بریده‌هایی از کتاب دروغگوی خوب

زن‌ها همیشه غمگین‌تر ولی مسلط‌تر به اوضاع هستند

«چرا مردم نژادپرست‌اند؟» گفتم: «مردم وقتی یک چیزی متفاوته یا قبلاً تجربه‌ش نکردند، می‌ترسند.» هِنری گفت: «اما همه با هم فرق می‌کنند، من هم با بقیه فرق می‌کنم.»

افسردگی چیز مسخره‌ای است. نمی‌دانیم – به‌عنوان یک جامعه – با آن چه بکنیم. مگر اینکه خود دچار آن شده باشیم. شخصی که روبه‌روی ما قرار دارد کسی نیست که می‌شناسیم، اندوهش اغلب آن چیزی نیست که درک می‌کنیم. پس قدرت آن را ناچیز می‌شماریم و شخص مبتلا را سرزنش می‌کنیم. هیچ‌کس نمی‌تواند به کسی که سرطان دارد بگوید اگر کمی بیشتر سعی می‌کرد، اگر از رختخواب بیرون می‌آمد و دوش می‌گرفت، همه‌چیز بهتر می‌شد؛ اما مردم همهٔ این چیزها را به او می‌گفتند.

کتاب ۵۱۳ صفحه دارد. هر صفحه برای یک نفر که جانش را در این حادثه از دست داده است. آنهایی که زخمی شده‌اند یا به طریقی آسیبی جزئی دیده‌اند؛ کتاب و گروه خودشان را دارند. اگرچه امروز دعوت شده‌اند؛ در صندلی‌های عقب دورتر از دیدرس دوربین‌ها قرار دارند. به دلیلی جراحت‌های آنها، جراحت‌های جسمی و واقعی‌شان به‌اندازهٔ ما که باقیماندهٔ کسانی هستیم که مرده‌اند؛ اهمیت ندارد.