بریده‌هایی از کتاب در کشاکش خوناب‌ریز خط و خطا

خدای من دلم انگار باز غم می‌خواهد! خدا کند که خطا باشد! دلم دوباره قلم می‌خواهد!

مگر به‌غیرِ دوست دارمت شنیدن از تو چیزِ دیگری مرا تمامِ تن کلام می‌کند؟

پیکرِ تو سایه‌ای‌ست پیشِ بی‌پناهیِ نگاهِ ما

می‌توان لگامِ هر چه هست را به دستِ دوست داشتن سپرد. و در رکابِ دوست هنوز نیز می‌توان به مرگ تن سپرد.

پیشِ حیرتِ من و دلِ نژند و این شبِ بلند چیزی از ستاره بودنِ تو کم نمی‌شود.