بریده‌هایی از کتاب سایه‌ی شوم

در بین بهاییان هر کس که مسئولیت بیش‌تری داشته باشد اگر کثیف‌ترین افراد روی زمین هم باشد، برای همه قابل احترام و ارزش است؛ اما اگر کسی پاک‌ترین و بی‌آزارترین فرد باشد، ولی در جلسات کم‌تر شرکت کند و یا مسئولیت‌هایی را که تشکیلات به او می‌سپارد نپذیرد و یا به‌خاطر سیر کردن شکم خانواده‌اش به‌اجبار بیش‌تر به فکر امرار معاش باشد هیچ ارزش و احترامی نخواهد داشت. ازاین‌رو همه، خصوصاً جوانان و نوجوانان سعی می‌کنند سخنان بیش‌تری از بیانات باب و بَها و عبدالبَها و شوقی افندی را که مؤسسان این فرقه هستند حفظ کنند و یا بیش‌تر در جلسات و کلاس‌ها شرکت کنند تا از اهمیت و ارزش بالاتری برخوردار باشند.

اسراییل چرا فلسطین را آزاد نمی‌کنه؟ چرا اصلاً آن‌جا را اشغال کرده؟ بابا گفت: آخر فلسطینی‌ها حکومت‌داری نمی‌دانند، یعنی از برقراری یک حکومت مستقل عاجزند. _ چرا؟ _ چون مسلمان‌اند. _ مگر حکومت کشور ما اسلامی نیست؟ _ برای همین برقرار نمی‌ماند و به‌زودی از هم می‌پاشد.

کسی به نام بَها را پیامبر خدا و خدای ما کرده‌اند و تمام احکام از اسراییل می‌آید. پیامبری که در طول یک قرن همهٔ احکام و تعالیمش به‌دست پسر و نوه و نتیجه‌اش کاملاً تغییر کند و دست آخر هم یک مرکزی به اسم بیت‌العدل دستوردهنده و صادرکنندهٔ احکام شود، پیامبر نیست. خود بَها چهار زن داشته و گرفتن چهار زن را جایز دانسته، اما عبدالبَها که خودش چهار زن داشته، فقط با گرفتن یک زن موافقت کرده و حکم پدر را لغو کرده! برای خودش هر چه حلال بوده برای پیروانش حرام کرده! بعد از عبدالبَها هم شوقی هر حکمی را که دوست داشته تغییر داده و بسیاری را لغو کرده است! حالا هم اعضای بیت‌العدل که نُه نفر هستند برای ما حکم صادر می‌کنند.

در بهاییت هرگونه تعصبی ممنوع است؛ تعصب ملی، تعصب دینی، تعصب وطنی. خانوادهٔ من برخلاف این اعتقاد متعصب و باغیرت بودند، اما خیلی از خانم‌ها بودند که لباس‌های نازکی می‌پوشیدند و منظرهٔ بسیار کریه و زشتی به‌وجود می‌آوردند. رؤسای تشکیلات چیزی به آن‌ها نم‌ی‌گفتند و آزادی مطلق داده بودند. کسی هم حق اعتراض نداشت. البته در بین بهاییان اعتراض کردن به‌طور کلی ممنوع است؛ حتی اعتراض پدر و مادر به فرزندان. این یعنی لغو حکم امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در اسلام.

بهاییان خارج کشور وقتی صدمین سالگرد فوت عبدالبَها را گرامی داشتند، جشنی به پا کردند که در باور ما ایرانی‌ها نمی‌گنجید. از هر قوم و قبیله‌ای در این جشن شرکت کرده بودند و ما فیلم این جشن را که ترجمه شده بود دیدیم. هر طایفه‌ای از دنیا با لباس‌های مخصوص خود می‌آمدند، می‌خواندند و می‌رقصیدند و می‌رفتند. زن و مرد در کنار هم به ساز و آواز و رقص و عیش و نوش مشغول بودند و این نوع مجلس برای سالگرد فوت پیامبر یک دین، از عجیب‌ترین اتفاقات این قرن است که بهاییان نام آن را فرهنگ و تمدن جدید می‌نامیدند!

