بریده‌هایی از کتاب امام جواد (ع)

هرچه برایت پیش می‌آید، خیر بدان و نیکویی بخوان! زیرا هرچه در سرنوشت تو باشد، به تو می‌رسد و همهٔ خوبیها و نیکیها، از سوی کردگار داناست

عموجان! هنگامهٔ دشواری در پیش روی ماست! زمانی که در پیشگاه خداوند قرار بگیری و پروردگار از تو بپرسد: «چرا چیزی را که نمی‌دانستی، گفتی و بدون آگاهی، فتوا دادی، با آن‌که در میان امت، داناتر از تو هم کسی بود؟» چه پاسخی خواهی داشت؟!

هر بنده‌ای تنها بدانگاه حقیقت ایمان خویشتن را کامل می‌کند که دین خود را بر شهوتها و خواسته‌های درونی اش برتری دهد و تنها زمانی به دره‌های هلاکت درمی‌غلتد که هوای نفس و شهوت خویش را بر دین خود ترجیح دهد. مرگ آدمی بر اثر گناهکاری، بسی بیشتر از مرگ او بر اثر فرا رسیدن اجل است و زندگی انسان با نیکی و نیکوکاری، افزونتر از زندگی اش با عمر طبیعی اوست

ما و شما امانتهای خداوندگاریم. همان خدایی که امانتهایش تباهی نمی‌پذیرد.

ای فرماندار سیستان! این را بدان که قدرت و حکومت، امانتی است که خداوند در اختیار تو قرار داده است تا خدمتگزار بندگانش باشی. پس با این توانایی، باید به یاریِ برادران دینی خود بشتابی. تنها چیزی که برایت بر جای می‌ماند، کمکها و نیکویی‌هایی است که در این مقام به برادران و هم‌کیشان خویش روا می‌داری. آگاه باش که پروردگار بلندمرتبه در روز رستاخیز، تو را برای انجام هر کاری که کرده‌ای بازخواست می‌کند و کوچکترین کارها، پیش خدای یکتا پنهان نخواهد بود. محمدبن‌علی‌الجواد

دانشِ دودمان پیامبر و اهل‌بیت او، به سن‌وسال آنان وابسته نیست و دانش همهٔ آنان برگرفته از سرچشمهٔ وحی است. مگر علی‌بن‌ابی‌طالب (ع)، به‌هنگامی‌که پیامبر خدا (ص)، وی را به اسلام فراخواند و او با رغبت کامل آن را پذیرفت، بیش از ده سال سن داشت؟!