بریده‌هایی از کتاب بندهای رنگی

این‌که هر وقت شب می‌شه و توی تاریکی می‌مونم، اگه نترسم و یه‌کم صبر کنم حتما صبح می‌شه... این‌که عمر پروانه‌ها چقدر کوتاهه ولی با همهٔ وجودشون از زندگی لذت می‌برن و هر چقدر بتونن پرواز می‌کنن... یا این‌که دریا و کوه و رودخونه همون‌قدر که زیبا هستن می‌تونن خطرناک و بی‌رحم باشن، مثل خیلی آدم‌هایی که دور و برمون هستن، ظاهر فریبنده‌ای دارن ولی نباید زیاد بهشون نزدیک شد... توی روستاها از مردم یاد گرفتم که می‌شه بدون توقع مهربون بود و می‌تونی ببخشی بی‌اونکه منتظر جبران باشی... این‌رو هم یاد گرفتم که هر چی دنیات بزرگ‌تر باشه، راحت‌تر از علائقت می‌گذری، کمتر کینه به دل می‌گیری و دست‌هات جای این‌که مشت باشه باز می‌شه و نفست بهتر بالا می‌آد.

می‌گن مرگ برای بازمانده‌هاست... اونی که می‌ره دیگه رفته... شاید یه جای بهتر... اونایی که می‌مونن... شاید دنیا براشون جهنم می‌شه...

خیلی از مردها به خاطر ضعف‌های خودشون به زنشون خیانت می‌کنن، نه به خاطر ضعف همسرشون.

اگه کسی بهت بی‌حرمتی کرد و تو کوتاه اومدی، بازم کارشو تکرار می‌کنه، پس این ما هستیم که رفتار دیگران با خودمونو شکل می‌دیم.

دریا و کوه و رودخونه همون‌قدر که زیبا هستن می‌تونن خطرناک و بی‌رحم باشن، مثل خیلی آدم‌هایی که دور و برمون هستن، ظاهر فریبنده‌ای دارن ولی نباید زیاد بهشون نزدیک شد...

رؤیاشو که می‌شه داشت... وقتی به واقعیت فکر می‌کنی همه چیز خیلی پیچیده‌ست...

هومن مثل برادرم می‌مونه!... همون سن و سال و شرایط رو داره و گاهی خیلی مثل آرین رفتار می‌کنه. بهداد با احتیاط زمزمه کرد: ــ اما برادرت نیست!... یه چیز رو از من داشته باش، از یه زن و مرد غریبه نه دوستی ساده درمی‌آد، نه خواهر و برادری.

زمان بهترین چیز برای محک زدن آدم‌ها و احساسات اون‌ها و خودمونه... این‌که نباید عجله کرد...

رفتن یه چیزه و پشت سر گذاشتن یه چیز دیگه... بالاخره این سختی‌ها تموم می‌شه.

این‌رو هم یاد گرفتم که هر چی دنیات بزرگ‌تر باشه، راحت‌تر از علائقت می‌گذری، کمتر کینه به دل می‌گیری

خیلی از مردها به خاطر ضعف‌های خودشون به زنشون خیانت می‌کنن، نه به خاطر ضعف همسرشون.

مشکلات من مثل دردی مزمن مدت‌ها است از درون می‌خوردم، ولی این یکی تاب و توانم را می‌برد

عشق یک طرفه شاید بی‌نتیجه باشه ولی اکثر مواقع برای همیشه تو دل آدم می‌مونه... مثل یه حسرت تلخ و شیرین... مگر این‌که واقعی نباشه، یا با یه عشق پرشورتر جایگزین بشه...

"به وقتش" هرگز از راه نخواهد رسید. مادرش همیشه منتظر اتفاق خاصی بود. این‌که معجزه‌ای رخ دهد و زندگی‌اش را این رو آن رو کند. روزش با گله‌گزاری شب می‌شد و شبش با خواب‌های آشفته، صبح!

ــ صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش‌بینی نمی‌کرد و خاصیت عشق این است...

شاید یه جورایی خودشو کمتر از تو می‌بینه... یه جور عدم اعتماد به نفس مقابل تو داره که همیشه سرکوبت کرده. اینو از من داشته باش، خیلی از مردها به خاطر ضعف‌های خودشون به زنشون خیانت می‌کنن، نه به خاطر ضعف همسرشون.

. مادرش همیشه منتظر اتفاق خاصی بود. این‌که معجزه‌ای رخ دهد و زندگی‌اش را این رو آن رو کند.

با کمی همت و استفاده از جملات تلقینی زیبا به رؤیاهای خود جامه عمل بپوشانید! این است هنر لذت بردن از زندگی!

"چرا عمر خوشبختی‌ها همیشه کوتاه است؟! چرا هر بار که حس می‌کنی دری تازه رو به دنیایی پر از رنگ و نور باز شده ناگهان همه چیز با طوفان تاریکی و سیاهی بر هم می‌ریزد؟! فکر می‌کردم زندگی من هم به راهی جدید و خیال‌انگیز راه باز کرده، که دیگر هر غم و غصه‌ای در هیجان حضور او گم و گور می‌شود. انگار ابرها طور دیگری سفید بودند و گل‌ها عطر دیگری دارند. رنگ‌ها پر جان‌تر و دنیا زیباتر شده بود.