بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

آنچه را دشمن نباید بداند، به دوست نگویید.

دوران کودکی، به این دلیل طلایی است و احساس رهایی می‌بخشد که در آن زمان، گذشته‌ای وجود نداشته که بر انسان سنگینی کند.

نمی‌دانستم دوران کودکی، به این دلیل طلایی است و احساس رهایی می‌بخشد که در آن زمان، گذشته‌ای وجود نداشته که بر انسان سنگینی کند.

اگر رازی را نهفته نگه‌دارم، زندانی من می‌شود؛ اگر افشا کنم، من زندانی آن می‌شوم. آرامش، میوه درخت سکوت است.

«هرکس، عاشق آنچه می‌شود که خود فاقد آن است. »

افلاطون نتیجه گرفته که عشق، درون فردی می‌شکفد که عاشق است، نه درون فردی که عاشق او می‌شوند.

همیشه مشکلات را در تنهایی، بهتر تحمل می‌کنم.

دارایی درونی انسان، هرچه بیشتر باشد، از سایر افراد، کمتر می‌خواهد.

«مرگ به محض تولد، آغاز می‌شود»

ــ پزشکان دو دستخط دارند. یکی ناخوانا برای نوشتن نسخه؛ و دیگر خوانا برای نوشتن حق ویزیت و سایر هزینه‌ها.

زندگی شاد، غیرممکن است؛ بهترین کار، این است که انسان بتواند زندگی قهرمانانه داشته باشد.

غیرانسانی این است که اجازه بدهم ارزشهای من با نظرات افراد بی‌اهمیت و کم‌عقل، همچون چوب‌پنبه‌ای سبک در آب، بالا و پایین برود.

هرچه دلبستگیهای انسان بیشتر باشد، زندگی برای او سخت‌تر و رنجی که برای جدا شدن از آن دلبستگیها می‌برد، بسیار شدیدتر می‌شود.

هرگاه از منظر جوانی به زندگی نگریسته شود، آینده‌ای طولانی و پایان‌ناپذیر است؛ ولی اگر از منظر سالخوردگی نگریسته شود، گذشته‌ای بسیار کوتاه می‌شود.

دارایی درونی انسان، هرچه بیشتر باشد، از سایر افراد، کمتر می‌خواهد.

«هرکس، عاشق آنچه می‌شود که خود فاقد آن است. »

گل پاسخ داد: ابله! گمان می‌کنی شکوفا شدن من، برای دیده شدن است؟ من برای خود می‌شکفم، و نه برای سایر افراد. شکوفایی، مرا خوشحال می‌کند. منشاء شادی من، در وجود و در شکوفایی خودم است!

سقراط آشکارا می‌گوید: «اگر می‌خواهی خوب زندگی کردن را بیاموزی، باید خوب مردن را یاد بگیری»

ــ پزشکان دو دستخط دارند. یکی ناخوانا برای نوشتن نسخه؛ و دیگر خوانا برای نوشتن حق ویزیت و سایر هزینه‌ها.

بدون هیجان حرف بزنید. برانگیخته نباشید. جدا از سایرین بمانید. تصور کنید در شهری حضور یافته‌اید که تنها ساعت سالم آن را در اختیار دارید. این انگاره، کمک زیادی به شما می‌کند. بی‌اعتنایی موجب کسب احترام است.

هر بار تصمیم گرفتم به کسی نزدیک بشوم، از خودم دور شدم.

روزی یکی از مدعوین ناهار، پرسشی را مطرح کرد و شوپنهاور، به سادگی پاسخ داد: ــ نمی‌دانم. مرد جوان پرسش‌کننده، گفت: ــ عجیب است! فکر می‌کردم فرزانه‌ای بزرگ مثل شما، باید در مورد هر موضوعی بداند! آرتور پاسخ داد: ــ نه. دانش محدود است، ولی حماقت، هیچ حد و مرزی ندارد!

باید اطمینان یابی که مبادا قضاوتهای ذهنی، قضاوتهای عینی را از گستره دید تو پنهان سازند.

پم عبارتی را از کتاب نیچه، به نام چنین گفت زرتشت، بیشتر از همه دوست داشت: «باید در درون انسان، آشوبی پدید آید، تا ستاره‌ای رقصان از او زاییده شود! »

هیچ گل سرخی، بدونِ خار نیست، ولی خار بدون گل، فراوان است.

نیچه تفاوت انسان و گاو را در این می‌دانست که گاو می‌داند چگونه باید فارغ از هراس، در زمان مقدس حال، بدون احساس سنگینی بارهای زمان گذشته و بی‌خبر از وحشتهای زمان آینده زندگی کند، در حالی که انسان بیچاره، چنان اسیر زمان گذشته و آینده است که تنها می‌تواند لحظاتی کوتاه در زمان حال پرسه بزند.

«هرکس می‌خواهد همه چیز بشود، نمی‌تواند هیچ چیز باشد. »

هیچ گل سرخی، بدونِ خار نیست، ولی خار بدون گل، فراوان است.

بهتر است انسان درد زودگذر را تحمل کند، ولی در همه زندگی، بی‌دست و پا به نظر نیاید...

گل پاسخ داد: ابله! گمان می‌کنی شکوفا شدن من، برای دیده شدن است؟ من برای خود می‌شکفم، و نه برای سایر افراد. شکوفایی، مرا خوشحال می‌کند. منشاء شادی من، در وجود و در شکوفایی خودم است!