بریده‌هایی از کتاب من از گردنم بدم میاد و افکار زنانه دیگر

پدر و مادری کردن با این فرض آغاز می‌شود که کودک همچون توده‌ای از گِل است که می‌توان (به واسطهٔ سخت‌کوشی، صرف نیرو و انگیزه دادن مثبت) او را به انسانی کامل مبدل کرد. انسانی که روزی بتواند در دانشگاهی که شما مشخص می‌کنید، مشغول به تحصیل شود. پدر و مادری کردن فقط به این معنی نیست که کودکی را بزرگ کنیم بلکه یعنی کودکی را تغییر شخصیت بدهیم و عین یک غاز پرواری به زور بهش غذا بخورانیم، عوض کنیم، تعریفش کنیم، برنامه‌ریزی‌اش کنیم، دستکاری‌اش کنیم، صاف و بهترش کنیم. (خیلی جالب است که فرهنگ بشری به این باور رسیده است که می‌توان یک کودک را به سطح عالی رساند و در عین حال به این نظریه متناقض هم باور دارد که شخصیت انسان محصول ژنتیک و وراثت است. همین ثابت می‌کند آن کسی که ادعا می‌کرد ا

هر از گاهی کتابی دربارهٔ بالا رفتن سن می‌خوانم و نویسنده هر کسی که باشد می‌نویسد بالا رفتن سن خوب است. می‌نویسد خیلی خوب است که آدم عاقل و فرزانه و جاافتاده بشود، خیلی عالی است که آدم به نقطه‌ای از زندگی برسد که بفهمد چه چیزهایی در زندگی مهم هستند.

در عین حال گه‌گاه فرزندان شما به دیدنتان می‌آیند. حالا آنها به شکل عجیبی آدم‌های دوست داشتنی‌ای شده‌اند. باورتان نمی‌شود که این قدر خوش‌شانس هستید که با چنین آدم‌های خوبی آشنا شده‌اید. شما را می‌خندانند. باعث مباهات شما می‌شوند. شما هم دیوانه‌وار دوست‌شان دارید. آنها از دست شما زنده در رفته‌اند. شما هم از دست آنها زنده در رفته‌اید

دوباره به دانشگاه برمی‌گردم. یک دستگاهی در بوفهٔ خوابگاه است که ما اسمش را گذاشته‌ایم گاو. یک دسته دارد که وقتی آن دسته را پایین می‌کشیم دستگاه خنک‌ترین و خوشمزه‌ترین شیر دنیا را به آدم می‌دهد. در بوفه انواع کلوچه و پیراشکی و شیرینی را هم می‌فروشند. تا حالا این همه شگفتی را یک جا کنار هم ندیده بودم. عاشق آن خوردنی‌ها هستم. دوباره می‌خورم. سه‌باره می‌خورم. هر گوشه را که نگاه می‌کنی کره می‌بینی و البته آن شیر خوشمزهٔ سرد هم هست. دوستان، وقتی می‌گویم شیر منظورم شیر کم‌چرب نیست. این ماجرا مال خیلی وقت پیش است که هنوز کسی نمی‌دانست شیر کم‌چرب هم هست.