کتاب یار پنهان

عشق واقعی تنها زمانی شروع می‌شود که یک فرد درصدد شناسایی انسان واقعی دیگری برآید و توجه و عشق به او را تجربه کند.

زمانی که چنین آشفتگی‌های انیمایی در مرد رشد می‌کند و برای مقابله با آن هیچ‌گونه قانونی وجود ندارد، ممکن است مذهب بکوشد برای زندگی عشقی انسان مقرراتی تدوین کند، ولی روان‌شناسی نمی‌تواند چنین کاری انجام دهد، زیرا مسائل مربوط به غرایز شهوانی، تنها راه‌حل‌های شخصی می‌طلبد. هر مرد باید خودش راه خود را از میان هزارتوی روابط، احساسات، آزروها و پیچیدگی‌هایی که فشار تصاویر انیمای مضاعف، همیشه به همراه دارد، بیابد. بعضی مردان برای تحقق احساسات خود و درک زنان، نیازمند تجربیات واقعی‌اند. این امر به‌خصوص در مورد مردانی صدق می‌کند که تجربهٔ کافی در زمینهٔ مسائل زنانه مثل عشق و رابطه نداشته‌اند؛ این افراد «تجربهٔ زندگی» در این حوزه را ندارند.

بسیاری افراد ترجیح می‌دهند به جای قدم‌گذاردن در مسیری که به شناسایی خودِ واقعی‌شان ختم می‌شود، به زندگی بی‌معنای خود ادامه دهند

ین در مفهوم اولیهٔ خود یعنی «آسمان ابری». زمین، تاریکی، باران، پذیرنده، یال شمالی کوه و کرانهٔ جنوبی رودخانه نماد «ین» است.

«یان به معنای ’پرچم‌های برافراشته در خورشید‘، به معنی چیز درخشان یا ’روشن‘ است.» بهشت، آسمان، نور، خلاقیت، یال جنوبی کره (محل طلوع خورشید) و کرانهٔ شمالی رودخانه (که آفتاب‌گیر است) نماد «یان» است.

به‌هرحال، این سؤال باقی می‌ماند که چگونه باید با هوس‌های خارج از حیطهٔ ازدواج، که ممکن است الهام گرفته از فرافکنی‌هایی باشد که به آن اشاره شد، برخورد کنیم؟ بدیهی است که جلب‌شدن به سوی چنان هوس‌هایی، بدون توجه هوشیارانه به معانی درونی‌شان، می‌تواند مخرب باد. ولی به موازات آن، اگر هوشیاری بیش از حد سبب گردد که هوس‌های القاءشدهٔ انیما و انیموس، پس زده شود، می‌تواند مایهٔ تأسف باشد، زیرا چنین هوس‌هایی دارای بار روانی مهم و فراوانی‌اند. به علت سرشت پیش‌بینی‌کنندهٔ هوس‌ها، اغلب بهتر است به جای دورکردن آنها، برای درکشان تلاش کنیم، زیرا هیچ چیز اشتباهی، در داشتن چنین هوس‌هایی وجود ندارد. هوس‌ها بنا به دلایل خودشان به‌سادگی و بدون دعوت، در ذهن ما رسوخ می‌کنند؛ برخوردی که ما با هوس‌هایمان می‌کنیم یک مسئلهٔ اخلاقی است. اگر افکار عاشقانهٔ ما، توسط انیما و انیموس به سوی افراد دیگری کشیده می‌شود، این برای ما، پیام‌های زیادی را در بر دارد. هنگام بروز چنین امری، شاید اولین چیزی که باید مورد بررسی قرار گیرد، کیفیت ایجاد رابطه است

ایرن دکاستیلو، آنجا که از نیموس با عنوان «مشعل‌دار» یاد می‌کند، تصویر مفیدتری از انیموس مثبت ارائه می‌دهد. وی می‌گوید: این انیموس است که نورافشانی می‌کند، به زن قدرت تمرکز می‌دهد و این امکان را برایش فراهم می‌کند که برون‌نگر باشد، و دنیای آگاهی را به روی او می‌گشاید. برای واضح‌دیدن و شناخت قطعی چیزی، فرد نیازمند کمک خودِ انیموس است تا بتواند به‌سرعت آن را درک کند و بگوید «این حقیقت من است. این جایگاه من است.» من شخصاً مایلم به انیموس مثبتِ خود به عنوان یک مشعل‌دار بیندیشم؛ با تجسم مردی که برای روشن‌کردن راه من، مشعل را بالا نگه داشته، پرتو آن را به گوشه‌های تاریک می‌افشاند و غبار دنیای نیمه‌پنهان و رمزآلودی را که من به عنوان زن، در آن آرام گرفته‌ام، می‌شکافد. در دنیای سایه‌ها و حقایق هستیِ زن، انیموس حوضچه‌ای از نور می‌سازد، طوری که چشمان زن را خیره می‌گرداند، و تا نگاه می‌کند می‌گوید «آه، بله، منظورم همین است.» یا «آه، نه، واقعیت من ابداً این نیست.» به کمک این مشعل است که زن یاد می‌گیرد به عقاید خود شکل دهد.

مردان با جنبهٔ مذکر خود شناخته می‌شوند، و جنبهٔ زنانهٔ خویش را به زنان فرافکنی می‌کنند، و زنان هم با علائم زنانگی معرفی می‌شوند. و جنبهٔ مردانهٔ خویش را به مردان فرافکنی می‌کنند. این تصاویر روانی فرافکنی‌شده، یاران پنهان در روابط فیمابین هر زن و مردی هستند و بر روابطشان به‌شدت تأثیر می‌گذارند، زیرا در هر فرافکنی، فرد پذیرندهٔ تصاویر فرافکنده‌شده، بیش از حد ارزشمند یا بی‌ارزش می‌شود. در هر دو مورد، واقعیت انسانیِ فرد پذیرندهٔ فرافکنی، تحت‌الشعاع این تصاویرِ فرافکنده، قرار می‌گیرد.

هنگامی که از یک ظرفیت یا امکانات ناخودآگاه غافلیم و هیچ رابطه‌ای با آن نداریم، احتمالاً به دام آن می‌افتیم، ولی هنگامی که با آن رابطه برقرار می‌کنیم، این امکانات به مدد ما می‌آید. آگاهی یا هوشیاری از محتوای ناخودآگاه، مطمئن‌ترین راه ایجاد رابطه است.