بریده‌هایی از کتاب خودکامگی

دنباله‌روی آسان است. متفاوت کار کردن و متفاوت حرف زدن، می‌تواند حس ناخوشایندی به‌وجود بیاورد. ولی بدون آن دل‌نگرانی، هیچ آزادی‌ای وجود ندارد.

ما ذهن‌هایی را که با انتشار چیزهای نادرست و اشتباه به آن‌ها لطمه می‌زنیم، نمی‌بینیم. ولی این به آن معنی نیست که زیان نمی‌رسانیم.

عوام‌فریب‌ها از آزادی بیان برای تثبیت خود در مقام حاکمانی مستبد سوءاستفاده می‌کنند.

بعضی از متن‌های سیاسی و تاریخی که از برهان‌های به‌کار رفته در اینجا اطلاعاتی به دست می‌دهند عبارتند از: سیاست و زبان انگلیسی اثر جورج اورول (۱۹۴۶)؛ زبان و رایش سوم اثر ویکتور کلمپرر (۱۹۴۷)؛ منشأهای توتالیتاریسم اثر هانا آرنت (۱۹۵۱)؛ طغیان اثر آلبر کامو (۱۹۵۱)؛ ذهن اسیر اثر چسلاو میلوش (۱۹۵۳)؛ «قدرت بی‌قدرت‌ها» اثر واتسلاو هاول (۱۹۷۸)؛ چگونه می‌توان یک محافظه‌کار- لیبرال- سوسیالیست بود اثر لشک کولاکوفسکی (۱۹۷۸)؛ فواید بدبختی اثر تیموتی گارتن اَش (۱۹۸۹)؛ بار مسئولیت اثر تونی جات (۱۹۹۸)؛ آدم‌های معمولی اثر کریستوفر براونینگ (۱۹۹۲)؛ و هیچ‌چیز راست نیست و هر چیزی ممکن است اثر پیتر پومرانتسف (۲۰۱۴).

آنچه متفکر سیاسی بزرگ، هانا آرنت، از توتالیتاریسم یا اقتدارگرایی مد نظر دارد، یک دولت با قدرت مطلق نیست، بلکه محوشدگی تفاوت میان زندگی خصوصی و زندگی عمومی است.

در سیاست فریب خوردگی توجیهی ندارد لشک کولا کوفسکی

ارسطو هشدار می‌داد بی‌عدالتی موجب بی‌ثباتی می‌شود، درحالی‌که افلاطون معتقد بود عوام‌فریب‌ها از آزادی بیان برای تثبیت خود در مقام حاکمانی مستبد سوءاستفاده می‌کنند.

آن‌ها منظورشان از خودکامگی، غصب قدرت توسط فرد یا گروهی واحد، یا زیر پا گذاشتن قانون به نفع خود توسط حاکمان بود.

فاشیسم و کمونیسم، هر دو پاسخی بودند به جهانی‌سازی؛ به نابرابری‌های واقعی و ملموسی که جهانی‌سازی پدید آورد و درماندگی آشکار دموکراسی‌ها در پرداختن به آن‌ها.

وقت بیشتری برای مقاله‌های بلند بگذارید. با آبونه شدن نسخهٔ چاپی، به نشریات تحقیقاتی کمک مالی کنید. متوجه باشید که بخشی از آن چیزهایی که در اینترنت هست برای این است که به شما آسیب بزند.

درحالی‌که هر کسی می‌تواند مقاله و مطلبی را در اینترنت از نو ارسال کند، تحقیق و نگارشْ کار سختی است که در گرو زمان و پول است.

چه خاطره‌ها مربوط به ایتالیای فاشیست در دههٔ ۱۹۲۰، آلمان نازی دههٔ ۱۹۳۰، اتحاد شوروی طی تصفیهٔ بزرگ ۳۸-۱۹۳۷ باشد، یا مربوط به تصفیه‌ها در اروپای شرقی کمونیست در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، مردمی که در ترس از سرکوب زندگی می‌کردند، به یاد می‌آورند که چگونه همسایه‌هایشان آن‌ها را تهدید می‌کردند. یک لبخند، یک دست دادن، یا چند کلمه سلام و احوال‌پرسی ــ حرکات پیش‌پافتاده در موقعیتی عادی ــ اهمیت بزرگی پیدا می‌کند.

آرنت فکر می‌کرد که عطش ما به امور پنهان، به‌شکل خطرناکی سیاسی است. اقتدارگرایی، تفاوت بین خصوصی و عمومی را زایل می‌کند، نه صرفاً برای اینکه افراد را دربند کند، بلکه کل جامعه را از سیاستِ طبیعی دور کند و به‌طرف نظریه‌های توطئه سوق دهد.

خودکامگی مدرن، مدیریت ترس و ترور است. وقتی حمله‌ای تروریستی رُخ می‌دهد، به یاد داشته باشید که اقتدارگراها از چنین رویدادهایی به‌منظور تثبیت قدرت خود بهره‌برداری می‌کنند؛ فاجعه‌ای ناگهانی که مستلزم پایان کنترل‌ها و توازن‌ها، انحلال حزب‌های مخالف، تعلیق آزادی بیان و حق محاکمهٔ عادلانه و امثال این‌هاست.

تا آنجا که می‌توانید شجاع باشید اگر هیچ‌یک از ما آمادگی مردن در راه آزادی را نداشته باشیم، آن وقت همهٔ ما تحت حکومت خودکامه خواهیم مُرد.

در سیاست ازل‌گرا، فریب گذشته‌ای اسطوره‌ای‌شده را خوردن، مانع از آن می‌شود که دربارهٔ آینده‌ای ممکن بیندیشیم.