بریده‌هایی از کتاب در ستایش پیاده‌روی

این همان رازی است که همهٔ کسانی‌که پیاده راه می‌روند پیش خود نگه داشته‌اند: زندگی زمانی‌که راه می‌روی طولانی‌تر است. راه‌رفتن به‌جای کاهش زمان آن را درازتر می‌کند.

بقراط توصیه می‌کند «اگر حالتان بد است، به پیاده‌روی بروید» و اگر هنوز حالتان بد است، «به پیاده‌روی دیگری بروید».

شاید سفر نه‌تنها در جای دیگری بودن بلکه تمایل به شخص دیگری بودن است

کی‌یرکگارد دراین‌باره می‌گوید: «... دزدان و نخبگان در یک چیز توافق دارند: زندگی در خفا.»

«پیاده‌روی بهترین دارو برای انسان است.»

در هر زمان و هر وقت چیزهای تصورناپذیری برای‌مان اتفاق می‌افتد.

می‌دانم هیچ فکر غم‌انگیزی وجود ندارد که نتوان با راه‌رفتن از آن دور ماند.

سال‌ها طول کشید تا متوجه شدم یک تکه شکلات لذیذتر از کل آن است.

زندگی نمی‌کنیم که غذا بخوریم و پول به دست بیاوریم، پول درمی‌آوریم و غذا می‌خوریم تا بتوانیم زندگی کنیم. این است معنای زندگی و چرایی آن.»

مطمئناً مشکلاتی وجود دارند که آن‌قدر بزرگ‌اند که نمی‌توانید فقط با راه‌رفتن ازشان دور شوید، اما اکثر مشکلات با یک نرمش سالم در پاها، ذره‌ای اندورفین و رهایی از استرس بهتر می‌شوند و به‌این‌ترتیب نگرانی‌ها دور می‌شوند.

معقول‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از موضوعی که خشمگین‌تان کرده دور شوید.

اگر جایی که در آن ایستاده‌ای زمان حال باشد، گذشته آبی است که قبلاً از تو عبور کرده و تو هیچ‌گاه دوباره آن را نخواهی دید. آینده آبی است که از بالادست می‌آید و با خودش خطرات، لذت‌ها و شگفتی‌های خود را می‌آورد

از او پرسیدم از بررسی ضربان هزاران قلب چه آموخته است. یعقوب پاسخ داد: «هر روز به پیاده‌روی بروید.»

وقتی چیزی به‌آسانی به دست می‌آید، لذتش از دست می‌رود.

زاپْف، در مقام فیلسوف، معتقد بود که نیاز مداوم ما به ساده‌سازی مسائلْ فرصت‌های ما برای داشتن تجارب بزرگ را از بین می‌برد. ایدهٔ اصلی او، که من معتقدم با هرکسی که فاصله‌های طولانی را پیاده می‌رود مشترک است، این است که دستیابی به چیزی لزوماً ارتباطی با ارزش آنچه که به دست آمده ندارد.

درمورد کسانی‌که پیاده‌روی نمی‌کنند می‌گوید: «اینکه بعد از این‌همه وقت دست به خودکشی نزده‌اید، تحسین‌برانگیز است.»

پیاده‌روی در طبیعت و یافتن مکانی آرام برای درازکشیدن موقع خستگی یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهایی است که می‌توان تجربه کرد

اگر همیشه راهی با کمترین دشواری را انتخاب کنید، گزینه‌هایی که کمترین چالش را دارند برای‌تان اولویت پیدا می‌کنند. به‌این‌ترتیب انتخاب‌هایی ازپیش‌تعیین‌شده خواهید داشت، و زندگی‌تان نه‌تنها دیگر آزادانه نخواهد بود، بلکه کسل‌کننده و پوچ خواهد شد.

در زمان عصبانیت، یعنی وقتی تصمیم‌های‌تان متأثر از افکار ناخوشایندتان هستند، معقول‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از موضوعی که خشمگین‌تان کرده دور شوید.

بدن شما و طبیعتْ هر دو از عناصر مشابهی تشکیل شده‌اند: اکسیژن، کربن، نیتروژن، و هیدروژن؛ پس به همین دلیل تعامل و ارتباط متقابل با طبیعت برای بدن‌تان امری طبیعی تلقی می‌شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، شخص چیزی را تجربه می‌کند که موریس مرلوپونتی آن را «چشم‌انداز زندگی‌شده» توصیف می‌کند. محیط پیرامون و بدن‌تان زبان مشترکی پیدا می‌کنند و تبدیل به واحدی بزرگ‌تر از خودشان می‌شوند.