بریده‌هایی از کتاب از صفر به یک

تقسیم جهان به کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه این معنی را در دل خود دارد که دنیای «توسعه‌یافته» به هرآنچه باید دست می‌یافته، دست یافته است و حال نوبت کشورهای فقیرتر است که خودشان را به این قافله برسانند.

اولین گام برای تفکر صحیح، شک کردن به دانسته‌هایمان دربارهٔ گذشته است.

در سازمان‌های بسیار ناکارآمد، برای پیشرفت شغلی تظاهر به سرانجام رساندن کار نسبت به انجام واقعی آن، راهبرد بهتری است (اگر چنین رویه‌ای در شرکت‌تان حاکم است بهتر است همین حالا استعفا دهید).

نامتعارف‌ترین کار، شنا کردن برخلاف جهت رودخانه نیست بلکه عقل‌مان را دست دیگران ندادن است.

در دانشکده، دانشجویان نمونه با وسواس تمام آینده خود را با مجموعه‌ای از مهارت‌های به‌دردنخور و عجیب‌وغریب تضمین می‌کنند. همهٔ دانشگاه‌ها به‌دنبال «افراد برتر» هستند و کاتالوگ‌های درسی ۱۰۰ صفحه‌ای که براساس حروف الفبا تهیه شده‌اند به شما اطمینان می‌دهند که «مادامی که هر کاری را به نحو احسن انجام می‌دهید، مهم نیست چه کاری انجام می‌دهید». این کذب محض است. خیلی مهم است چه کاری انجام می‌دهید. توجه‌تان باید فقط به کاری باشد که در آن شایستگی دارید، ولی قبل از آن باید در این باره که آیا این کار در آینده ارزش‌آفرین است یا خیر، خوب فکر کنید.

«چه حقیقت مهمی رو قبول داری که خیلی‌ها قبولش ندارن؟»

گسترش روش‌های قدیمی ثروت‌آفرینی به اقصی نقاط جهان، به ویرانی و نه به ثروت منجر می‌شود. در جهانی که با کمبود منابع روبه‌روست، جهانی‌شدن بدون فناوری جدید، ناپایدار است.

اگر می‌خواهید ارزش ماندگار خلق و برای خود سهمی از آن داشته باشید، کسب‌وکارهایی که وجه تمایز ندارند، ایجاد نکنید.

هر ایده‌ای در دنیای کسب‌وکار فقط یک‌بار شکوفا می‌شود. بیل گیتسِ بعدی سیستم عامل نخواهد ساخت؛ لَری پیچ یا سرگی بِرین بعدی موتور جست‌وجو نخواهند ساخت؛ و مارک زاکربرگ بعدی شبکهٔ اجتماعی جدیدی خلق نمی‌کند. اگر از این افراد تقلید می‌کنید، در واقع چیزی از آن‌ها یاد نگرفته‌اید.

هر کسی مدعی انجام کاری بزرگ است، باید به او شک کرد و هرکسی ادعا کند می‌خواهد دنیا را عوض کند بهتر است متواضع‌تر باشد. پیشرفت‌های آهسته و پیوسته یگانه مسیر ایمن به جهان پیش رو است.

از آن‌جایی که هر کسی در شغل خاصی نقطهٔ قوتی دارد به همین دلیل به لحاظ نظری، اقتصاد وقتی به اوج تولید ثروت می‌رسد که افراد بنابر برتری‌شان تخصص پیدا کرده و سپس با هم داد و ستد کنند.

هر ایده‌ای در دنیای کسب‌وکار فقط یک‌بار شکوفا می‌شود. بیل گیتسِ بعدی سیستم عامل نخواهد ساخت؛ لَری پیچ یا سرگی بِرین بعدی موتور جست‌وجو نخواهند ساخت؛ و مارک زاکربرگ بعدی شبکهٔ اجتماعی جدیدی خلق نمی‌کند. اگر از این افراد تقلید می‌کنید، در واقع چیزی از آن‌ها یاد نگرفته‌اید. بدون شک تقلید کردن به مراتب آسان‌تر از ساختن چیزی جدید و بدیع است. انجام کاری که هم‌اکنون از چند و چون آن خبر داریم، یعنی ساخت چیزی آشنا، جهان را از «۱» به «n» می‌برد. ولی هر بار که چیزی جدید خلق می‌کنیم، در واقع از «۰» به «۱» می‌رویم. آفرینش یعنی خلق چیزی بی‌مانند و نتیجهٔ آن هم چیزی تازه و شگرف است. ایدهٔ این آفرینش هم درست مثل نتیجهٔ آن بی‌نظیر است.

ولی وقتی جنگی ارزش جنگیدن نداشته باشد، همه بازنده‌اند

ساخت انحصار ترکیب برند، مقیاس تولید، اثر شبکه‌ای و فناوری می‌تواند به انحصار ختم شود، ولی برای عملیاتی شدن این ترکیب باید بازارتان را به دقت انتخاب کنید و سپس به‌طور هدف‌مند فعالیت‌تان را به بازارهای دیگر گسترش دهید.

«چه حقیقت مهمی رو قبول داری که خیلی‌ها قبولش ندارن؟»

گام برای تفکر صحیح، شک کردن به دانسته‌هایمان دربارهٔ گذشته است.