بریده‌هایی از کتاب خرپژوهی

ای توانگر تو که سیری هین مخند بر کجّی آن فقیر دردمند

مقبلی چون دست بر خارم نهاد خار من صدگونه گلزارم نهاد هر که را باید چنین خاری خرد هر بُنِ خاری به دیناری خرد

ای بسا سرمست نار و نار جُو خویشتن را نور مطلق داند او