بریده‌هایی از کتاب دختری که پادشاه سوئد را نجات داد

تفاوت حماقت و نبوغ در این است که دومی حدی دارد.

نومبکو گفت: «خُب لااقل پیروز شدند. همین نشان می‌دهد که توانایی بالایی دارند.»

نومبکو حرف‌های آنها را قطع کرد، نوشیدنی‌های دست‌نخورده را جمع کرد و بعد گفت به اعتقاد او در کلهٔ همکارانش چیزی نیست جز محتویات همان بشکه‌هایی که قرار بود خالی کنند. بعد پرسید یعنی آنها آن‌قدر احمق هستند که نمی‌فهمند حماقت چیزی است که ربطی به نژاد ندارد؟

در اکثر موارد بیشتر سیاستمداران دنیا یا احمق هستند یا کمونیست و بیشتر تصمیمات‌شان هم یا احمقانه است یا کمونیستانه. و وقتی تصمیمی کمونیستانه باشد حتمآ احمقانه هم هست.

از نظر علم آمار، احتمال این که یک آدم بی‌سوادِ بزرگ شده در سوئتوی دههٔ ۱۹۷۰ روزی متوجه شود با پادشاه و نخست‌وزیر سوئد در یک کامیون حمل سیب‌زمینی گرفتار شده است ۱ به ۴۵۷۶۶۲۱۲۸۱۰ است. البته این درصد احتمال بر اساس محاسبات همان فرد بی‌سواد تخمین زده شده است.

اسم چنگ لیان شک‌برانگیز بود اما آدم به پروفسور چنگ لیان می‌توانست اعتماد کند. منطق نژادپرستی به همین سادگی است.

تفاوت حماقت و نبوغ در این است که دومی حدی دارد.

همان شاه لئوپولدی است که زمانی گفته بود بومیان کنگوی بلژیک رفتار خوبی دارند و در عین حال دست و پای تمام کسانی را که از فرامین سرپیچی می‌کردند می‌برید.

رییس گفت: «آی‌کیو، امیدوارم این بار، حالا هر کار احمقانه‌ای که می‌خواهی بکنی، تو کارت موفق باشی.»

موقعی که رکاب‌زنان دور می‌شد این سؤال در ذهنش بود که آیا در انجیل خوانده بود که نیاز مسبب‌تمام قانون‌شکنی‌هاست. مطمئن نبود.