در بهاییت هرگونه تعصبی ممنوع است؛ تعصب ملی، تعصب دینی، تعصب وطنی. خانوادهٔ من برخلاف این اعتقاد متعصب و باغیرت بودند، اما خیلی از خانم‌ها بودند که لباس‌های نازکی می‌پوشیدند و منظرهٔ بسیار کریه و زشتی به‌وجود می‌آوردند. رؤسای تشکیلات چیزی به آن‌ها نم‌ی‌گفتند و آزادی مطلق داده بودند. کسی هم حق اعتراض نداشت. البته در بین بهاییان اعتراض کردن به‌طور کلی ممنوع است؛ حتی اعتراض پدر و مادر به فرزندان. این یعنی لغو حکم امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در اسلام.

در بهاییت هرگونه تعصبی ممنوع است؛ تعصب ملی، تعصب دینی، تعصب وطنی. خانوادهٔ من برخلاف این اعتقاد متعصب و باغیرت بودند، اما خیلی از خانم‌ها بودند که لباس‌های نازکی می‌پوشیدند و منظرهٔ بسیار کریه و زشتی به‌وجود می‌آوردند. رؤسای تشکیلات چیزی به آن‌ها نم‌ی‌گفتند و آزادی مطلق داده بودند. کسی هم حق اعتراض نداشت. البته در بین بهاییان اعتراض کردن به‌طور کلی ممنوع است؛ حتی اعتراض پدر و مادر به فرزندان. این یعنی لغو حکم امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در اسلام.

چرا ظهور و ثبوت باب، فقط نُه‌سال طول کشید و به‌سرعت از بین رفت؟ مگر خود بهاییان نمی‌گویند که هر ظهوری که دروغ باشد دوام ندارد؟ گفتم: او مبشر ظهور حضرت بهاءالله بوده و دلیلی نداشت که نبوتش زیاد طول بکشد.

که اصلاً باب مبشر بهاءالله نبوده، بلکه خودش ادعای مهدویت و پیامبری کرد و گفت: دوهزار سال دیگر «من یظهرالله» ظهور می‌کند. بَها وقتی دید اگر پیروان باب این نکته را بدانند به او شک می‌کنند، بنابراین تمام کتاب‌ها و نوشته‌های باب را به دریا ریخت و گفت: مردم هنوز قادر به درک این کتاب‌ها و دستوات الهی نیستند. اما نوشته‌های باب دیگر در دست مردم افتاده بود و هنوز هم باقی است. اگر می‌خواهی حقیقت را درک کنی، بیان عربی و بیان فارسی و دیگر کتاب‌های باب را پیدا کن و بخوان. مطمئن باش از بهاییت خارج می‌شوی. گذشته از این‌که متوجه بطلان بهاییت می‌شوی، بلکه خواهی فهمید که خود باب هم دست‌نشانده‌ای بوده که فریب استعمار را خورده. او آن‌قدر هذیان‌گو بود که اگر آثار او به دست هر بهایی برسد خواهد گفت اگر بشارت‌دهندهٔ بَها این است پس خود بَها هم کذب محض است.

تو اصلاً تا به‌حال از خودت پرسیده‌ای چرا ظهور و ثبوت باب، فقط نُه‌سال طول کشید و به‌سرعت از بین رفت؟ مگر خود بهاییان نمی‌گویند که هر ظهوری که دروغ باشد دوام ندارد؟

شهید شعله‌ای خاموش نشدنی است. شهید شعری شنیدنی است، شهید شاهدی جاوید است، شهید خاطره‌ای به یاد ماندنی است، شهید فریادی رساست، شهید رسیدن به خداست.

از بهنام پرسیدم چرا تا به‌حال ازدواج نکردی؟ گفت: هیچ وقت ازدواج نمی‌کنم، چون در این صورت باید دور دختران زیبایی مثل تو را برای همیشه خط بکشم.

پیامبری که در طول یک قرن همهٔ احکام و تعالیمش به‌دست پسر و نوه و نتیجه‌اش کاملاً تغییر کند و دست آخر هم یک مرکزی به اسم بیت‌العدل دستوردهنده و صادرکنندهٔ احکام شود، پیامبر نیست. خود بَها چهار زن داشته و گرفتن چهار زن را جایز دانسته، اما عبدالبَها که خودش چهار زن داشته، فقط با گرفتن یک زن موافقت کرده و حکم پدر را لغو کرده! برای خودش هر چه حلال بوده برای پیروانش حرام کرده! بعد از عبدالبَها هم شوقی هر حکمی را که دوست داشته تغییر داده و بسیاری را لغو کرده است! حالا هم اعضای بیت‌العدل که نُه نفر هستند برای ما حکم صادر می‌کنند.

