بریده‌هایی از کتاب خلق شادی با هنر ژاپنی

تراژدی زمانی اتفاق می‌افتد که شما کل زندگی‌تان را بدون چیزی که برای‌تان شادی‌آور باشد، ادامه دهید

قانون سفت‌وسختی وجود ندارد، بنابراین امتحان کنید ببینید چه روشِ نگهداری‌ای برای شما شادی‌آور است. چون فقط همین موضوع اهمیت دارد: فقط حس شادی شما. ببینید چه روشی برای شما جواب می‌دهد، انگار دارید با وسایل و خانه‌تان صحبت می‌کنید. تأثیری که از این گفت‌وگو می‌گیرید، روش درست را به شما می‌گوید. حال که نحوهٔ انتخابِ چیزهای شادی‌آور را یاد گرفته‌اید، به حس درون‌تان باور داشته باشید. معیارِ شادی هرگز دروغ نمی‌گوید.

اگر مطمئنید چیزی برای شما هیجان به ارمغان می‌آورد، آن‌را نگه دارید، مهم نیست دیگران چه می‌گویند. حتی اگر خوب نباشد، مهم نیست چقدر مهم باشد، وقتی با احترام و مراقبت از آن استفاده می‌کنید، آن‌را به چیزی باارزش تبدیل می‌کنید.

مرتب‌کردن کنشی است که شما را در مقابل خودتان قرار می‌دهد؛ تمیزکردن کنشی است که شما را در مقابل طبیعت قرار می‌دهد.

با تمیزکردن می‌توانیم ذهن‌مان را خالی کنیم، درحالی‌که دست‌مان هم دارد حرکت می‌کند، ولی مرتب‌کردن به فکر نیاز دارد: دربارهٔ این‌که چه‌چیزی را دور بیندازیم، چه‌چیزی را نگه داریم و کجا نگه داریم. می‌توان گفت مرتب‌کردن ذهن را منظم می‌کند، ولی تمیزکردن ذهن را پاک‌سازی می‌کند.

کسانی که در مرتب‌کردن بد نیستند، این کار را به‌روشِ خودشان انجام می‌دهند و بدون مشکلی می‌توانند ادامه دهند. ازآن‌جایی‌که سخت تلاش می‌کنند، به‌نظر می‌رسد اگر تلاش‌شان را مؤثرتر نکنند، وقت‌شان تلف شده است. اگرچه مکان‌هایی را برای نگهداریِ وسایل‌شان مشخص کرده‌اند، هنوز چیزهای زیادی دارند که شادی‌آور نیستند و روش‌های نگهداری‌شان پیچیده است؛ زیرا وسایلی از یک نوع در سرتاسرِ خانه پخش‌اند. در تدریسم اصول را به‌شان یاد می‌دهم.

«بسیار مهم است خانه‌تان را با چیزهایی که دوست دارید زیبا کنید و نه این‌که این‌قدر آن را خالی کنید که دیگر چیزی شادی‌آوربرای‌تان نداشته باشد.»

فقط وقتی همه‌چیز را طبقه‌بندی کردید می‌توانید درک درستی از تعداد اشیا داشته باشید و دسته بندی‌های مناسب را تعریف کنید.

اطراف‌مان چیزهایی نگه داریم که شادی‌آور باشند و آن‌ها را سرشار از ابراز عشق کنیم، می‌توانیم خانه‌مان را به فضایی پر از صنایع دستیِ ارزشمند و به یک موزهٔ هنری شخصی تبدیل کنیم.

‫نکتهٔ مهم در ایجاد نظم تصمیم‌گیری دربارهٔ چیزهایی که باید دور بیندازیم نیست، بلکه تصمیم‌گیری در این خصوص است که چه‌چیزی را می‌خواهید در زندگی‌تان نگه دارید.

یکی از ویژگی‌های افرادی که به‌نظر می‌رسد هیچ‌وقت از مرتب‌کردن رهایی پیدا نمی‌کنند، این است که سعی می‌کنند هرچیزی را نگه دارند، بدون این‌که از چیزی خلاص شوند. وقتی چیزها را سر جای‌شان می‌گذارید، خانه به‌ظاهر مرتب به‌نظر می‌رسد، اما اگر مکان‌های نگهداری پر از وسایلِ غیرضرروی باشد، مرتب‌کردنِ آن‌ها غیرممکن می‌شود و این کار حتماً منجر می‌شود به بازگشت به حالت بی‌نظمی.

آیا تابه‌حال در هنگام مرتب‌کردن به عکس‌های قدیمی برخورد کرده‌اید که بعداً متوجه شوید ساعت‌ها به تماشای عکس‌ها گذرانده‌اید؟ این اشتباهی بزرگ و معمول است و اهمیتِ مرتب‌کردن براساس ترتیب را نشان می‌دهد. مرتب‌کردن براساس ترتیب به شما کمک می‌کند تواناییِ خود را در تشخیص آن‌چه شادی‌آور است، بهتر کنید. لباس‌ها برای تمرینِ این مهارت بسیار خوب‌اند، درحالی‌که عکس و دیگر وسایل احساسی نمونه‌ای از چیزهایی‌اند که تا وقتی در انجام این کار خوب شوید، نباید به آن‌ها دست بزنید.