بریده‌هایی از کتاب بزرگترین درس های زندگی

هر بار که دهانمان را باز کنیم، نکته‌ای درباره خودمان بروز می‌دهیم.

به گفته جان درایدن شاعر انگلیسی در بیش از ۳۰۰ سال قبل: «ما ابتدا عادتهایمان را می‌سازیم و بعد این عادتها ما را می‌سازند.»

هرگز برای آموختن بزرگترین درسهای زندگی نه بیش از اندازه جوان و نه بیش از حد پیر هستیم... زمان همیشه مناسب است.

هر چه بیشتر و با تکرار مطلبی را بشنویم، امکان اینکه آن را باور کنیم افزایش می‌یابد.

زندگی دشوار است... و همیشه منصفانه نیست زندگی مجموعه‌ای از مشکلات است. می‌خواهیم از آن شکایت کنیم یا برای حل کردنشان کاری صورت دهیم؟

به یک نکته اعتقاد راسخ دارم ـمنش خوب بستر جامعه خوب است.

این کتاب به شما کمک می‌کند تا به مفهوم واقع کلمه از زندگی لذت ببرید.

من سالها به طور جدّی درباره روانشناسی رشد شخصی و رسیدن به شکوفایی مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که نباید خودم را آنقدرها جدّی بگیرم.

این کتابی درباره خوبیهاست

انسانهای موفّق زندگی را به آن شکلی که هست قبول دارند. و خوب می‌دانند که به راحتی و به سرعت به خواسته‌هایشان نمی‌رسند. رسیدن به هر هدفی با مشکلاتی همراه است. رسیدن به هر هدفی مستلزم صرف وقت، تلاش، ازخودگذشتگی و رنج و تألّم است. علت همه اینها در این است که زندگی دشوار است. و همیشه منصفانه هم نیست

نمی‌توانیم آرزو کنیم که رنج و تألّم دیگر در زندگی ما وجود نداشته باشد. کاری که می‌توانیم بکنیم این است که با رنج و تألّم برخورد موثرتری بکنیم.

نگرش شما همان حرفی است که وقتی با خودتان حرف می‌زنید می‌گویید

وفّق بودن یعنی چه؟ توماس کارلایل فیلسوف نامی زمانی گفت: «بگذاریم تا همه به حدّ توانمندی خود پیشرفت کنند.» من تعریفی بهتر از این برای موفّقیت سراغ ندارم. در زندگی خود همه روزه چالشهای زندگی را تجربه می‌کنیم تا به حداکثر توانمندیهای خود برسیم. ما زمانی موفّق هستیم که به بالاترین آنچه در درون ماست دست پیدا کنیم. زمانی موفّق هستیم که بهترینهای وجودمان را عرضه کنیم. نقل‌قولی که در آغاز این فصل به آن اشاره کردیم می‌گوید موفّقیت در انجام دادن است، نه در گرفتن. هر قدر در این باره بگویم کم گفته‌ام. نیازی به این نیست که همیشه در رأس قرار بگیریم. تنها کاری که باید بکنیم این است که در هر سطح از تجربه در بهترین حدّ توانمندی خود ظاهر شویم. این کاری است که اشخاص موفّق در برخی از مهمترین جنبه‌های زندگی خود انجام می‌دهند:

شجاعت واقعی یعنی اینکه به رغم همه سختیها و مرارتها که بخشی از زندگی روزانه ما هستند، به زندگی آری بگوییم. او گفت شجاعت می‌خواهد که همه روزه چیزی مثبت و معنی‌دار در باره زندگی و خودمان پیدا کنیم.

مهم این است که این پول را چگونه تحصیل کرده‌ایم و با آن چه می‌کنیم.

پول تنها وسیله رسیدن به موفّقیت نیست

بسیاری از اخلاقیات و ارزشهای ما فدای ثروت و زندگی ثروتمندان شد.

انسان به تفریح و شادی نیاز دارد. نیازمند آن هستیم که بازی کنیم و از همه اینها مهمتر نیازمند خندیدن هستیم.

«تو صاحب همه چیز هستی، تنها یک چیز نداری: خُل‌بازی درنمی‌آوری. آدم به کمی خُل‌بازی و جنون احتیاج دارد. در غیر این صورت، هرگز از قیدوبند آزاد نمی‌شود.»

همه ما با خودمان حرف می‌زنیم، و آنچه ما به خود می‌گوییم تأثیرش بیش از حرفی است که دیگران به ما می‌زنند. ما با توجه به آنچه به خودمان می‌گوییم به احساس و اندیشه‌مان شکل می‌دهیم و سرانجام براساس آنهاعمل می‌کنیم. صحبت ما با خودمان همان نگرش ماست.

تا زمانی که کاری را با نظم و ترتیب انجام ندهیم هرگز به جایی نمی‌رسیم.

موفّقیت در تلاش جان می‌گیرد و نه در پیروزی.

رسیدن به هر هدفی با مشکلاتی همراه است. رسیدن به هر هدفی مستلزم صرف وقت، تلاش، ازخودگذشتگی و رنج و تألّم است. علت همه اینها در این است که زندگی دشوار است. و همیشه منصفانه هم نیست

اشخاص در کارشان به استراحت و مرخصی احتیاج دارند.

می‌توانیم از آزادی و عظمت خود بگذریم و به شرایط اجازه بدهیم که بر ما مسلط شوند و یا اینکه می‌توانیم خود یک انتخاب‌کننده باشیم و بر مشکلات غلبه کنیم. او می‌گوید مهم این است که بدانیم آنچه می‌شویم ناشی از تصمیم‌گیری درونی است.

شخصیت ما ناشی از نگرشها، عادتها و وضع ظاهر ما است.

عادتهای خوب تولید تفاوت می‌کنند،

عادتها را هم مانند نگرشها می‌توان تغییر داد. سن و سال و طول مدت عادت هم نمی‌تواند مانع از انجام دادن این کار بشود. تنها موضوع مهم در این خصوص میل و اشتیاق است.

اگر تنها به خودمان بیندیشیم و به فکر دیگران نباشیم، زندگی خوب غیرممکن می‌شود. برای رسیدن به زندگی خوب، باید چیزی به آن بیفزاییم.

ما همانی هستیم که تکرار می‌کنیم. بنابراین رسیدن به سطح بهترینها مستلزم نه عمل بلکه عادت است. ارسطو