یکی از دستورات تبلیغ در بهاییت این بود که مردم را به تحقیق و تفحص تشویق کنید و به آن‌ها بگویید ذهنتان را از هرچه تاکنون آموخته‌اید پاک کنید تا آمادهٔ شنیدن حقیقت باشد. این حکم «تحرّیِ‌حقیقت» نام داشت، اما گویا تحرّیِ‌حقیقت را فقط برای دیگران توصیه می‌کردند و اگر فردی از بهاییان قصد تحرّیِ‌حقیقت می‌کرد، به شدیدترین وجه او را بازخواست و تنبیه می‌کردند.

بعد، از رادیو شنیدم که امام بیمار است. پدرم گفت: دیگر خمینی رفتنی است. پیش‌بینی‌های جمال مبارک تحقق می‌یابد. گفتم: مگر با فوت او چه اتفاقی می‌افتد؟ پدر گفت: برای این‌که نمی‌توانند جانشین مناسبی برایش پیدا کنند و همه تشنهٔ قدرت‌اند. اوضاع به‌هم می‌خورد و رژیم ساقط می‌شود و ما در ایران آزاد می‌شویم و به رسمیت شناخته می‌شویم. این‌ها حرف‌های پدرم نبود. حرف‌های سران تشکیلاتی بود که همیشه به ما می‌گفتند در سیاست دخالت نکنید!

بهاییت یک فرقهٔ سیاسی است که از فرقه‌های دیگر آموزه‌هایی را گرفته و مثل فرقه‌ای از اهل تصوف، رنگ خدا را کم‌رنگ کرده است. بهاییان معتقدند بها و عبدالبها وسیلهٔ ارتباطی انسان با خدا هستند و دلیلی ندارد که افراد مستقیماً با خدا ارتباط بگیرند.

به یاد حرف مادرم افتادم که گفت: نماز جماعت یعنی تظاهر به نماز. با خودم گفتم: پس دعاهای دسته‌جمعی ما هم یعنی تظاهر به دعا؟!

البته یکی از دعاهای دسته‌جمعی، دعای حضرت امام صادق (ع) است که می‌فرماید: اللهم یا سبوح یا قدوس، ربنا و رب الملائکه و الروح. این دعا را باید نُه‌بار به صوت و موسیقی خاصی همگی باهم می‌خواندیم. این دعا و بیش‌تر دعاهای دسته‌جمعی ما که بر دل می‌نشست از ائمهٔ اطهار بود، اما بَها و عبدالبَها آن‌ها را به نام خود ثبت کرده بودند و ما این را نمی‌دانستیم.

آخرین آذوقه‌هایم نیز سوخت. ای تمام پوچی‌ها، ای نفس‌های آلوده، ای همهٔ تفریح‌های ناسالم، ای هرزه‌ها، دل من سخت شکست و افسوس که هنوز بیگانه‌پرستم. ای بی‌دردهای بالغ مغرور، من درد می‌کشم، به‌اندازهٔ قطره قطرهٔ باران اشک می‌ریزم و سینه‌ام معبد مهربان غم‌ها شده است. کاش می‌دانستید این‌جا هرزگی معمولی است، عاشقی یک بازی است، معصومیت مرده است و معصیت پا گرفته است.

این مسائل به ما هم مربوط نمی‌شود و ما دستور نداریم در این مسائل دخالت کنیم. جنگی میان دو گروه جدا از ماست. دلیلی ندارد خودتان را به دردسر بیندازید. توصیه می‌کنم کوچک‌ترین مداخله‌ای در این‌باره نکنی. در این صورت خارج از دستورات الهی عمل کرده‌ای.

