بریده‌هایی از کتاب اکو؛ جلد دوم

مردم در شرایط سخت زندگی، لیاقت آن را دارند که به‌اندازهٔ آدم‌های دیگر، از زیبایی بهره ببرند

آقای هاوارد خیلی آرام گفت: «آخرش همه‌چی خوب و واقعی می‌شه. قول می‌دم.»

مامان‌بزرگ همیشه می‌گفت، اگر چیزی به‌طرز غیرقابل‌باوری خوب باشد، حتماً یک فریب است.

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه.

اگر چیزی به‌طرز غیرقابل‌باوری خوب باشد، حتماً یک فریب است.

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه.

همیشه یه گوشه از دنیا جنگ هست.

اگر کسی از نظر مالی فقیر باشد، به این معنا نیست که قلب فقیری هم دارد.

اگر کسی از نظر مالی فقیر باشد، به این معنا نیست که قلب فقیری هم دارد.

مامان‌بزرگ همیشه می‌گفت، اگر چیزی به‌طرز غیرقابل‌باوری خوب باشد، حتماً یک فریب است.

اگر چیزی به‌طرز غیرقابل‌باوری خوب باشد، حتماً یک فریب است.

«نه. آهنگاش از یه چیز دیگه هم پُره؛ اونم اینه که مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»

مامان‌بزرگم می‌گفت یه خونهٔ بزرگ و پُر از تجمل فایده‌ای نداره، تا وقتی‌که آدمی که صاحبشه، قلبش به همون زیبایی نباشه.

اندوه سنگین‌ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی حملش کنه

مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»

«بعضی از سازها همچین کاری با آدم می‌کنن. دنیا رو برای آدم روشن‌تر می‌کنن و انگار که امکان‌های جدیدی رو پیش روش می‌ذارن.»

حالا می‌خوام بهت یه رازی رو بگم، مایکل. برای اینکه توی هر مسابقه‌ای موفق بشی، باید جوری ساز بزنی که کسی نتونه اجرات رو نادیده بگیره. فرقی نمی‌کنه قطعه‌ای که می‌زنی، چقدر آسون یا سخت باشه، باید سعی کنی خاطره‌انگیزش کنی

بهش می‌گن بُلوز.» فرانکی پرسید: «چرا؟» «شنیدی می‌گن کسی احساس بُلوز داره؟ معنیش اینه که از زندگی ناراحته یا افسرده‌ست. موسیقی بُلوز هم راجع‌به تموم دردورَنجای زندگیه که مردم توی قلبشون احساس می‌کنن. دربارهٔ چیزاییه که مردم معمولی می‌خوان، ولی ندارن. بُلوز یه نوع موسیقیه که تمنای زندگی رو با خودش داره.»

مایک گفت: «ولی موسیقیش همیشه غمگین نیست.» «نه. آهنگاش از یه چیز دیگه هم پُره؛ اونم اینه که مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»

مایک گفت: «ولی موسیقیش همیشه غمگین نیست.» «نه. آهنگاش از یه چیز دیگه هم پُره؛ اونم اینه که مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست. واسه همین، اهمیت نداره که یه آهنگ چقدر غمگینه؛ چون شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.»

«صداها منتظر فرصتَن تا از سازها رها بشن

دربارهٔ چیزاییه که مردم معمولی می‌خوان، ولی ندارن. مهم نیست چه چیزایی توی زندگیت نداری؛ مهم اینه که یه قسمت بزرگ از زندگی، همیشه هست...

شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.

شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.

شاید، یه روزی، خیلی زود، همه‌چیز بهتر بشه.

مردم در شرایط سخت زندگی، لیاقت آن را دارند که به‌اندازهٔ آدم‌های دیگر، از زیبایی بهره ببرند؛ حالا، چه می‌توانستند اجارهٔ خانه‌شان را پرداخت کنند و چه نه؛ حتی اگر مجبور باشند در صف غذای مجانی بایستند. مامان‌بزرگ می‌گفت اگر کسی از نظر مالی فقیر باشد، به این معنا نیست که قلب فقیری هم دارد.

ماوس به پهلوی مایک زد و گفت: «واقعاً قشنگه.» مایک درحالی‌که به پشت درشکه نگاه می‌کرد، گفت: «هر جایی قشنگ‌تر از پرورشگاست.»

«آره. ما چیز زیادی نداشتیم، ولی همیشه اون رو داشتیم.»

«آره. ما چیز زیادی نداشتیم، ولی همیشه اون رو داشتیم.»

مامان‌بزرگ می‌گفت: «صداها منتظر فرصتَن تا از سازها رها بشن.»