بریده‌هایی از کتاب گستره؛ عمق یا وسعت؟

افرادی که خیلی‌زود به ورزشی تخصصی روی می‌آورند بلافاصله پس از اتمام دورهٔ دانشگاه به درآمد مالی می‌رسند، اما متخصصان دیرهنگام به‌سراغ پیداکردن کاری می‌روند که با مهارت‌ها و شخصیت‌شان تناسب بیشتری دارد. من با تعداد زیادی از مطالعات مواجه شدم که نشان می‌داد مخترعان عرصهٔ فناوری، با کسب تجربه در حوزه‌های متفاوت، در مقایسه با همتایانی که به‌صورت عمقی روی یک حوزه کار می‌کنند، چگونه تأثیرگذاری خلاقانهٔ خود را افزایش می‌دهند؛ درواقع آنان با قربانی‌کردن مقدار اندکی از عمق، از مزیت افزایش وسعت در حرفهٔ خود بهره می‌برند.

نظام آموزشی مدرسه‌ها به‌شکل مأیوس‌کننده‌ای همهٔ دانش‌آموزان را با یک چشم می‌بیند و به‌قول لازلو، «برای تولید جمعیت متوسط معمولی خلق شده است».

عنوان فرعی مقالهٔ شوارتز این بود: «چگونه به مردم آموزش ندهیم که قوانین را کشف کنند.» و پاسخ این بود: با درنظر گرفتن پاداش برای موفقیت‌های کوچک تکرارپذیر در طیف باریکی از پاسخ‌ها.

یکی از دانشمندان مشهور بین‌المللی که در بخش‌های پایانی این کتاب با او آشنا خواهید شد به من گفت که افزایش تخصصی‌سازی «مجموعه‌ای از گودال‌های موازی» ایجاد کرده است که برای رسیدن به نوآوری تلاش می‌کنند؛ همه مشغول حفر گودال‌هایی عمیق‌تر در محدودهٔ خود هستند و حتی اگر پاسخ مشکل‌شان در یکی از آن گودال‌ها وجود داشته باشد، به‌ندرت سرشان را بالا می‌آورند که به گودال‌های اطراف نگاهی بیندازند. این دانشمند در تلاش است آموزش محققان آینده را از حالت تخصصی خارج کند. او امیدوار است این شیوه سرانجام به آموزش در تمامی حوزه‌ها گسترش یابد. با اینکه او برای کسب تخصص بیشتر تحت‌فشار قرار گرفته است، اما از توسعهٔ حوزهٔ زندگی خود سود فراوانی می‌برد و اکنون که میدان دید خود را وسیع‌تر کرده است تلاش می‌کند با طراحی برنامه‌ای آموزشی این بخت را به دیگران بدهد که از مسیر تایگر منحرف شوند. او به من گفت: «شاید این مهم‌ترین کاری باشد که من در تمامی زندگی‌ام انجام خواهم داد.»

جملهٔ «هرگز تسلیم نشو، هرگز، هرگز، هرگز، هرگز» از وینستون چرچیل نقل‌قول بسیار مشهوری است، اما بخش پایانی آن، یعنی «مگر در کاری که برخلاف شرافت و عقل سلیم باشد»، همیشه از قلم می‌افتد.

مارک زاکربرگ سخن مشهوری دارد که بر طبق آن «افراد جوان باهوش‌تر هستند»؛ بااین‌حال احتمال موفقیت بنیان‌گذار پنجاه‌سالهٔ شرکتی فناوری برای راه‌اندازی شرکتی قدرتمند تقریباً دوبرابر فردی سی‌ساله است و فرد سی‌ساله نیز، در مقایسه با فردی بیست‌ساله، بخت بیشتری دارد. محققان دانشگاه‌های ام‌آی‌تی و نورث‌وسترن و ادارهٔ آمار ایالات‌متحده شرکت‌های جدید حوزهٔ فناوری را مطالعه کرده و نشان داده‌اند که میانگین سنی بنیان‌گذاران استارتاپ‌هایی که سریع‌ترین رشد را داشته‌اند در زمان راه‌اندازی شرکت ۴۵ سال بوده است. زاکربرگ زمانی این سخن را گفت که تنها بیست‌ودو سال سن داشت و به‌نفع او بود که چنین پیامی را منتشر کند؛ همان‌طور که به‌نفع اداره‌کنندگان لیگ‌های ورزشی جوانان است که ادعا کنند برای رسیدن به موفقیت اختصاص‌دادن تمامی مدت سال به انجام‌دادن فعالیتی خاص ضروری است. آنان هرگز به شواهدی که خلاف این ادعا را ثابت می‌کند توجهی نمی‌کنند،

