بریده‌هایی از کتاب راهبی که فراری‌اش را فروخت

« اول از همهٔ، با شکوه تخیلت زندگی‌ات را سپری کن، نه با خاطراتت. »

‘ذره‌ای از رایحهٔ گل رز همیشه روی دستی که آن را به تو داده می‌ماند.’

شاید یوگی رامان به روشن‌ترین شکل ممکن این فرمول را بیان کرده باشد: ‘با دیدن یک فکر، عملی مرتکب می‌شوی؛ با ارتکاب آن عمل، عادتی به دست می‌آوری؛ با دیدن این عادت، شخصیتی به دست می‌آوری؛ با دیدن آن شخصیت، سرنوشتت را به دست می‌آوری.’

بعضی کتاب‌ها را فقط باید مزه کرد، بعضی کتاب‌ها را باید جوید و بعضی دیگر را باید بلعید.

‘هیچ انسانی تا بر خود مسلط نشود، آزاد نیست.’

مدت کوتاهی پس از بیدار شدن، به عبادتگاه ساکت خود برو. متمرکز و آرام باش. سپس این سؤال را از خود بپرس: ‘اگر امروز آخرین روز زندگی‌ام باشد، چه کار می‌کنم؟

« خردمندان به من یاد دادند که در یک روز معمولی، یک شخص معمولی حدود شصت هزار فکر درذهن خود دارد و از همهٔ جالب‌تر اینکه ۹۵ درصد آن افکار مشابه افکار روز قبل هستند! »

بعضی کتاب‌ها را فقط باید مزه کرد، بعضی کتاب‌ها را باید جوید و بعضی دیگر را باید بلعید. و این ما را به نکتهٔ دیگری هدایت می‌کند. »

« مانترا چیست؟ » « مانترا چیزی جز مجموعه‌ای از کلمات نیست که در کنار هم قرار گرفته‌اند و تأثیری مثبت به وجود می‌آورند. در زبان سانسکریت، ‘مان’ به معنای ‘ذهن’ و ‘ترا’ به معنای ‘آزاد کردن’ است. بنابراین مانترا عبارتی است برای آزاد کردن ذهن. جان، باور کن، مانتراها به گونه‌ای قدرتمند، تو را به این هدف می‌رسانند. »

شاید برای اولین بار از زمانی که بچه بود، دوباره احساس سرزندگی و کامل بودن می‌کرد، کنجکاوی طبیعی و بارقهٔ خلاقانهٔ او به همراه اشتیاق و انرژی‌اش برای زندگی، به طور پیوسته بازگشت، احساس شادی و آرامش بیشتری می‌کرد، و دوباره شروع کرد به لبخند زدن.

این دنیا پر است از میلیونرهای غمگین

« درونت خورشید، ماه، آسمان و همهٔ عجایب این کائنات قرار دارند. آن آگاهی که این عجایب را خلقت کرده، همان نیرویی است که تو را خلق کرده است. همهٔ آنچه در اطرافت وجود دارد، از یک منبع به وجود آمده است. همهٔ ما یکی هستیم. »

بهترین حرف را پدرم زد که گفت: « جان، وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم. »

وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم.

انسان‌های خوب دائم خود را قوی می‌کنند.

« هرگز قدرت سادگی را نادیده نگیر.

پرمعناترین چیزهای زندگی نباید قربانی بی‌معناترین کارها شوند.

‘در زندگی اشتباه وجود ندارد، فقط درس وجود دارد. تجربهٔ منفی وجود ندارد، فقط فرصت‌هایی برای رشد، یادگیری و پیشرفت در طول جادهٔ تسلط بر خود وجود دارد. ا

سرنوشت هرکس بر اساس انتخاب‌های او شکل می‌گیرد

‘شرافت این نیست که از شخص دیگری برتر باشی، شرافت این است که از خود قبلی‌ات برتر باشی.

درد مقدمهٔ رشد شخصی است. از درد نترس، با آغوش باز پذیرای آن باش

هر چه کتاب بیشتری بخوانی بهتر است، زیرا بعضی کتاب‌ها را فقط باید مزه کرد، بعضی کتاب‌ها را باید جوید و بعضی دیگر را باید بلعید.

خوشحالی خود را منوط به یافتن آرزوهای خیالی و دورودراز نکنی. برای مثال، با اینکه خیلی وقت پیش میلیونر بودم، همیشه با خود می‌گفتم، موفقیتم زمانی است که سیصد میلیون دلار در حساب بانکی‌ام داشته باشم و این دستورالعملی بود برای بدبختی. »

مطمئناً امروز به آنچه خواستیم رسیده‌ایم، بر سرنوشت خود مسلط هستیم، یعنی وظیفه‌ای که بر عهده‌مان گذاشته شده بیش از توان‌مان نیست، یعنی اضطراب و دام‌هایش مافوق تحمل ما نیست. مادامی که به تلاش و ارادهٔ شکست‌ناپذیر خود برای پیروزی باور داریم، پیروزی هم دست رد بر سینهٔ ما نخواهد زد.

آنچه در ذهنت وارد می‌کنی، چیزی است که از آن خارج می‌شود. حتی مهم‌تر از همه این واقعیت است که تو تنها برنامه‌نویس آن هستی. با نوع افکاری که وارد آن می‌کنی، خروجی آن دقیقاً مشخص می‌شود. بنابراین، قبل از خواب، اخبار تماشا نکن؛ با کسی بحث نکن یا حتی اتفاقات روزانه‌ات را با چشم ذهنت مرور نکن؛ آرامش داشته باش و اگر دوست داری، یک فنجان چای گیاهی بنوش؛ به موسیقی کلاسیک دلنوازی گوش کن و خود را برای رفتن به خوابی عمیق و تازه آماده کن. »

‘مرزهای زندگی هر کس را فقط خود شخص ایجاد می‌کند.’ »

راز شادی ساده است: چیزی را که حقیقتاً به آن عشق می‌ورزی، پیدا کن و تمام انرژی‌ات را صرف انجام آن کن. اگر دربارهٔ خوشحال‌ترین، سالم‌ترین و خشنودترین انسان‌های دنیا مطالعه کنی، درمی‌یابی که همهٔ آن‌ها عشقشان را در زندگی یافته و وقت خود را صرف پیگیری آن کرده‌اند.

وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم

« پیش جراح پلاستیک که نرفتی، هان؟ » خندید: «  نه، آن‌ها فقط بیرون آدم را عوض می‌کنند. من می‌خواستم از درون شفا پیدا کنم.

عجیب آنکه هرچه کمتر بر نتیجهٔ نهایی تمرکز کنی، آن را سریع‌تر به دست می‌آوری. » « چگونه؟ » « مانند آن داستان سنتی است: پسر جوانی به دوردست‌ها سفر کرد تا در محضر معلمی بزرگ، آموزش ببیند. وقتی مرد دانا را دید، اولین سؤالش این بود: ‘چقدر طول می‌کشد تا مانند تو عاقل شوم؟’ مرد سریع پاسخ داد: ‘پنج سال.’ پسر گفت: ‘پنج سال خیلی زیاد است، اگر تلاشم را دو برابر کنم چه؟’ معلم گفت: ‘آن وقت، ده سال طول می‌کشد.’