بریده‌هایی از کتاب بهتره با یکی حرف بزنی

«بسیاری از والدین، با تلاشی غیورانه برای آسان کردن زندگی فرزندانشان، زندگی را برای آن‌ها سخت می‌کنند.»

«سخته که ببینی زندگی جریان داره و به روی خودت نیاری که داری واسهٔ زندگی خودت سوگواری می‌کنی.»

مردم معمولاً به این دلیل حرف از خودکشی می‌زنند که به رنجشان پایان بدهند، نه به زندگی‌شان. اگر راهی برای پایان دادن به رنجشان پیدا کنند، به زنده ماندن خیلی هم علاقه‌مند می‌شوند.

«توی هر آدمی یه خصلت دوست‌داشتنی پیدا می‌شه.»

آنچه در دل ما تاریکی شب را به وجود می‌آورد، ممکن است ستاره هم بر جای بگذارد. ویکتور هوگو

این جملهٔ معروف سارتررا به یاد دارید که گفته است: «جهنمْ دیگری است.»؟ حقیقت دارد! دنیا پر از آدم‌های ناسازگار (یا به قول جان، «آدم‌های احمق») است. شرط می‌بندم همین الان می‌توانید پنج نفر آدم واقعاً ناسازگار را نام ببرید که از بعضی از آن‌ها به‌شدت دوری می‌کنید و از بعضی دیگر هم اگر اعضای خانوادهٔ شما نبودند به‌شدت دوری می‌کردید. ولی گاهی اوقات، بیشتر از آنچه که فکر می‌کنیم، این آدم‌های ناسازگار، خودِ ما هستیم. بله حقیقت دارد، گاهی ما جهنم هستیم. گاهی اوقات خودمان دلیل مشکلاتمان هستیم. و اگر بتوانیم مسیرمان را تغییر دهیم، اتفاق حیرت‌آوری خواهد افتاد.

فرانکل نوشته است: «همه‌چیز را می‌توانند از انسان بگیرند به‌جز یک چیز که آن آخرین آزادی انسان، یعنی اختیار انتخاب طرز فکر، در هر شرایطی است.»

یه وقت‌هایی، بزرگسالِ موفق بودن یعنی اینکه مسئولیت اتفاق‌های زندگی‌ت رو قبول کنی و این واقعیت رو بپذیری که دیگه مسئولیت تصمیم‌گیری‌های زندگی‌ت با خودته.

مردم معمولاً به این دلیل حرف از خودکشی می‌زنند که به رنجشان پایان بدهند، نه به زندگی‌شان.

«یاد انیمیشن معروفی افتادم دربارهٔ یه زندانی که میله‌ها رو تکون می‌داد و با ناامیدی می‌خواست بیاد بیرون... ولی سمت راست و چپش باز بود، میله‌ای در کار نبود.» مکث می‌کند تا تصویر در ذهنم نقش ببندد. «تنها کاری که زندانی باید انجام بده اینه که یک قدم بره اون‌طرف‌تر. ولی در عوض هم‌چنان میله‌ها رو دیوانه‌وار تکون می‌ده. اکثر ما همین‌طوری هستیم. احساس می‌کنیم که گیر افتادیم، توی سلولِ احساسات خودمون به دام افتادیم، ولی راه خروج وجود داره... تا زمانی که بخوایم اون رو ببینیم.»

دلم می‌خواهد از نامزدم تشکر بکنم که با من قطع رابطه کرد و بیشتر از آن وقتم را هدر نداد.

لمس شدن برای سلامتی ما در طول زندگی لازم است. لمس شدن باعث کاهش فشار خون و میزان اضطراب می‌شود و باعث بهبود خلق‌وخو و سیستم ایمنی افراد می‌شود. لمس نشدن نوزادان ممکن است باعث مرگ آن‌ها شود و برای بزرگسالان نیز همین‌طور است (بزرگسالانی که به‌طور مرتب لمس می‌شوند، عمر طولانی‌تری دارند.) حتی عبارتی برای توصیف این عارضه وجود دارد به نام عطش پوستی.

«نقطهٔ مقابل افسردگی، خوشحالی نیست، سرزندگی است.»

ما نمی‌توانیم بدون از دست دادن، تغییری ایجاد کنیم و به همین دلیل است که اغلب اوقات، افرادِ زیادی با وجود اینکه خواهان تغییر هستند، کوچک‌ترین تغییری نمی‌کنند.

به گفتهٔ روان‌پزشک برجستهٔ سوئیسی کارل یونگ: «مردم برای پرهیز از رویارویی با ماهیت اصلی خود، دست به هرکار احمقانه‌ای می‌زنند.» ولی او هم‌چنین گفته است: «بیداری از آن کسی است که به درون می‌نگرد.»

. به نظر می‌رسد که بیشترِ ما، تا زمانی که دربارهٔ ساعت‌به‌ساعتِ هر روزمان، با صدای بلند صحبت نکنیم، نمی‌دانیم که هر روز، وقتمان را چطور می‌گذرانیم و چه کارهایی انجام می‌دهیم.