آنان من را به‌سوی مجموعه‌ای عظیم و غالباً نادیده‌گرفته‌شده‌ای از مطالعات هدایت کردند که نشان می‌داد برای کسب دانش پایدار بهتر است مطالعه به‌آهستگی انجام شود، حتی اگر در آزمون‌های پیشرفت سریع عملکرد ضعیفی را به دنبال داشته باشد؛ به‌این معنی که مؤثرترین نوع یادگیری که ناکارآمد به نظر می‌رسد ظاهراً همان عقب‌افتادن است.

پافشاری بر امنیت کامل مختص افرادی است که از شهامت لازم برای زندگی در دنیای واقعی برخوردار نیستند.

در جهانی بدسرشت، با چالش‌هایی مبهم و قوانین مستحکم اندک، داشتن گستره‌ای از تجربه‌ها می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد.

همان‌طور که رابین هوگارت می‌گوید، بخش اعظم زندگی به «تنیس مریخی» شبیه است؛ می‌توانید بازیکنان را ببینید که با توپ و راکت در زمین بازی ایستاده‌اند، اما هیچ‌کس قوانین را تعریف نکرده است. وظیفهٔ شماست که قوانین را استخراج کنید، آن‌هم درحالی‌که بدون هیچ اطلاعی تغییر می‌کنند.

بهتر است به‌جای تلاش‌کردن برای یک هدف، پیشاپیش برای موقعیتی نویدبخش تلاش کنیم؛ درواقع موفق‌ترین افراد چنین روشی را انتخاب می‌کنند.

خودتان را نه با افراد جوان‌تری که به شما شباهتی ندارند، بلکه با دیروزتان مقایسه کنید. سرعت پیش‌روی هر شخص متفاوت است؛ بنابراین به هیچ‌کس اجازه ندهید احساس عقب افتادن را به شما منتقل کند.

بهتر است به‌جای پرسیدن این سؤال که آیا کسی سرسخت است یا خیر بپرسیم او چه‌وقت سرسخت است؟ اگاس می‌گوید: «اگر شخصی را در موقعیتی متناسب با خودش قرار دهیم، او احتمالاً به‌سختی کار خواهد کرد و از نگاه بیرون انسانی سخت‌کوش به نظر می‌رسد.»

تحمل کردن اشتباه‌های بزرگ می‌تواند بهترین فرصت‌های یادگیری را فراهم کند.

بیشتر کارهایی که من در یک دههٔ گذشته انجام داده‌ام وقتی دانش‌آموز دبیرستان بودم اصلا وجود نداشتند... در چنین دنیایی داشتن برنامه‌های مشخص ایدهٔ خوبی نیست.

«اگر به شما بگویند "این ایده بسیار منطقی و خوب است. آن را دنبال کن." احتمال اینکه شما نخستین شخصی باشید که از عهدهٔ آن برمی‌آید چقدر است؟ دقیقاً صفر.»

موانعی که یادگیری را در کوتاه‌مدت چالش‌برانگیزتر، کندتر و مأیوس‌کننده‌تر و در بلندمدت بهتر می‌کنند.

ما فقط از طریق زندگی‌کردن می‌آموزیم که چه کسی هستیم، نه پیش از آن.

او برای دانشجویان معمایی منطقی را مطرح کرد؛ به این صورت که آنان باید با ضربه‌زدن به کلیدهایی لامپ‌ها را به‌صورت متوالی روشن و خاموش می‌کردند. آنان اجازه داشتند بارها این کار را تکرار کنند. این معما به هفتاد روش متفاوت حل‌شدنی بود و برای هر موفقیت نیز مبلغ کمی به‌عنوان جایزه در نظر گرفته شده بود. هیچ قانون خاصی برای انجام‌دادن این بازی ارائه نشده بود؛ بنابراین دانشجویان باید به‌روش سعی و خطا عمل می‌کردند. اگر دانشجویی پاسخی را می‌یافت بارها آن را تکرار می‌کرد تا پول بیشتری بگیرد، حتی اگر نمی‌دانست که چرا روش استفاده‌شده‌اش جواب داده است. در مرحلهٔ بعد دانشجویان جدیدی اضافه شدند و این بار از همهٔ آنان خواسته شد قانون کلی همهٔ پاسخ‌ها را کشف کنند. به‌شکلی باورناپذیر، همهٔ دانشجویانی که به‌تازگی وارد شده بودند قانون هر هفتاد پاسخ را کشف کردند، درحالی که فقط یکی از دانشجویانی که برای دریافت یک پاسخ جایزه گرفته بود توانست این کار را بکند. عنوان فرعی مقالهٔ شوارتز این بود: «چگونه به مردم آموزش ندهیم که قوانین را کشف کنند.»

