بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می‌کنید

در زندگی لحظاتی وجود دارد که حتی با چشمان بسته می‌توانید با شخصی که می‌خواهید، ارتباط برقرار کنید

در لحظاتی خاص، زمانی که مرگ نزدیک است، حجاب بین این دنیا و دنیای بعد از میان می‌رود. بهشت و زمین یکی می‌شوند. و زمانی که این اتفاق بیفتد، ممکن است در یک لحظه روح‌های خاصی را که قبلاً از میان ما رفته‌اند، ببینیم. آن‌ها را می‌بینید که منتظر رسیدن شما هستند و آن‌ها نیز به شما که به طرف‌شان می‌روید، نگاه می‌کنند.

در عشق هیچ انتقامی وجود نداره. آدم نمی‌تونه عشق رو مثل یه پاره‌سنگ دور بندازه. حتی آدم برای این‌که مشکلاتش رو حل کنه نمی‌تونه عشق بسازه. یا عاشق بشه. عشقِ زورزورکی مثل گُلی می‌مونه که از ساقه بچینی و انتظار داشته باشی رشد کنه.

اون لحظه‌ای که آدم دیگه همه‌چی رو درست متوجه می‌شه، زمانِ درستی نباشه. شاید به‌موقع نباشه.

همهٔ آدما با پشیمونی‌هاشون کور می‌شن آنی. بعد نمی‌فهمن چه کسی رو دارن تنبیه می‌کنن، خودشون یا دیگران رو.

ـ این قلبیه که ما باهاش دنیا اومدیم، آنی. کوچیک و خالی چون هیچ حادثه‌ای نداشته. آن را به آنی داد. بعد چهار سیم دیگر را برداشت و این‌بار قلبی بزرگ‌تر و کامل‌تر با خطوط بسیاری که از داخل آن رد شده بود درست کرد. ـ این اون قلبیه که باهاش مُردیم. بعد از آدم‌هایی که دوستشون داشتیم، بعد از همهٔ شکست‌هامون. ولی ببین چقدر بزرگ‌تره؟ می‌بینی؟ آنی گفت: ـ ولی شکسته. ـ درسته. ـ این همون چیزیه که خرابش می‌کنه. پائولو قلب را به سینهٔ آنی گذاشت و گفت: ـ نه این همون چیزیه که می‌سازدش.

هیچ داستانی به‌تنهایی اتفاق نمی‌افتد. اتفاقات زندگی ما طوری مانند تار و پود به هم تنیده شده که هرگز متوجه آن نمی‌شویم.

حتماً اصطلاح «بهشت روی زمین» را شنیده‌اید. یعنی چیزی بسیار عالی. مثل آرزوی خوشبختی برای یک تازه عروس و داماد. اما «بهشت روی زمین» معنی دیگری هم دارد، چیزی که آنی در آن لحظه احساس می‌کرد. وقتی که ادی، پیرمردی از پارک روبی‌پیِر از میان جمعیت براش دست تکان می‌داد. در لحظاتی خاص، زمانی که مرگ نزدیک است، حجاب بین این دنیا و دنیای بعد از میان می‌رود. بهشت و زمین یکی می‌شوند. و زمانی که این اتفاق بیفتد، ممکن است در یک لحظه روح‌های خاصی را که قبلاً از میان ما رفته‌اند، ببینیم. آن‌ها را می‌بینید که منتظر رسیدن شما هستند و آن‌ها نیز به شما که به طرف‌شان می‌روید، نگاه می‌کنند.

حتی در بزرگ‌ترین بحران‌ها، قدری ایمان می‌تواند نجات‌بخش باشد.

ـ آنی بگو ببینم آیا دنیا با تولد تو شروع شده؟ ـ البته که نه. ـ درسته. نه با تولد تو و نه با تولد من. اما ماها وقتی روی زمین هستیم همه‌چیز رو با همون تاریخ تولدمون قیاس می‌کنیم، حتی اونو روی سنگ قبرمون هم می‌نویسیم. فراموش می‌کنیم که تاریخ و زمانِ زندگی ما به تاریخ و زمانِ دیگران وصله. همه از یک جا اومدیم و به همون‌جا هم برمی‌گردیم. این‌طوریه که اتصال جهان معنا پیدا می‌کنه.

درس آخر. آنی منو بشناسی یا نه، ما بخشی از همدیگه هستیم.

می‌دونستی سگ‌ها قبل از این‌که اشک انسان دربیاد می‌فهمن؟ حتی زودتر از این‌که خنده‌هاشون رو بفهمن متوجه اشک‌هاشون می‌شن. وقتی آدمای اطراف سگ غمگین باشن، سگ می‌فهمه و غمگین می‌شه. سگ‌ها این‌طوری خلق شدن. بهش می‌گن همدردی. ـ انسان‌ها هم این حس رو دارن اما خیلی چیزای دیگه مثل گذشته، خودخواهی و فکر این‌که اول باید مشکل خودشون حل شه، این حس رو کمرنگ می‌کنه. ولی سگا از این مشکلات ندارن.

تا حالا فکر کردی چقدر موجود زنده روی زمین هست؟ مردم، حیوانات، پرنده‌ها، ماهی‌ها و درختا. به این که فکر کنی تعجب می‌کنی چرا یه عده احساس تنهایی می‌کنن. انسان‌ها هنوز هم این حس رو دارن. واقعاً خجالت داره.

همه از تنهایی می‌ترسیم آنی، اما تنهایی اصلاً وجود نداره. به هیچ شکلی. تنهایی فقط سایه‌ایه که روی ما می‌افته و مثل سایه‌ها که وقتی نور باشه دیگه نیستن، تنهایی هم وقتی حقیقت دیده بشه از بین می‌ره. ـ حقیقت چیه؟ ـ همون پایان تنهاییه. وقتیه که کسی به تو نیاز داره. و دنیا پر از نیازه.

عشق وقتی اصلاً انتظار آن را نداری سراغت می‌آید. و درعین‌حال وقتی سراغت می‌آید که بیشترین نیاز را به آن داری. عشق وقتی می‌آید که کاملاً آمادگی پذیرش آن را داری و نمی‌توانی منکرش شوی. این‌ها همه حقیقت عشق است

آدم اگه واقعاً عاشق کسی باشه بالاخره یه روز پیداش می‌کنه.