بریده‌هایی از کتاب محدودیت صفر، آیین بخشش

کمی به عقب تکیه دهید و به شخصی فکر کنید که با او مشکل دارید، شاید از او اجتناب می‌کنید یا حتی با او بحث می‌کنید. به درون خود عمیقاً نظر کنید و از قوی‌ترین احساس درون‌تان آگاه شوید. یک مشاهده‌گر باشید. این احساس را تا آنجا که می‌توانید با دقت توصیف کرده و مشاهده کنید. آن را در یک کلمه بگنجانید (مثلاً ترس، غصه، خشم و...). یک نفس عمیق بکشید و بگویید «این شخص هم درست مثل من... (احساس را نام ببرید) را تجربه کرده است. این شخص هم... (نام احساس) را درست مثل من تجربه می‌کند و من آن را با او حس می‌کنم. متأسفم. لطفاً من را ببخش. دوستت دارم. ممنونم.» لطفاً این تمرین را تکرار کنید و به دقت توضیحات مربوط به چهار جمله را یک‌بار دیگر بخوانید. سپاسگزارم. ‌‌

«هیچ بیماری غیرقابل درمانی وجود ندارد، بلکه تنها افراد غیرقابل درمان وجود دارند.»

خواندنِ کتاب خوب، به منزلهٔ همنشینی با مردم شریف است دکارت

تمرین هواُپونوپونو لطفاً صبح و شب جلوی آینه بایستید و ده بار جملات زیر را با تأکید تکرار کنید: متأسفم. لطفاً من را ببخش. دوستت دارم... (اسم کوچک‌تان). ممنونم.

من بخشی از این جهان هستم، وقتی خودم را تغییر می‌دهم جهان نیز تغییر می‌کند.

لازم است هشیار شویم که ما خودمان بزرگ‌ترین موانع خود در زندگی‌مان هستیم! می‌گوییم که اعتماد داریم اما در واقع نداریم. می‌گوییم مشکلات‌مان را به خداوند می‌سپاریم اما هنوز به آن‌ها چسبیده‌ایم. وقتی نمی‌توانیم از فکر کردن به آن‌ها دست برداریم و غمگین و نگران می‌شویم، به خداوند نشان می‌دهیم که ما می‌خواهیم همه‌چیز را خود به‌تنهایی حل کنیم، چون به او ایمان نداریم. با این روش، جواب دعاهایمان را دریافت نمی‌کنیم چون ما «انتظاراتی» داریم. ما معتقدیم که می‌دانیم چه چیزی برای ما مناسب و عالی است، و وقتی از خداوند چیزی می‌خواهیم، تقریباً این کار را به شیوه‌ای دستوری انجام می‌دهیم. به او می‌گوییم چه می‌خواهیم و چگونه، چه‌رنگی، و در چه زمانی آن را می‌خواهیم.

پیش از این‌که خورشید غروب کند ببخش. ضرب‌المثل هاواییایی ‌‌

دکتر لِن می‌گوید «هرگاه می‌خواهید در زندگی‌تان چیزی را بهبود دهید، تنها باید نگاه و توجه خود را به یک جا معطوف کنید، و آن درون خودتان است؛ و هنگامی که به درون خود می‌نگرید، با عشق بنگرید».

اگر با دیگران با حس همدردی محض، بدون سرزنش یا تشویق برخورد کنید، آن‌ها برخورد تدافعی نخواهند داشت

تجربه چیزی نیست که برای شما اتفاق می‌افتد. تجربه همان‌چیزی است که از آن‌چه برایتان اتفاق می‌افتد به دست می‌آورید. آلدوس هوکسلی

انسان ضعیف نمی‌تواند ببخشد، بخشش خصیصهٔ انسان قوی است. مهاتما گاندی

ما انسان‌ها نماد کاری که یک‌بار انجام می‌دهیم نیستیم؛ بلکه نمایندهٔ کاری هستیم که بارها تکرار می‌کنیم. ما عادات‌مان هستیم

