام می‌دهیم،

سان تزو گفته است: «اگر فعالیتی، بدن شما را خسته می‌کند، اما باعثِ آرامشِ قلبی شما می‌شود، آن را انجام دهید.»

داشتنِ هیچ‌چیزِ ارزشمندی لذت‌بخش نیست، مگر اینکه کسی را داشته باشید تا این لذت را با او تقسیم کنید.

«باید مطمئن باشید با خودتان در صلح و آرامش هستید؛ یعنی هیچ صدایی را نشنوید، هیچ کلامی شما را ازخودبی‌خود نکند، نه کلامی ازرویِ چاپلوسی و نه ازرویِ تهدید یا حتی کلامِ پوچی که به‌طور غیرعمد پشت‌سرتان گفته می‌شود». در این حالت، هیچ‌چیز نمی‌تواند به این افراد آسیب برساند (حتی یک امپراتور دیوانه)، هیچ احساسی آنها را پریشان نمی‌کند، هیچ تهدیدی در آنها کارساز نیست و لحظه‌لحظهٔ زمان برای زندگی کردنِ آنهاست.

«رادیو را خاموش کن. روزنامه‌ها را کنار بگذار. تنها یک بار وقایع را مرور کن و زمانت را صرف مطالعه کن.» البته منظور دی از مطالعه، مطالعهٔ کتاب‌ها بود. کتاب‌ها سرشار از خِردند. وقتتان را صرفِ خواندنِ کتاب کنید

از دید سنکا و هوادارانش که طرفدارِ فلسفهٔ رواقی بودند، اگر شخصی بتواند صلح را درونِ خود خلق کند، اگر بتواند به مرحلهٔ بی‌تفاوتیِ ذهنی یا، آن‌گونه‌که خودشان آن را می‌نامند، «آپاثیا» برسد، آنگاه حتی اگر کلّ دنیا در جنگ باشد، چنین شخصی همچنان قادر است به‌خوبی فکر کند، به‌خوبی کار کند و حالش خوب باشد.

باور بوداییان، عصبانیت همچون ببری در درون انسان است که با پنجه‌هایش، از درون، بدنی را که در آن منزل کرده است می‌درد

با استناد به نوشته‌های خودِ چرچیل، هر پیامبری مجبور است به بیابان برود، جایی که تنهایی، محرومیت، تفکر عمیق، و تمرکز را تجربه می‌کند و از این کارِ شاقِ فیزیکی است که پویایی روانی خلق می‌شود