گفت: راضی به رضای خدا هستیم، مهدی مال این دنیا نبود؛ کمر مرا شکست، ولی خوشا به سعادتش. و درحالی‌که به عکس مهدی نگاه می‌کرد با بغض گفت: او زنده است، نگاهش کنید، او به ما نگاه می‌کند، این ماییم که او را نمی‌بینیم

شرکت در ضیافت برای همهٔ بهاییان اجباری بود. همهٔ مراسم بهاییان اجباری بود و اگر کسی شرکت نمی‌کرد این را به‌حساب بی‌ایمانی او می‌گذاشتند و کسی که در بین بهاییان به بی‌ایمانی معروف شود هر تهمت و افترایی به او می‌چسبد و به‌حدی او را محاکمه می‌کنند که توان مقاومت از دست داده و حاضر می‌شود جلسات را شرکت کند، به شرطی که از هجوم سؤالات تشکیلات نجات یابد.

در وسط دیوار، عکس عبدالبَها پسر بَها آویخته بود که همگی ما هنگام عبادت در مقابل این عکس و رو به قبلهٔ بهاییان که در اسراییل است به نماز می‌ایستادیم و سجده می‌کردیم. البته او را خدا نمی‌دانستیم، ولی جدا از خدا هم نمی‌دانستیم. بهاییت یک فرقهٔ سیاسی است که از فرقه‌های دیگر آموزه‌هایی را گرفته و مثل فرقه‌ای از اهل تصوف، رنگ خدا را کم‌رنگ کرده است. بهاییان معتقدند بها و عبدالبها وسیلهٔ ارتباطی انسان با خدا هستند و دلیلی ندارد که افراد مستقیماً با خدا ارتباط بگیرند. با این سیاست کم‌کم بها و عبدالبها جای خدا را برای بهاییان گرفتند و از این رو ما بها را به‌اندازهٔ خدا و گاهی بیش‌تر می‌پرستیدیم.

در اسلام حکم تقیّه وجود دارد و در مواقع خیلی ضروری انسان می‌تواند تقیّه کند و عقیدهٔ قلبی‌اش را کتمان کند. با خود گفتم از این حکم استفاده می‌کنم. عقیدهٔ قلبی‌ام را کتمان می‌کنم.

ما معتقدیم امام زمان ظهور کرده و بَها همان امام زمان موعود است. او گفت: اما امام زمان باید پسر امام حسن عسکری (ع) باشد. گفتم: نه چرا باید پسر ایشان باشد؟ گفت: همهٔ روایات بر این قول‌اند، باید پسر امام حسن عسکری (ع) باشد که در آن زمان به علت جوّ نامناسب به خواست خدا غایب شده تا در زمان مناسب ظهور کند. گفتم: نه این حرف‌ها دروغ است. هیچ‌کس نمی‌تواند غیب شود و پیامبران و امامان اگر به امام زمان اشاره کرده‌اند منظورشان بَها بوده.

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت

وقتی آقای منصوری برای تسلیت و ادای احترام به منزل یکی از بهاییان می‌رود تا در تشییع جنازهٔ یکی از افراد بهایی شرکت کند، هیچ‌کس پاسخ سلام او را نمی‌دهد و آن‌قدر به او بی‌محلی می‌کنند تا برمی‌خیزد و از آن‌جا خارج می‌شود. با خودم گفتم: این حرکت از کسانی است که خود را منادی صلح و دوستی می‌دانند و ادعای انسانیتشان به آسمان سر می‌زند. کسانی که یکی از احکام دوازده‌گانه‌شان این است که دین باید سبب الفت و محبت باشد، حال چگونه همین دین انسان‌ها را به خاطر عقایدشان به‌جان هم می‌اندازد و فرزند را از پدر و مادر و خانواده‌اش می‌گیرد و همسران را با سنگدلی تمام از یکدیگر جدا می‌کند؟

اللهم یا سبوح یا قدوس، ربنا و رب الملائکه و الروح

ا بی‌حوصلگی برخاستم و مشغول گردگیری خانه شدم. قبل از انقلاب جلسات و مراسم خاص بهاییان در اماکنی به نام حظیرةالقدس برگزار می‌شد، اما بعد از انقلاب همهٔ آن اماکن بسته شد و دیگر مراسم را در خانه‌ها برگزار می‌کردند.

درواقع اسلام را نمی‌شود در اعمال مسلمانان جستجو کرد