بر طبق یافته‌های مطالعه‌ای جدید، احتمال مرگ بیماران قلبی در حین برگزاری همایش‌های ملی قلب‌شناسی که هزاران متخصص قلب از محل کار خود دور هستند پایین‌تر می‌آید.

تحمل کردن اشتباه‌های بزرگ می‌تواند بهترین فرصت‌های یادگیری را فراهم کند

کسی که اکنون هستید، درست مانند تمامی کسانی که در گذشته بوده‌اید، سریعاً تغییر می‌کند. ممکن است این غیرمنتظره‌ترین نتیجه باشد، اما مستندترین نتیجه هم هست.

«وقتی جوانی سخنش را با جمله‌ای شبیه به "خب، درواقع من در جایگاهی نیستم که بگویم..." آغاز می‌کند، پس می‌تواند با خیال آسوده حرفش را بزند.»

وقتی می‌دیدم توپی در کار است، بسیار علاقه‌مند می‌شدم که بازی کنم

همه‌چیز در جهان به‌روشی مشابه تسخیر می‌شود

براساس مطالعات انجام‌شده روی سی ویولون‌نواز، که به ابداع این قانون انجامید، تمرین آگاهانه زمانی رخ می‌دهد که یادگیرندگان صراحتاً با بهترین روش آموزش داده شوند، بر کار هر یک، به‌طور جداگانه، یک مربی نظارت کند، اطلاعات و بازخوردهای مربوط به نتایج عملکرد آنان فوراً در اختیارشان قرار بگیرد و وظایف مشابه یا یکسان را مکرراً اجرا کنند.

بنابراین تنها با باریک‌ترکردن دامنهٔ تمرکز می‌توان پاسخ نیازهای جهان به‌هم‌پیوسته‌ای را داد که در هر حوزه به کتابخانه‌ای روبه‌رشد از دانش بشری مجهز است.

مطالعه‌ای نشان می‌داد افرادی که خیلی‌زود به ورزشی تخصصی روی می‌آورند بلافاصله پس از اتمام دورهٔ دانشگاه به درآمد مالی می‌رسند، اما متخصصان دیرهنگام به‌سراغ پیداکردن کاری می‌روند که با مهارت‌ها و شخصیت‌شان تناسب بیشتری دارد. من با تعداد زیادی از مطالعات مواجه شدم که نشان می‌داد مخترعان عرصهٔ فناوری، با کسب تجربه در حوزه‌های متفاوت، در مقایسه با همتایانی که به‌صورت عمقی روی یک حوزه کار می‌کنند، چگونه تأثیرگذاری خلاقانهٔ خود را افزایش می‌دهند؛ درواقع آنان با قربانی‌کردن مقدار اندکی از عمق، از مزیت افزایش وسعت در حرفهٔ خود بهره می‌برند. مطالعه‌ای روی خلاقان عرصه‌های هنری یافته‌های تقریباً مشابهی را نشان می‌داد.

تلاش برای تولید پاسخ بدون استفاده از کمک دیگران، حتی اگر به پاسخی نادرست ختم شود، یادگیری‌های بعدی را تسهیل می‌کند.

اگاس می‌گوید: «افراد شایسته‌ای که ما آن‌ها را مطالعه کردیم هدف‌های بلندمدت دارند، اما تنها پس از گذراندن دوره‌ای اکتشافی این هدف را تعریف می‌کنند. مشخصاً دریافت مدرک دکتری پزشکی یا حقوق هیچ ایرادی ندارد، اما اقدام به انجام‌دادن چنین کاری پیش از دانستن اینکه آیا با شما تناسب دارد یا خیر، درواقع، بسیار پر ریسک‌تر است و نباید مسیر ثابتی برای خود در نظر بگیرید. وقتی افراد در نیمه‌راهِ گرفتن مدرک پزشکی قرار دارند چیزهای بسیاری دربارهٔ خود می‌آموزند.»