بریده‌هایی از کتاب اتاق عروس / سهم زن

زن جوان: بیمارستان، شاید خوب باشه، فقط تمیزش نمی‌کنن. زن مسن: پرستاری هم نمی‌کنن. زن جوان: غذاشم خوب نیست. زن مسن: معالجه‌تم نمی‌کنن. زن جوان: درعوض مجانیه. زن مسن: خب آره، مجانیه... هرچقدر پول بدی همون‌قدر آش می‌خوری... زن جوان: دقیقاً. مُردن ارزون‌تره.

واسه همین نادیوشا، نباید ریسک کنی، نباید سالای زندگیتو هدر بدی. گریشاتو گرم‌تر در آغوش بگیر و محکم‌تر ببوسش، برای خداحافظی و زودتر با کسی که باید ازدواج کنی،ازدواج کن.

زن جوان: دقیقاً. مُردن ارزون‌تره. زن مسن: نه بابا، این‌جوریام نیست. چند وقت پیش مادرم فوت کرد، باورت بشه یا نه، مراسمش این‌قدر خرج برداشت که نگو، یعنی لختمون کردن... زن جوان: واقعاً این‌قدر می‌گیرن؟ زن مسن: پس چی خیال کردی؟ زن جوان: آخه واسه چی؟ زن مسن: واسه همه‌چی. بهتره که آدم نمیره. زن جوان: و مریض نشه. زن مسن: و کلاً زندگی نکنه. مکث. هر دو زن اتاق را تمیز می‌کنند.