بریده‌هایی از کتاب نقطه‌های روشن

داستان، دریچه‌ای آینه‌وار است که از طریق آن، انسان به خود می‌نگرد تا خویشتن خویش را بازیابد، درعین‌حال که دریچه می‌تواند گشاده شود تا آن‌سوتر نیز دیدنی شود. در این حالت، داستان، حکم فانوسی را دارد که از پسِ دریچهٔ گشوده، تیرگی را پس می‌زند.