خواندنِ کتاب خوب، به منزلهٔ همنشینی با مردم شریف است دکارت

انسان ضعیف نمی‌تواند ببخشد، بخشش خصیصهٔ انسان قوی است. مهاتما گاندی

آلوها تنها یک آموزهٔ اخلاقی دارد: هرگز آسیب نزنید، همیشه یاری کنید

هواُ به معنای «ساختن» و پونو به معنای «درست» یا «راست» است. بنابراین پونوپونو به معنای «به طرز درستی راست» و بنابراین هواُپونوپونو به مفهوم «به‌درستی چیزی را به حالت راست یا صحیح درآوردن» می‌باشد. این‌که «چیزی را به طرز درستی به حالت صحیح خود بازگردانیم»

آیین بخشش هواُپونوپونو، عشق ورزیدن در عمل است. شما خود و دیگران را به‌خاطر هر نوع خسارتی که رسانده‌اید یا به‌خاطر این‌که هنگام نیاز نتوانسته‌اید کمک کنید، می‌بخشید. «درست کردن چیزها به درستی» یک فرایند سادهٔ چهارمرحله‌ای است که به شما کمک می‌کند یاد بگیرید خود را بی‌قیدوشرط ببخشید، عشق بورزید و همچنین اوضاع را بهتر کنید

افکار مخرّب در مورد رخدادهای گذشته نه جهان را بهتر می‌کند و نه زندگی‌هایی که روی آن جریان دارد

انسان ضعیف نمی‌تواند ببخشد، بخشش خصیصهٔ انسان قوی است.

استرس مداوم، ناشکیبایی و خُلق بیمار جسم را افسرده و سلول‌ها را بیمار می‌کند. پیری زودرس، فقدان انگیزه و افسردگی پیامدهای معمول آن هستند.

همه‌چیز واقعیت (رئال) است. دو هجای «ری» و «اِل» ریشه در زبان مصری باستان دارد. «ری» نشان‌دهندهٔ «خداوند» و «اِل» به معنای «نافذ، موجود» می‌باشد.

لطفاً من را ببخش لطفاً من را به‌خاطر این‌که خودم یا نیاکانم، هشیارانه یا ناهشیارانه تو را آزرده‌ایم، ببخش. لطفاً من را به‌خاطر این‌که در تناقض با قوانین الهی عشق و هماهنگی عمل کرده‌ام، ببخش. لطفاً من را به‌خاطر این‌که تو (یا موقعیت) را قضاوت کرده‌ام و در گذشته هویت روحانی و ارتباط‌مان را نادیده گرفته‌ام، ببخش.

دوستت دارم تو و خودم را دوست دارم. معنویت را در تو می‌بینم و به آن احترام می‌گذارم. موقعیت را درست همان‌طور که هست دوست دارم و می‌پذیرم. مشکلی که برای من رخ داده تا چشمانم را باز کند دوست دارم. من تو و خودم را بی‌قیدوشرط با همهٔ نواقص و ضعف‌هایمان دوست دارم.

وقتی احساساتی که ما را با رخدادها پیوند می‌دهند تغییر می‌دهیم، خاطرات‌مان را نیز تغییر می‌دهیم؛ و وقتی خاطرات‌مان را تغییر می‌دهیم، دیدگاه‌مان را در مورد حال و آینده تغییر می‌دهیم.

همه‌چیز تنها از یک منبع می‌آید که می‌داند ما دقیقاً به چه نیاز داریم، و آن را چگونه و کی نیاز داریم.

اگر ما خودمان را موجوداتی روحانی بدانیم، برابری همهٔ موجودات زنده را تشخیص می‌دهیم

هر مشکلی یک چالش است و یک تمرین یادگیری پیش روی ما قرار می‌دهد. ما از طریق هر چالشی رشد می‌کنیم،

درست همان‌طور که یک قطره از آب اقیانوس همهٔ مشخصه‌های شیمیایی و اجزای اقیانوس را در خود دارد، ما نیز در هشیاری خالص خود همهٔ صفت‌های خداوند را، هر چند در مقیاس کوچک داریم. ما در کیفیت مانند خداییم، اما در کمیت متفاوتیم

«هیچ بیماری غیرقابل درمانی وجود ندارد، بلکه تنها افراد غیرقابل درمان وجود دارند.»

ما چگونه می‌توانیم از پس توهم بی‌قدرتی و سکوت فداکارانه کاری کنیم؛ این دیدگاه که می‌گوید «در هر حال هیچ کاری از دست من برنمی‌آید!». من بخشی از این جهان هستم، وقتی خودم را تغییر می‌دهم جهان نیز تغییر می‌کند.