مردم گاهی اوقات باید خودشان و بقیه را همان‌طور که هستند بپذیرند. ولی گاهی وقت‌ها برای اینکه حالتان بهتر شود باید یک آینه در برابرتان بگیرند، آن هم نه آینه‌ای که شما را قشنگ‌تر نشان می‌دهد

چهار نگرانی اصلی عبارت‌اند از: مرگ، انزوا، آزادی و پوچی. البته که مرگ یک ترس غریزی است که اغلب آن را سرکوب می‌کنیم؛ ولی معمولاً با بالا رفتن سن این ترس بیشتر می‌شود. چیزی که از آن می‌ترسیم، مردن در معنای لغوی آن نیست، بلکه به معنای نابود شدن، از دست دادن هویتمان و از دست دادن هویت جوان‌تر و بانشاط‌ترمان است.

دیدگاه مثبت بی‌قید و شرط لزوماً به این معنا نیست که مشاور باید مُراجع را دوست داشته باشد. بلکه به این معناست که مشاور باید صمیمی و بی‌طرف باشد و از همه مهم‌تر، باید واقعاً باور داشته باشد که مُراجع در صورتی که مورد تشویق قرار گیرد و پذیرفته شود، می‌تواند به رشد و بالندگی برسد

داروی صداقت مؤثرتر از داروی دل‌سوزی است، دل‌سوزی ممکن است تسلی‌بخش باشد، ولی اغلب باعث کتمان واقعیت می‌شود. گرتل ارلیش

مادری را در نظر بگیرید که خانواده‌اش توان مالی کمی داشته است و حال هر بار که بچه‌اش صاحب یک جفت کفش یا اسباب‌بازی جدید می‌شود، به او گوشزد می‌کند: «حواست هست چقدر خوش‌شانسی؟

دارم یاد می‌گیرم که وقتی حالم کاملاً خوب نیست چطور حالم را خوب نگه دارم

مردم معمولاً بی‌حس بودن را با بدون احساس بودن اشتباه می‌گیرند، ولی بی‌حسی نتیجهٔ نبود احساسات نیست، بلکه واکنشی است که وقتی به شدت تحت تأثیر احساسات هستیم، نشان می‌دهیم.

«حقیقت، بر اساس میزانِ تحمل ما در برابر آن، تغییر نمی‌کند.»

اگر این حرف را یک میلیون بار زده باشم، برای بار یک میلیون و یکم می‌گویم، ما در برقراری ارتباط با دیگران رشد پیدا می‌کنیم.

ما نمی‌توانیم بدون از دست دادن، تغییری ایجاد کنیم و به همین دلیل است که اغلب اوقات، افرادِ زیادی با وجود اینکه خواهان تغییر هستند، کوچک‌ترین تغییری نمی‌کنند.

ما باید همهٔ دشمنانِ دنیا را در یک اتاق جمع کنیم، به ماجراها و تجربه‌هایی که شخصیتشان را شکل داده، به ترس‌ها و تلاش‌های آن‌ها گوش دهیم تا تمامِ خصومت‌های دنیا یک‌دفعه حل‌وفصل شود.

مردم به‌طرز عجیبی جذب کسانی می‌شوند که با پدر یا مادرشان، که به نوعی باعث آزار آن‌ها می‌شده است، خصوصیات مشترکی دارند و این خصوصیات در ابتدای رابطه تقریباً قابل درک نیست ولی ضمیر ناخودآگاه، سیستم رادار حساسی دارد که ضمیر خودآگاه به آن دسترسی ندارد. موضوع این نیست که مردم می‌خواهند دوباره مورد آزار قرار بگیرند بلکه می‌خواهند از پس مشکلی بربیایند که در کودکی از حل کردن آن عاجز بوده‌اند و فروید هم آن را «جبرِ تکرار» نامیده است.

تقریباً هر زنی را که می‌شناسم بابت احساساتش عذرخواهی می‌کند، به‌خصوص بابت گریه کردنش. یادم می‌آید که من هم در مطب وندل عذرخواهی کرده بودم. شاید مردها هم پیشاپیش با گریه نکردنشان، عذرخواهی می‌کنند.

سی ساله بود که جنگ جهانی دوم شروع شد و او که یک یهودی بود جانش به خطر افتاد. فرانکل پیشنهاد مهاجرت به آمریکا را به این دلیل که نمی‌خواست پدر و مادرش را تنها بگذارد رد کرد و یک سال بعد، نازی‌ها او و همسر باردارش را وادار کردند که فرزندشان را سقط کنند. در عرض چند ماه، فرانکل و دیگر اعضای خانواده‌اش به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند و سه سال بعد که فرانکل بالاخره آزاد شد، متوجه شد نازی‌ها همسر، برادر و پدر و مادرش را کشته‌اند.