بریده‌هایی از کتاب گونه‌ خیس خیابان

چراغ شعر به سوسو نشسته در درگاه اگر که دیر کنی تا سپیده می‌میرم

فهمیده راز عشق مرا با تو از کجا حافظ اگر که جامِ جهان‌بین نداشته است

یک عمر تا سحرها خواندی سر گذرها اما کسی نپرسید ای مَست خانه‌ات کو