بریده‌هایی از کتاب نقش انسان در هستی

تصور هدف در باره خداوندی که این ویژگی‌ها را دارد و بی‌نیاز و نامحدود است غلط است، چون هدف برای کسی قابل تصور است که در پی چیزی باشد که ندارد و به او نیاز دارد و آن هدف بیرون از او باشد.

کسی که می‌تواند بیافریند و می‌تواند نیافریند، در هر صورت مسؤول است و باید رجحان‌ها را در نظر بگیرد.

هدف هر موجودی را می‌توان بر اساس تقدیر و ترکیب آن شناسایی کرد؛ وقتی گفته می‌شود هدف از ساخت فلان ماشین چیست ابتدا پرسش می‌شود از چه اجزاء و با چه ترکیبی ساخته شده است؟ نوع ترکیب آن نشان دهنده هدف از آن است که باری یا سواری یا برای مسابقه ساخته شده است. و همچنین سایر اشیاء. بنابر این هدف از خلقت انسان را نیز ترکیب او مشخص می‌کند. و هر کس درکی از ترکیب انسان و هر موجود دیگری داشته باشد هدف از خلقت انسان و آن موجود را نیز می‌شناسد.

«قُوَّةً فِی دِینٍ وَ حَزْماً فِی لِینٍ وَ إِیمَاناً فِی یقِینٍ وَ حِرْصاً فِی عِلْمٍ وَ عِلْماً فِی حِلْمٍ وَ قَصْداً فِی غِنی وَ خُشُوعاً فِی عِبَادَةٍ وَ تَجَمُّلا فِی فَاقَةٍ وَ صَبْراً فِی شِدَّةٍ وَ طَلَباً فِی حَلاَلٍ وَ نَشَاطاً فِی هُدًی وَ تَحَرُّجاً عَنْ طَمَعٍ