بریده‌هایی از کتاب خودکامگی

دنباله‌روی آسان است. متفاوت کار کردن و متفاوت حرف زدن، می‌تواند حس ناخوشایندی به‌وجود بیاورد. ولی بدون آن دل‌نگرانی، هیچ آزادی‌ای وجود ندارد.

ما ذهن‌هایی را که با انتشار چیزهای نادرست و اشتباه به آن‌ها لطمه می‌زنیم، نمی‌بینیم. ولی این به آن معنی نیست که زیان نمی‌رسانیم.

«وقتی نظامیان آلمانی به کشور حمله کردند و همسایگان غیریهودی به خانه‌های یهودیان یورش بردند، یهودیان اتریشی شروع کردند به خودکشی.»

عوام‌فریب‌ها از آزادی بیان برای تثبیت خود در مقام حاکمانی مستبد سوءاستفاده می‌کنند.

در سال ۱۹۴۱، وقتی آلمان به اتحاد شوروی حمله کرد، افراد اس اس آغازگر طراحی روش‌های کشتار جمعیِ سازمان‌یافته شدند، بدون اینکه دستوری در این زمینه در کار باشد. آن‌ها حدس می‌زدند که مافوق‌هایشان چه می‌خواهند و ثابت کردند که چه کارهایی امکان‌پذیر است و این فراتر از آن چیزی بود که هیتلر فکر می‌کرد.

آنچه متفکر سیاسی بزرگ، هانا آرنت، از توتالیتاریسم یا اقتدارگرایی مد نظر دارد، یک دولت با قدرت مطلق نیست، بلکه محوشدگی تفاوت میان زندگی خصوصی و زندگی عمومی است.

بعضی از متن‌های سیاسی و تاریخی که از برهان‌های به‌کار رفته در اینجا اطلاعاتی به دست می‌دهند عبارتند از: سیاست و زبان انگلیسی اثر جورج اورول (۱۹۴۶)؛ زبان و رایش سوم اثر ویکتور کلمپرر (۱۹۴۷)؛ منشأهای توتالیتاریسم اثر هانا آرنت (۱۹۵۱)؛ طغیان اثر آلبر کامو (۱۹۵۱)؛ ذهن اسیر اثر چسلاو میلوش (۱۹۵۳)؛ «قدرت بی‌قدرت‌ها» اثر واتسلاو هاول (۱۹۷۸)؛ چگونه می‌توان یک محافظه‌کار- لیبرال- سوسیالیست بود اثر لشک کولاکوفسکی (۱۹۷۸)؛ فواید بدبختی اثر تیموتی گارتن اَش (۱۹۸۹)؛ بار مسئولیت اثر تونی جات (۱۹۹۸)؛ آدم‌های معمولی اثر کریستوفر براونینگ (۱۹۹۲)؛ و هیچ‌چیز راست نیست و هر چیزی ممکن است اثر پیتر پومرانتسف (۲۰۱۴).

آمریکایی‌های امروز عاقل‌تر از اروپایی‌هایی نیستند که شاهد تسلیم دموکراسی در برابر فاشیسم، نازیسم یا کمونیسم بودند.

در سیاست ازل‌گرا، فریب گذشته‌ای اسطوره‌ای‌شده را خوردن، مانع از آن می‌شود که دربارهٔ آینده‌ای ممکن بیندیشیم.

تا آنجا که می‌توانید شجاع باشید اگر هیچ‌یک از ما آمادگی مردن در راه آزادی را نداشته باشیم، آن وقت همهٔ ما تحت حکومت خودکامه خواهیم مُرد.